သူစိဇာတ်

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက်
ဗုဒ္ဓဘာသာ
သမိုင်း ဗုဒ္ဓဝင် ဂေါတမဗုဒ္ဓ သင်္ဂါယနာများ
ဓမ္မ\ ဝိနယ သစ္စာလေးပါး ခန္ဓာငါးပါး အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် မဇ္ဈိမပဋိပဒါ သုညတ ကံ သံသရာ ၃၁-ဘုံ
ဗုဒ္ဓဘာသာ ကျမ်းစာများ တိပိဋက ပိဋကတ် သုံးပုံ ဝိနည်းပိဋကတ် သုတ်ပိဋကတ် အဘိဓမ္မာပိဋကတ်
ကျင့်စဉ်များ ရတနာသုံးပါး ဗုဒ္ဓ ဓမ္မ သံဃာ သီတင်းသီလ ငါးပါးသီလ ရှစ်ပါးသီလ ကိုးပါးသီလ ပါရမီ သမထ ဝိပဿနာ သတိပဋ္ဌာန် ဓုတင် ကမ္မဋ္ဌာန်း ဒုက္ကရစရိယာ
နိဗ္ဗာန် ပုထုဇဉ် ကိုရင် ရဟန်း သောတာပန် သကဒါဂါမ် အနာဂါမ် ရဟန္တာ ဧတဒဂ် ဘုရား
Traditions ထေရဝါဒ မဟာယာန တန္တရ တိဘက်ဗုဒ္ဓဘာသာ
နိုင်ငံအလိုက် ဗုဒ္ဓဘာသာ ကမ္ဘောဒီးယား ကိုရီးယား ဂျပန် တရုတ် တိဗက် ထိုင်း ထိုင်ဝမ် ဗီယက်နမ် ဘူတန် မြန်မာ မွန်ဂိုးလီးယား ရုရှား လာအို သီရိလင်္ကာ အိန္ဒိယ

ဆက္ကနိပါတ် - ၂။ ခရပုတ္တဝဂ် -(၃၈၇) - သူစိဇာတ် အပ်လုပ်သည့် ပန်းပဲရွာသို့ အပ်ရောင်းလာသော လုလင်၏ ထူးဆန်းသော အပ်ကြောင့် သမီးကညာ ရရှိသော အကြောင်း။

ပညာတော်ကျေးဇူး လွန်ချီးကျူး

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် မြတ်စွာဘုရား၏ ပညာပါရမီကို အကြောင်းပြု၍ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။

ပန်းပဲသမီးအလှ ချီးကျူးကြ

လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ကာသိကတိုင်းဝယ် ပန်းပအမျိုး၌ ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် ပန်းပဲအတတ်၌ အပြီးတိုင် တတ်မြောက်၏။ အမိအဘတို့ကား ဆင်းရဲ နွမ်းပါးကုန်၏။

ထိုပန်းပဲရွာအနီး၌ အိမ်ခြေတစ်ထောင်ရှိသော ပန်းပဲရွာကြီးလည်း တည်ရှိ၏။ အကြီးအကဲ ဖြစ်သော ပန်းပဲသူကြီးသည် မင်းနှင့် အကျွမ်းဝင်၏။ ကြွယ်ဝ၏။ များစွာသော ဥစ္စာရှိ၏။ ထိုပန်းပဲသူကြီး၏ သမီးသည် အဆင်းလှ၏။ နတ်သမီးနှင့်တူ၏။ မိန်းမကောင်းတို့ လက္ခဏာနှင့် ပြည့်စုံ၏။

အနီးရှိ ရွာတို့၌ လူတို့သည် ဓား ပဲခွပ် ပုဆိန် ခက်ရင်း ထွန်သွား စသည်တို့ကို ပြုလုပ်လို၍ ထိုရွာသို့ သွားသည်ရှိသော် များသောအားဖြင့် ထိုသတို့သမီးကို မြင်ကြကုန်၏။ ထိုလူတို့သည် မိမိတို့ရွာသို့ ပြန်လာလတ်သော် ထိုထိုအရပ်၌ ထိုသတို့သမီးကို ချီးမွမ်းကုန်၏။

သံကိုကောင်းစွာ ပန်းပဲလိမ္မာ

ပညာရှိ ပန်းပဲလုလင်သည် ချီးမွမ်းစကားကို ကြားကာမျှဖြင့်လျှင် တပ်စွန်းသောစိတ် ရှိသဖြင့် ထိုသတို့သမီးကို အလုပ်အကျွေးပြုမည်ဟု ကြံစည်လျက် မွန်မြတ်သော သံကို ယူ၍ သိမ်မွေ့လှသော အပ်တစ်ချောင်းကို ပြုလုပ်၏။ နဖားကိုထွင်း၍ ရေ၌ ပေါ်အောင် ပြုလုပ်၏။ အပ်နှင့်တူစွာ နဖားကိုထွင်းလျက် ခုနစ်ထပ်သော အပ်အိမ်တို့ကို ပြုလုပ်၍ ထည့်၏။ အဘယ်သို့ ပြုလုပ်နိုင်မည်းဟု ပြောဆိုခြင်းငှာ မတတ်ကောင်း၊ အလောင်းတော်တို့အား ပညာဉာဏ်ကြီးသောကြောင့် အလိုရှိတိုင်း ပြည့်စုံလေ၏။

ထိုပညာရှိသည် အပ်ကိုယူ၍ ထိုရွာကြီးသို့ သွားကာ ပန်းပဲသူကြီးအိမ်ကို မေး၍ ဝင်ပြီးလျှင် အိမ်တံခါး၌ ရပ်လျက် -

“အချင်းတို့ … အကာမရှိ သိမ်မွေ့၍ သွေးကျောက်ဖြင့် ပွတ်အပ်လျက် နဖားထွင်းအပ်သည် ဖြစ်၍ အဖျားချွန်ထက်သော အပ်ကို အဘယ်သူ ဝယ်လိုသနည်း” ဟု မိမိပြုအပ်သော အပ်၏အကြောင်းကိုသာ ပြောဆို ချီးမွမ်း၏။ နောက်ထပ်တစ်ဖန်လည်း -

“အချင်းတို့ … ကုရုဝိန္ဒက မည်သော ကျောက်မှုန့်ဖြင့် ကောင်းစွာ ပွတ်အပ်သည်ဖြစ်၍ နဖား ကောင်းစွာ ထွင်းအပ်ျက် အစဉ် သဖြင့် ကောင်းစွာ လုံး၍ တူဖြင့်ထုလျှင် ပေကို ထုတ်ချင်း ထွင်းဖောက်နိုင်အောင် မာကျောလှသော အပ်ကို အဘယ်သူ ဝယ်လိုသနည်း” –

ဟူ တစာစာ ပြောဆိုကာ ချီးမွမ်းပြန်၏။

ကိုယ့်ကိုထင်ကြီး ပန်းပဲသမီး

ထိုခဏ၌ ထန်းရွက်ယပ်ကို ခပ်ကာ ဖျော်ဖြေ၍ နေသော သတို့သမီး ကြားလတ်သော် စိုသော အသားစိုင်ဖြင့် နှလုံးကို ခတ်မိသကဲ့သို့ လည်းကောင်း၊ ရေအိုးတစ်ထောင်ဖြင့် သွန်းလောင်းသကဲ့သို့ လည်းကောင်း အေးချမ်းစေလျက် ဤသူကား သာယာစွာသော အသံဖြင့် ချီးကျူးကာ ပန်းပဲရွာသို့လာ၍ အပ်ကို ရောင်းဘိ၏။ အဘယ်သူနည်း၊ အဘယ်ကိစ္စဖြင့် လာသနည်း၊ ထိုသူကို မေးမည်ဟု ထန်းရွက်ယပ်ကို ချခဲ့၍ အိပ်ပသို့ထွက်ကာ အိမ်ဦး၌ ရပ်လျက် -

“အို-လုလင် … သင်သည် တစ်နေ့လုံး အပ်၏ ကျေးဇူးကို ပြောဆိုနေသော်လည်း သင့်အပ်ကို မည်သူမျှ ဝယ်ကြလိမ့်မည် မဟုတ်၊ တစ်ပြည်လုံး ဤရွာသို့လာ၍ အပ်ဝယ်ကြရသည်၊ ပန်းပဲရွာသို့ လာ၍ အပ်ရောင်းခြင်းမှာ မိုက်မဲ၍ သာ ဖြစ်သည်” –

ဟု စကားစ၍ ပြောလေ၏။

ကဲ့ရဲ့ပြောဆို လုလင်ကို

ပန်းပဲ ပညာရှိလည်း ရည်ရွယ်၍ လာသော သတို့သမီးကိုယ်တိုင် စကားလာ၍ ပြောသဖြင့် လိုအင်ဆန္ဒ ပြည့်စုံလေ၏။ သတို့သမီးလည်း နောက်တစ်ဖန် “အို လုလင် … အဖိုးငွေကို အလိုရှိလျှင် အခြားရွာသို့ သွား၍ ရောင်းလော” ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် -

“အို လုလင် … ယခုအခါ ဤရွာမှ အပ်တို့သည်လည်းကောင်း၊ သံကောက်တို့သည် လည်းကောင်း ထွက်ကုန်၏၊ ဤသို့သော ပန်းပဲရွာ၌ အပ်ကို ရောင်းလိုသူကား အဘယ်သူတဲ့နည်း” –

“အို လုလင် … ဤရွာမှ တံစည်း၊ စူး၊ ဆောက် စသော ဘဏ္ဍာကို ရောင်းဝယ် ဖောက်ကားကုန်သော လှည်းကုန်သည်တို့သည် လည်းကောင်း၊ များစွာသော အမှုလုပ်တို့သည် လည်းကောင်း ထွက်ကုန်၏၊ ဤသို့သော ပန်းပဲရွာ၌ အပ်ရောင်းလိုသူကား အဘယ်သူတဲ့နည်း” –

ဟု ပြောဆိုကာ ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချပြန်လေ၏။

လုလင် ပြောရေး သူကြီး ခေါ်မေး

ပန်းပဲပညာရှိသည် သတို့သမီး ပြောဆိုသောစကားကို ကြားလျှင် -

“နှမ … ပညာရှိ ယောကျာ်းသည် အပ်ကို ပန်းပဲရွာ၌ ပင် ရောင်းရမည်၊ ပြုလုပ်စီမံပုံ ကောင်းသည် မကောင်းသည်ကို ပန်းပဲဆရာတို့သာ သိကုန်၏” –

“နှမ … ငါသည် ပြုလုပ်စီမံအပ်သဖြင့် သတ္တိထူးရှိသော ဤအပ်ကို အကယ်၍ သင့်ဖခင် သိပါမူ သင် နှမဖြင့်လည်း ငါ့ကို ဖိတ်ရာ၏၊ ဤအိမ်၌ သင်နှမမှ တစ်ပါးသော ဥစ္စာဖြင့်လည်း ဖိတ်ရာ၏” –

ဟု မိမိ၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးကို ချီးမွမ်းကာ သတို့သမီးအား ပြန်ကြား ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါ ပန်းပဲသူကြီးသည် သမီးနှင့် လုလင်တို့ ပြောဆိုနေသော စကားအလုံးစုံကို ကြားလျှင် “ချစ်သမီး … အဘယ်သူနှင့ စကားပြောသနည်း” ဟု မေး၏။ “ဖခင် … အပ်လာရောင်းသူ တစ်ယောက်နှင့် စကားပြောပါသည်” ဟု ပြော၏။ “ချစ်သမီး … အပ်ရောင်းလာသူကို ခေါ်ခဲ့ပါ” ဟု စေခိုင်းလေ၏။ သတို့သမီးလည်း သွား၍ ခေါ်လေ၏။ ပန်းပဲပညာရှိလည်း အိမ်သို့ဝင်၍ ပန်းပဲသူကြီးကို ရှိခိုးကာနေ၏။

အပ်ကိုကြည့်ရန် စည်းဝေးပြန်

ထိုအခါ ပန်းပဲသူကြီးသည် ပဋိသန္တရာက စကားကို ပြောဆိုပြီးလျှင် “အမောင် … ဘယ်အတွက် လာသနည်း” ဟု မေး၏။ “အရှင် … အပ်ရောင်းလို၍ လာပါသည်” ဟု ပြော၏။ “အမောင် …. သင့်အပ်ကို ကြည့်လိုသည် ပြပါ” ဟု ပြော၏။ ပန်းပဲပညာရှိသည် မိမိကျေးဇူးကို တစ်ရွာလုံး သိစေလိုသဖြင့် “အရှင် … တစ်ယောက်တည်း ကြည့်ခြင်းထက် လူတို့အလယ်မှာ ကြည့်ခြင်းသည် သင့်မြတ်ပါ၏” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါ ပန်းပဲသူကြီးသည် တစ်ရွာလုံး စည်းဝေးစေ၍ “အမောင် … အပ်ကို ထုတ်၍ ပြပါ၊ ကြည့်လိုကြသည်” ဟု ပြော၏။ “အရှင် … ပေတစ်ခုနှင့် ရေပြည့်သော ကြေးခွက်တစ်ခုကို အလိုရှိပါ၏” ဟု ပြောပြန်၏။ “အမောင် … ကောင်းပြီ” ဟု ဆို၍ ယူဆောင်စေ၏။

အပ်ကိုကြည့်ရန် စည်းဝေးပြန်

ထိုခဏ၌ ပန်းပဲပညာရှိသည် အပ်ကျည်ကို ထုတ်၍ ပေး၏။ ပန်းပဲသူကြီးသည် အပ်ကျည်မှ အပ်ကို ထုတ်၍ “အမောင် … ဤကား အပ်လော” ဟု ပြော၏။ “အရှင် … မဟုတ်ပါ၊ အပ်ကျည် ဖြစ်ပါ၏” ဟု ပြော၏။ ပန်းပဲ သူကြီးသည် စုံစမ်းသော်လည်း အစနှင့် အဆုံးကို မမြင်လေ။ ထိုအခါ ပန်းပဲပညာရှိသည် ယူ၍ အစဉ် သဖြင့် လက်သည်းဖြင့် အပ်အိမ်ကို ပယ်၍ ချလေ၏။ အပ်လောဟု မေးပြန်၏။ နောက် အိမ်တစ်ထပ်ကို ခွာ၍ ချပြန်၏။ အပ်လောဟု မေးပြန်၏။ ဤနည်းဖြင့် ခုနစ်ကြီးတိုင်အောင် ခွာ၍ ချလေ၏။ နောက် အပ်ကိုယူ၍ ဤသည်လျှင် အပ်ဖြစ်ပါသည်ဟု ပြောကာ ပန်းပဲသူကြီးလက်၌ ထားလေ၏။ ပန်းပဲတစ်ထောင်တို့သည် လက်ဖျားခါကြကုန်၏။ ဦးရစ်ပုဆိုးတို့ကို ပစ်ကြကုန်၏။

အပ်၏စွမ်းပြ အံ့ဩရ

ထိုအခါ ပန်းပဲသူကြီးသည် အပ်ကိုကြည့်၍ “အမောင် … ဤအပ်ဖြင့် အဘယ် အကျိုးရှိသနည်း” ဟု မေး၏။ “အရှင် … ပေအောက်တွင် ရေခွက်ထား၍ ပေပေါ်တင်ကာ အားကောင်းသော ယောကျ်ားကို ထုပါစေ” ဟု ဆို၏။ ပန်းပဲသူကြီးလည်း ပြောဆိုသည့်အတိုင်း ပြုလေ၏။ အပ်သည် တူဖြင့် ထုသောအခါ ပေကိုဖောက်၍ ရေ၌ ကျပြီးလျှင် မနစ်ဘဲကန့်လန့်ပေါ်၍ တည်၏။ ပန်းပဲတို့ မြင်ကြလျှင် ငါတို့သည် ဤမျှလောက်ကာလတိုင်အောင် ပန်းပဲတို့မည်သည် ဤသို့သဘော ရှိကုန်၏ဟု ပြောသော စကားမျှကိုပင် မကြားစဖူးကုန်၊ အလွန်အံ့ဩ ချီးမွမ်းကြလျက် လက်ဖျားခါကြကုန်၏။ ဦးရစ်ပုဆိုးတို့ကို ပစ်ကြပြန်ကုန်၏။

ထိုနောက် ပန်းပဲသူကြီးသည် သမီးကိုခေါ်၍ ပရိသတ်အလယ်မှာပင် ပန်းပဲပညာရှိနှင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်လေ၏။ ထိုပန်းပဲပညာရှိသည် နောက်အဖို့၌ ပန်းပဲသူကြီး သေလွန်သောအခါ ပန်းပဲသူကြီး ဖြစ်လေ၏။

ဇာတ်ပေါင်း

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ ပန်းပဲသူကြီး သမီးသည် - ရာဟုလာမယ်တော်

ပန်းပဲပညာရှိသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်

(၁) ပညာဉာဏ်စွမ်း၊ အံ့ဘနန်း၊ ချီးမွမ်းမကုန်နိုင်။

(၂) ပညာပြည့်ကြွယ်၊ လူအလယ်၊ တင့်တယ်ကြီးပွားနိုင်။

(၃) ပန်းပဲလိမ္မာ၊ အပ်လုပ်ရာ၊ ကညာရပိုင်ပိုင်။

သူစိဇာတ် ပြီး၏။