အစေလကသိက္ခာပုဒ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
အမှု-ပရိဗိုဇ်မအား မုံ့ ၂ ရှက်(မှား၍)ပေးမိ။
အမှုသည်-အရှင်အာနန္ဒာ။
အရှင်အာနန္ဒာနှင့် ပရိဗိုဇ်မ
[ပြင်ဆင်ရန်]ဤသိက္ခာပုဒ် ပညတ်တော်မူခါနီး အချိန်ဝယ် သံဃာတော်၌ “ခဲဘွယ်”ဟု ခေါ်ရသော မုံ့ပဲ သရည်စာတွေ (စားရုံဖြင့် မကုန်နိုင်အောင်) ပေါများ နေလေသည်၊ အရှင်အာနန္ဒာသည် ထိုအကြောင်းကို ဘုရားရှင်အားလျှောက်၍ “အကြွင်း အကျန်ကို တောင်းရမ်းစားသောက်သူတို့အား ဝေပေးလိုက်”ဟု ဘုရားရှင် မိန့်တော်မူသောကြောင့် စားကြွင်းစားသူတို့ကို စီတန်းထိုင်နေစေ၍ မုံ့တရှက်စီ ဝေပေးလေရာ ရသေ့ ပရိဗိုဇ်မ တယောက်အား တရှက် အထင်ဖြင့် ၂ ရှက်ထပ်ကို ပေးမိလေသည်၊ ထိုအကြောင်းကို သိသော အနီးအပါး ပရိဗိုဇ်မများက “ဒီရဟန်းက ညီးလင်ငယ်”ဟု ပြောကြလေသော်လင်ငယ် မဟုတ်ပါ, တရှက်ဟုထင်ပြီး ၂ ရှက်ပေးတာပါ”ဟု ပြန်ပြော၏။ နောက်နေ့ မုံ့ဝေပေးရာ၌လည်း ထိုပရိဗိုဇ်မအားပင် မှား၍ ပေးမိပြန်၏၊ ထို့နောက်လည်း တကြိမ်ထပ်၍ မှားပြန်၏၊ ထိုအခါ “လင်ငယ်ဘဲ, လင်ငယ်မဟုတ်”ဟု အငြင်း အခုန် ဖြစ်ကြလေသည်။ [၁]
အာဇီဝကတယောက် ပြောပုံ
[ပြင်ဆင်ရန်]အာဇီဝက တယောက်သည် ဆွမ်းလုပ်ကျွေးရာ အရပ်သို့ သွားလေသော် သူ့အား ရဟန်းတပါးက ထောပတ်ဖြင့် ဆွမ်းကိုနယ်၍ ပေး၏၊ “ဘယ်ကရသလဲ”ဟု အခြား အာဇီဝကတယောက်က မေးလတ်သော် ရဟန်းဂေါတမဆိုတဲ့ ကတုံး သူကြွယ်ကို ဆွမ်းလုပ်ကျွေးတဲ့နေရာက ရခဲ့တယ်”ဟု ဗုဒ္ဓရှင်တော်အား ထိပါးပြောဆိုသံကို ဥပါသကာများကြား၍ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာအား လျှောက်ကြံသည်မှာ-“မြတ်စွာဘုရား—ဒီတိတ္ထိတွေဆိုတာ ဗုဒ္ဓဓမ္မနှင့် သံဃာတော်များ၏အပြစ်ကိုသာ လိုလားကြပါသည်။ အရှင်ရဟန်းတော်များသည် ထိုတိတ္ထိတို့အား မိမိတို့လက်ဖြင့် (ကိုယ်တိုင်) မပေးကြလျှင် ကောင်းလိမ့်မည် ထင်ပါသည်”၊ ဤသို့လျောက်ကြပြီးလျှင် ဗုဒ္ဓရှင်တော်၏ တရားစကားကို နာယူပြန်သွားပြီးနောက် ဤသိက္ခာပုဒ်ကို ပညတ်တော်မူလေသည်။ [၁]
သိက္ခာပုဒ်
[ပြင်ဆင်ရန်]ယော ပန ဘိက္ခု အစေလကဿ ဝါ ပရိဗ္ဗာဇကဿ ဝါ ပရိဗ္ဗာဇိကာယ ဝါ သဟတ္ထာ ခါဒနီယံ ဝါ ဘောဇနီယံ ဝါ ဒဒေယျ, ပါစိတ္တိယံ။ [၁]
မြန်မာပြန်
[ပြင်ဆင်ရန်]အစေလက အား၎င်း, ပရိဗိုဇ်ယောက်ျား အား၎င်း, ပရိဗိုဇ်မအား၎င်း မိမိလက်ဖြင့် ခဲဘွယ် ဘောဇဉ်ကို ပေးလျှင် ပေးသောရဟန်းသည် ပါစိတ်အာမတ်သင့်၏၊ မိမိလက်ဖြင့်ပေးမှ (တိုက်ရိုက်ပေးမှ) အာပတ်သင့်ရကား, သူတပါးကို အပေးခိုင်းလျှင်၎င်း, သူ့လက်မှ ချထားသော ခွက်ထည်း၌ ထည့်လျှင်၎င်း အာပတ် မသင့်။[၁]
မှတ်ချက်
[ပြင်ဆင်ရန်]အဝတ်မဝတ်သူကို “အစေလက-တက္ကဒွန်း” ဟုခေါ်၏။ [“စေလ-အဝတ်+အ-မရှိသူ”] အဝတ်ဝတ်သော ရသေ့အမျိုးမျိုးကို “ပရိဗိုဇ်” ဟုခေါ်၏၊ ပြခဲ့သော အာဇီဝကလည်း အဝတ်ပါလျှင် ပရိဗိုဇ်မျိုးပင်တည်း၊ ထိုအားလုံးသည် သာသနာတော်မှ တမျိုးတခြား အယူရှိသူ တိတ္ထိများသာ ဖြစ်ရကား ယခုကာလ၌ ဖိုးသူတော်နှင့် သီလရှင်များမှာ သာသနာတော် အယူကိုသာ ယူကြသောကြောင့် တိတ္တိမဟုတ်နိုင်ကြ၊ သုတ်ပါထေယျ သမ္ပသာဒနီယသုတ် အဋ္ဌကထာ၌ ပြအပ်သော သေတဝတ္ထ သမဏဝံသ-အဝတ်ဖြူဝတ် ရဟန်းနွယ်များ”ဖြစ်ကြသည်၊ သာသနာတော်အယူကိုသာ ယူသော ရသေ့ရသူများလည်း ဤနည်းပင်တည်း။[၁]