သေဂ္ဂုဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဒုကနိပါတ် - ၇။ ဗီရဏထမ္ဘဝဂ် -(၂၁၇) သေဂ္ဂုဇာတ်။ ။ သမီး အကျင့်သိလကို စုံစမ်းလို၍ လက်ကို ဆွဲကိုင်သော ဖခင်အား ဖခင် ... ဤကဲ့သို့ လွန်ကျူးရန် ကြံရွယ်ခဲ့သော် ဘယ်သူ့ကို အားကိုးရမည်နည်းဟု ပြောဆိုသော သောဂ္ဂု သတို့သမီးအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
အမြဲပြုံးလျက် ကျင့်မပျက်[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဟင်းရွက်သည်တစ်ယောက်အား အမြဲပြုံးရွှင်သော သေဂ္ဂုမည်သော သမီးတစ်ယောက် ရှိလေ၏။
ထိုဟင်းရွက်သည်သည် သမီး၌ အကျင့်သီလ ရှိသည်၊ မရှိသည်ကို စုံစမ်းရာ အကျင့်သီလ ရှိသည်ကို သိသဖြင့် အမျိုးသားတစ်ယောက်နှင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်လေ၏။ ထိုဟင်းရွက်သည်သည် သမီးကို ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်း ကိစ္စပြီးလတ်သော် မြတ်စွာဘုရားထံ ဆည်းကပ် ခစားရန်သွားလေ၏။ ထိုအခါမြတ်စွာဘုရားသည် “ဒါယကာ ... သင်သည် ငါဘုရားထံ ကြာမြင့်လှလာသလော”ဟု မေးတော်မူလျှင် ဒါယကာသည် |အရှင်ဘုရား ... တပည့်တော်အား အမြဲပြုံးရွှင်သော သမီးတစ်ယောက်ရှိရာ အကျင့်သီလ ရှိသည် မရှိသည်ကို စုံစမ်း၍ အမျိုးသားတစ်ယောက်နှင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်းကိစ္စကို ပြုလုပ်နေရသည့်အတွက် ဆည်းကပ် ခစားခွင့်မရပါ” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည် “ဒါယကာ ... ထိုသတို့သမီးကား ယခုအခါ၌သာ သီလရှိသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း သီလရှိသည်သာတည်း၊ သင်သည်လည်း ယခုအခါ၌သာ ထိုသတို့သမီးကို စုံစမ်းသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း စုံစမ်းသည်သာတည်း” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူတသည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
စုံစမ်းပြီးမှ အိမ်ထောင်ချ[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ရုက္ခစိုးနတ် ဖြစ်လေ၏။
ထိုအခါ ဟင်းရွက်သည်သည် သမီးကို စုံစမ်းမည်ဟု တောသိုခေါ်ဆောင်ပြီးလျှင် ကိလေသာ၏အစွမ်းဖြင့် အလိုရှိသကဲ့သို့ပြု၍ သမီးလက်ကို ကိုင်လေ၏။ ထိုအခါ သမီးသည် ငိုလတ်သော် ဖခင်သည် သမီးအား -
“သမီးသေဂ္ဂု ... သတ္တဝါအလုံးစုံသည် ကာမဂုဏ်မှီဝဲခြင်း၌ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ရှိကြ၏။ သင်ကား ရွာသူတို့အကျင့်ဖြစ်သော ကာမဂုဏ်မှု၌ အဘယ်ကြောင့် မလိမ္မာဘိသနည်း၊ ငါည် တော်အရပ်၌ ပေါင်းဖော်လိုသဖြင့် လက်ကို ကိုင်လတ်သော်ငိုခြင်းကား အဘယ်သဘောနည်း၊ သင်ကား သူငယ်မ မဟုတ်ပါလော” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ သူငယ်မသည် ခဖင်၏ စကားကို ကြားလျှင် “ဖခင် ... အကျွန်ုပ်ကား သူငယ်မ မှန်ပါသည်၊ သို့သော်လည်း မေထုန်အကျင့် မည်သည်ကို မသိပါ” ဟု ဆို၍ ငိုယိုလျက် -
“ဖခင် ... ဖခင်မည်သည်ကား သမီး၌ ဆင်းရဲတွေ့သည်ရှိသော် စောင့်ရှောက်ရာသည် မဟုတ်ပါလော၊ သို့ပါလျက် တောအရပ်ဝယ် မိမိမွေးသော သမီးကို ပြစ်မှားကျူါ်လွန်ရမည်ဟု မှတ်ထင်ဘိ၏။ တော်အလယ်ဝယ် အဘယ်သူ အစောင့်အရှောက်ကို ယူရအံ့သောငှာ ငိုရမည်နည်း၊ စောင့်ရှောက်ထိုက်သော ဖခင်သည်ပင် ရုန့်ရင်းသော အမှုကို ပြုဘိ၏”- ဟု ထပ်မံပြောဆိုပြန်၏။ ထိုအခါ ဖခင်သည် သမီးကို စုံစမ်းလို၍ ဤလိုပြုလုပ်မိကြောင်းကို ပြောဆိုကာ နှစ်သိမ့်စေ၍ အိမ်သို့ဆောင်ယူပြီးလျှင် အမျိုးသားတစ်ယောက်နှင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်လေ၏။
ဤဒေသနာတော်ကို ဟောတော်မူပြီးလျှင် သစ္စာကိုပြုသည့် အဆုံး၌ ဟင်းရွက်သည် ဒါယကာသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ သမီးသည်ပင် - ယခုအခါ သမီး။
အဖသည်ပင် - အဖ။
ရုက္ခစိုးနတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) မျက်နှာရွှင်လည်း၊ အကျင့်သည်း၊ စောင့်စည်းမိန်းမမြတ်။
(၂) ဖခင်စုံစမ်း၊ ငိုမြည်တမ်း၊ ခ-ရမ်းတောင်းပန်လတ်။
သေဂ္ဂုဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။