ဥဇ္ဇဂ္ဃိကသိက္ခာပုဒ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဥဇ္ဇဂ္ဃိကသိက္ခာပုဒ် ၂-ပါး (ဥဇ္ဇဂ္ဃိကဝဂ်)
ကျယ်စွာရယ်ခြင်း
[ပြင်ဆင်ရန်]ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းတို့သည် မြို့ရွာအတွင်း၌ ကျယ်လောင်စွာ ရယ်၍ သွားလာကြ-နေထိုင်ကြကုန်၏၊ ကျယ်စွာရယ်ခြင်းသည် ယဉ်ကျေးသောလူများ၏ အပြုအမူမဟုတ်၊ ယဉ်ကျေးသူတို့သည် ရယ်ရွှင်ဘွယ်အာရုံနှင့် ကြုံလာလျှင် သွားမဖေါ်ဘဲ၎င်း သွားဖျားပေါ်ရုံမျှ၎င်း ပြုံးကြကုန်၏၊ အသံထွက်လာလျှင်လည်း သာသာညှဉ်းညှဉ်း အသံ လောက်ထွက်စေကြကုန်၏၊ အသံကျယ်စွာ ထွက်အောင် ရယ်မောလေ့မရှိကြ၊ ထို့ကြောင့် ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းတို့၏ ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မှုသည် ယဉ်ကျေးသူတို့၏ အပြုအမူမဟုတ်ရကား လူတို့က ကဲ့ရဲ့ကြသောကြောင့်... [၁]
(က) “နဥဇ္ဇဂ္ဃိကာယ အန္တရဃရေ ဂမိဿာမီတိ သိက္ခာ ကရဏီယာ။
(ခ) နဥဇ္ဇဂ္ဃိကာယ အန္တရဃရေ နိသီဒိဿာမီတိ သိက္ခာ ကရဏီယာ”။ ဟု ဤသိက္ခာပုဒ် ၂-ပါးကို ဘုရားရှင်ပညတ်တော်မူရလေသည်။
မြန်မာပြန်
[ပြင်ဆင်ရန်]“ကျယ်စွာရယ်၍ မြို့ရွာအတွင်း၌ မသွားလာအံ့, မနေထိုင်အံ့”ဟု အလေ့အကျင့်ကို ပြုရမည်။ အကယ်၍ ရယ်ဘွယ်အာရုံနှင့် ကြုံလာလျှင် ပြုံးရုံမျှသာ ပြုံးရမည်-ဟုမိန့်တော်မူ၏၊ “ဥ = အသံကျယ်စွာ+ဇဂ္ဃ=ရယ်ခြင်း”ကို တားမြစ်ရကား ခတ်တိုးတိုး အသံထွက်ရုံကိုကား တားမြစ်မည်မထင်။]
ကိုးကား
[ပြင်ဆင်ရန်]- ↑ အရှင်ဇနကာဘိဝံသ (၁၉၉၆)။ ဘုရားဥပဒေတော်ကြီး။