သာလကဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဒုကနိပါတ် - ၁၀။ သိင်္ဂါလဝဂ် -(၂၄၉) သလာကဇာတ်။ ။ မြွေကို ကစားတတ်သော မျောက်လိမ္မာ၏ ကျောကို ဝါးခြမ်းစိတ်ဖြင့် ရိုက်မိ၍ မျောက်ထွက်ပြေးသောကြောင့် နှလုံးမသာဖြစ်ရသော အလမ္ပာယ်သမား အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက် အချစ်ပျက်[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် မထင်ရှားသော မထေရ်ကြီးတစ်ပါးသည် သူငယ်တစ်ယောက်ကို ရှင်သာမဏေ ပြုစေပြီးလျှင် နှိပ်စက်ညှဉ်းဆဲကာ ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေလေ၏။
ရှင်သာမဏေသည် နှိပ်စက်ညှဉ်းဆဲခြင်းကို သည်းမခံနိုင်သဖြင့် လူထွက်လေ၏။ ထိုမထေရ်ကြီးသည် ထိုသူငယ်ထံသို့သွားကာ သင်္ကန်းသပိတ်ဖြင့် ဖြားယောင်းလျက် ရှင်သာမဏေပြုရန် အဖန်ဖန် တိုက်တွန်းပြန်၏။ သူငယ်လည်း အဖန်ဖန် ငြင်းပယ်၏။ နောက်အခါ ဖြားယောင်းဖန်များသဖြင့် ရှင်သာမဏေပြုပြန်၏။ မထေရ်ကြီးသည် တစ်ဖန် နှိပ်စက်ညှဉ်းဆဲပြန်၏။ ရှင်သာမဏေလည်း တစ်ဖန် လူထွက်ပြန်၏။ ထိုအခါမှစ၍ မထေရ်ကြီး ဖြားယောင်း၍ မရတော့ချေ။
ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ “ငါ့ရှင်တို့ .... စင်စစ် လိမ္မာသော စိတ်ရှိသောသူငယ်သည် မထေရ်ကြီးအကြောင်းကိုသိ၍ ရှင်သာမဏေမပြုဘဲ နေသည်” ဟု စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍ ထိုအကြောင်းကို သိတော်မူလျှင် “ရဟန်းတို့ ... ဤသူငယ်သည် ယခုအခါ၌သာ လိမ္မာသောစိတ် ရှိသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း လိမ္မာသောစိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ တစ်ကြိမ် ထိုသူ၏အဖြစ်ကို မြင်လျှင် တစ်ဖန်ပြန်၍ မပေါင်းဖော်ပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
အပြစ်မမြင်ခင် ချစ်ကျွမ်းဝင်[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် သူကြွယ်မျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သိုပရောက်သည်ရှိသော် စပါးရောင်းခြင်းဖြင့် အသက်မွေးလေ၏။
ထိုအခါ အလမ္ပာယ်သမား တစ်ယောက်သည် မျောက်တစ်ကောင်ကို သင်ပြကာ ဆေးကိုကိုင်စေပြီးလျှင် မြွေကိုကစားစေ၍ အလမ္ပာယ်ပြုလျက် အသက်မွေးလေ၏။ ထိုအလမ္ပာယ်သမားသည် ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ပွဲသဘင် ကြွေးကြော်လတ်သော် ပွဲသဘင်၌ ကစားလိုသည်ဖြစ်၍ ဤမျောက်ကို စောင့်ရှောက်ပါဟု မှာထားခဲ့၍ စပါးကုန်သည်လက်၌ အပ်နှံခဲ့လျက် ပွဲသဘင်စကား၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့၌ စပါးကုန်သည်အထံသို့ သွားပြီးလျှင် မျောက်ဘယ်မှာနည်းဟု မေးလေ၏။ မျောက်လည်း သခင်၏ အသံကိုကြားလျှင် စပါးစည်ကြားမှ လျင်မြန်စွာ ထွက်လာ၏။
အလမ္ပာယ်သမားသည် မျောက်၏ ကျောကို ဝါးခြမ်းစိတ်ဖြင့် ရိုက်လျက်ယူပြီးလျှင် ဥယျာဉ်သို့သွား၍ တစ်နေရာတွင်ချည်၍ အိပ်လေ၏။ မျောက်သည် အလမ္ပာယ်သမား အိပ်ပျော်သည်ကို သိလေလျှင်ချည်ထားသော ကြိုးကိုဖြေ၍ သရက်ပင်ပေါ်သို့ တက်ပြီးလျှင် သရက်သီးတို့ကိုစား၍ သရက်စေ့တို့ကို အလမ္ပာယ်သမားပေါ်သို့ ချလေ၏။
အပြစ်မြင်က ခွဲခွာကြ[ပြင်ဆင်ရန်]
အလမ္ပာယ်သမားသည် အိပ်ရာမှနိုး၍ ကြည့်လတ်လျှင် မျောက်ကိုမြင်၍ သနားချိုသာသောစကားဖြင့် လှည့်ပတ်ဖြားယောင်းကာ သစ်ပင်မှဆင်းသောအခါ ဖမ်းမည်ဟုကြံ၍ -
“ချစ်သား သလာက... သင်ကား ငါတို့အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းသောသား ဖြစ်မည်။ များစွာသော စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့ကို အုပ်စိုးသိမ်းပိုက်ရသည်ဖြစ်မည်။ သရက်ပင်မှ ဆင်းခဲ့ပါ ယခုအိမ်သို့ ပြန်ကြမည်-” ဟု ပြောဆိုကာ ဖြားယောင်း ချော့မော့လေ၏။ မျောက်သည် အလမ္ပာယ်သမား စကားကိုကြားလျှင် -
“အို- အလမ္ပာယ်သမား ... သင်သည် ငါ့ကို လိမ္မာသောစိတ် ရှိသည်ဟု အောက်မေ့မှတ်ထင်သည် မဟုတ်ကုန်လော၊ သင် ငါ့ကို ဝါးခြမ်းပြားဖြင့် ရိုက်သောကြောင့် ငါသည် သရက်သီးမှည့်သော တောမှာပင် နေတော့မည်။ သင့်အလိုအတိုင်း အိမ်သို့ပြန်ပါ” – ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် တောသို့ဝင်လေ၏။ အလမ္ပာယ်သမားလည်း မျောက်၏ စကားကိုကြားလျှင် မိမိဖြားယောင်း သွေးဆောင်၍ မရတော့သည့်အတွက် နှလုံးမသာဖြစ်ကာ အိမ်သို့ပြန်ရလေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ မျောက်သည် - ယခုအခါ ရှင်သာမဏေ။
အလမ္ပာယ်သမားသည် - မထင်ရှားသော မထေရ်ကြီး။
စပါးကုန်သည်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) နှိပ်စက်ဖန်များ၊ ရှင်ထွက်သွား၊ တစ်ပါးမထေရ်ဝယ်။
(၂) ရိုက်ပုတ်သောအား၊ မျောက်ထွက်သွား၊ မိုက်မှားအလမ္ပာယ်။
သလာကဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။