သာလူကဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
တိကနိပါတ် - ၄။ အဗ္ဘန္တရဝဂ် -(၂၈၆) သာလူကဇာတ်။ ။ သာလူက မည်သော ဝက်သည် အသာတိုးရန် ကျွေးသော ယာဂုနှင့် ထမင်းကိုစားသောကြောင့် မကြာမီ အသတ်ခံရတော့မည်ဖြစ်၍ ဝက်စာကို မစားလိုနှင့်ဟု ညီနွားငယ်အား ဆုံးမသော မဟာလောဟိတ နွားလားအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ရဟန်းငြီးငွေ့ အပျိုကြီးတွေ့[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အပျိုကြီး ဖြားယောင်းသွေးဆောင်သဖြင့် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ပျင်းရိသော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိလေ၏။
ရဟန်းတို့သည် ထိုငြီးငွေ့သော ရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားထံ ခေါ်ဆောင်၍သွားကြရာ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းအား ဟုတ်မှန်သလောဟု မေးတော်မူရာ ဟုတ်မှန်ကြောင်း လျှောက်ထားလေလျှင် “ချစ်သားရဟန်း ... ဤမိန်းမသည် သင့်အကျိုးမဲ့ကို ပြုတတ်၏၊ ရှေးအခါ၌လည်း သင်သည် ထိုမိန်းမကို ထိမ်းမြားသောကာလ၌ ရောက်လာသော ပရိသတ်အတွက် လက်သုပ်ဟင်းလျာ ဖြစ်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း [ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုသည် နာရဒကဿပဇာတ်၌ ထင်စွာ ဖြစ်လတ္တံ့။]
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ကောင်းစွာကျွေးမွေး ဝက်ကလေး[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် နွားမျိုး၌ဖြစ်၍ အမည်အားဖြင့် “မဟာလောဟိတ” မည်၏။ ညီဖြစ်သော နွားကား “စူဠလောဟိတ” မည်၏။ ထိုနွားနှစ်ကောင်တို့သည် အမျိုးသားတစ်ဦး၏ အိမ်ဝယ် လယ်ထွန်ခြင်း စသောအမှုကိုပြုကာ နေကြရကုန်၏။
ထိုအမျိုးသား အရွယ်သို့ ရောက်နေသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရှိလေ၏။ ထိုအမျိုးသမီးကို အမျိုးသားတစ်ဦးသည် တောင်းလာ၏။ အမျိုးသမီးကို ထိမ်းမြားလက်ထပ်သောအခါ လက်သုပ် ဟင်းလျာအတွက် ရည်ရွယ်၍ သာလူကမည်သော ဝက်တစ်ကောင်ကို ယာဂုထမင်းဖြင့် မွေးမြူထားလေ၏။ သာလူကဝက်သည် ချမ်းသာစွာ ညောင်စောင်းအောက်၌ အိပ်ရ၏။
ဝက်စာစားလို ညီငယ်ဆို[ပြင်ဆင်ရန်]
တစ်နေ့သ၌ စူဠလောဟိတမည်သော နွားသည် သာလူကကိုမြင်လျှင် မဟာလောဟိတအား “နောင်တော် ... ငါတို့သည် ဤအမျိုး၌ အမှုကိစ္စ ဟူသမျှကို ပြုလုပ်ကြရကုန်၏။ ငါတို့ကိုမှီ၍ ထိုအမျိုးသည် အသက်မွေးကြကုန်၏။ သို့ဖြစ်ပါလျက် ငါတို့အား မြက်နှင့် ကောက်ရိုးကိုသာ ကျွေးကြကုန်၏။ ဤဝက်ကိုကား ယာဂုထမင်းဖြင့် မွေးမြူကြကုန်၏။ ညောင်စောင်းအောက်၌ အိပ်စေကုန်၏။ ဤသူတို့သည် အဘယ်သို့ ပြုကြကုန်သနည်း” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါ မဟာလောဟိတသည် -
“ညီထွေး စူဠလောဟိတ ... သင်သည် သာလူကဝက်၏ အစာကို မနှစ်သက်လင့်၊ သာလူကဝက်ကား သေအံ့သောအစာကို စားရဘိ၏၊ သင်သည် ကြောင့်ကြမဲ့ဖြစ်၍ မြက်နှင့် ကောက်ရိုးကိုသာ စားပါ၊ ဤအစာကား အသက်ရှည်ကြောင်း ဖြစ်၏။ ယခုပင်လျှင် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ရန် ဧည့်သည်အဖြစ်ဖြင့် ရောက်လာလိမ့်မည်၊ ထိုအခါ ကျည်ပွေ့နှင့်တူသော နှုတ်သီးရှိသော သာလူကကို သတ်ရန် ညောင်စောင်းအောက်မှ ထုတ်ယူသည်ကို မြင်ရလိမ့်မည်” –
ဟု ပြောကြား ဆုံးမလေ၏။ နှစ်ရက်၊ သုံးရက်လွန်၍ ထိမ်းမြားလက်ထပ်သောနေ့သို့ ရောက်လတ်သော် သာလူကဝက်ကို သတ်၍ လက်သုပ်ဟင်းလျာ ပြုကြကုန်၏။
နွားနှစ်ကောင်တို့သည် သာလူကဝက်၏ ပျက်စီးခြင်းကိုမြင်လျှင် ငါတို့၏ မြက်နှင့် ကောက်ရိုးတည်းဟူသော အစာသည်သာ မွန်မြတ်လှ၏ဟု ကြံစည်ကြကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီးလျှင် -
“ရဟန်းတို့ ... ငိုကြွေးမည်တမ်းလျက် ကျည်ပွေ့နှင့်တူသော နှုတ်သီးရှိသော သာလူကဝက်ကို သတ်ကြရန် ဆောင်ယူသည်ကိုမြင်၍ နွားအိုနှစ်ကောင်တို့သည် ဤအိမ်၌ ငါတို့၏ မြက်နှင့် ကောက်ရိုးတည်းဟူသော အစာသည်သာ မွန်မြတ်လှ၏ဟု ကြံစည်ကြကုန်၏” –
ဟု ရဟန်းတို့အား ဟောကြားဆုံးမတော်မူ၏။
ဤဒေသနာတော်ကို ဟောတော်မူပြီး၍ သစ္စာကို ပြသည်၏အဆုံး၌ သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တဖိုလ်၌ တည်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ အမျိုးသမီးသည် - ယခုအခါ အပျိုကြီး။
သာလူကဝက်သည် - ငြီးငွေ့သော ရဟန်း။
စူဠလောဟိတသည် - အာနန္ဒာ။
မဟာလောဟိတသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ကောက်ရိုးမြက်စား၊ နွားတို့ကား၊ ဝက်သားသေရရှာ။
(၂) ယာဂုကိုစား၊ ထမင်းစား၊ ဝက်ကားသေရရှာ။
(၃) ကောက်ရိုးနှင့်မြတ်၊ ထမင်းထက်၊ မြက်လျက် နွားမြင်ရှာ။
သာလူကဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။