သမုဒ္ဒဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
တိကနိပါတ် - ၄။ အဗ္ဘန္တရဝဂ် -(၂၉၆) သမုဒ္ဒဇာတ်။ ။ သမုဒ္ဒရာရေကိုပင် သူတစ်ပါးတို့အား များစွာမသောက်စေလို ဝန်တိုသော ကျီးမိုက်အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု
[ပြင်ဆင်ရန်]အလိုကြီးလှ ဥပနန္ဒ
[ပြင်ဆင်ရန်]နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဥပနန္ဒသည် အစားကြီး၏၊ လောဘကြီး၏၊ လှည်းတစ်စီးတိုက် ပစ္စည်းတို့ဖြင့် ရောင့်ရဲတင်းတိမ်ခြင်း မရှိ။ ဝါဆိုကျောင်း နှစ်ကျောင်း၊ သုံးကျောင်းတို့၌ ဝါကပ်၍ ကျောင်းတစ်ခုတည်း၌ ဖိနပ်ကို ထားခဲ့၏။ ကျောင်းတစ်ခု၌ တောင်ဝှေးကို ထားခဲ့၏။ ကျောင်းတစ်ခု၌ မိမိ ဝါကပ်၏။
ဇနပုဒ်ကျောင်းသို့သွား၍ ရဟန်းတို့ထံ ကောင်းမြတ်သော ပရိက္ခရာကိုမြင်လျှင် အရိယဝံသတရားကို ဟောလျက် ပံ့သကူဆောင်စေ၍ ထိုရဟန်း သင်္ကန်းကို ယူပြီးလျှင် မြေသပိတ်ကို ဆောင်စေ၍ ကောင်းသောသပိတ်ကို ယူပြီးလျှင် လှည်းအပြည့်တင်ကာ ဇေတဝန်ကျောင်းတော်သို့ လာ၏။
တစ်နေ့သ၌ ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ “ငါ့ရှင်တို့ ... ဥပနန္ဒသည် လောဘရမ္မက်ကြီးလှ၏၊ သူတစ်ပါးတို့အား အရိယဝံသတရားကို ဟောပြီးလျှင် ရဟန်းတို့၏ ပရိက္ခာရာတို့ကို လှည်းဖြင့်ပြည့်စေလျက် ပြနလာ၏” ဟု စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍ သိတော်မူလျှင် “ရဟန်းတို့ ... ဥပနန္ဒသည် ယခုအခါ၌သာ အလိုရမ္မက်ကြီးသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း သမုဒ္ဒရာရေကို စောင့်ရှောက်အပ်၏ဟု မှတ်ထင်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကိုဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု
[ပြင်ဆင်ရန်]သမုဒ္ဒရာရေကို မကုန်စေလို
[ပြင်ဆင်ရန်]လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် သမုဒ္ဒရာစောင့်နတ် ဖြစ်လေ၏။ ထိုအခါ သမုဒ္ဒရာတစ်ခု၌နေသော ကျီးသည် သမုဒ္ဒရာ၏အထက်၌ ပျံသွားသည်ရှိသော် သမုဒ္ဒရာရေကို အတိုင်းအရှည်အားဖြင့် သောက်ကြကုန်၊ စောင့်ရှောက်ကြသဖြင့် သောက်ကြကုန်၏၊ ဤသို့ ငါးအပေါင်း, ငှက်အပေါင်းတို့ကို တားမြစ်လျက် သွားလေ့ရှိ၏။ ထိုအခါ သမုဒ္ဒရာစောင့်နတ်သည် ထိုကျီးကိုမြင်လျှင် -
“ဤငှက်ကား သမုဒ္ဒရာ၏အထက်မှ ပြေးသွားဘိ၏၊ ငှက်၊ ငါး၊ မကန်းတို့ကို ရေမသောက်ရန် တားမြစ်ဘိ၏၊ လှိုင်းတံပိုးတို့၌ ပင်ပန်းဘိ၏၊ အဘယ်ငှက်တဲ့နည်း” –
ဟု ကျီးအား မေးမြန်း ပြောဆိုလေ၏။ ထိုနတ်၏ စကားကို ကြားလျှင် သမုဒ္ဒရာအနီး၌နေသော ကျီးသည် -
“ငါကား မရောင့်ရဲသောငှက်ဟု အရပ်မျက်နှာတို့၌ ထင်ရှားခဲ့၍ အဆုံးမရှိသော သမုဒ္ဒရာရေကို သောက်နေသောငှက် ဖြစ်၏၊ ငါကား ရတနာတို့တည်ရာ မြစ်ကြီးဖြစ်သော သမုဒ္ဒရာရေကို သောက်ရန် အလိုရှိ၏။”
– ဟု သမုဒ္ဒရာစောင့်နတ်အား ပြန်ကြား ပြောဆိုလေ၏။
ထိုအခါ သမုဒ္ဒရာနတ်သည်
“ဤ သမုဒ္ဒရာကားယုတ်လည်း ယုတ်၏၊ ပြည့်လည်း ပြည်၏၊ တစ်လောကလုံး သောက်သော်လည်း သမုဒ္ဒရာ၏ အဆုံးသည် မထင်။ ရေကို တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူသောက်၍ ကုန်စေခြင်းငှာလည်း မတတ်ကောင်းသတ်” –
ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် အလိုရမ္မက်ကြီးလှသော ကျီးကို သမုဒ္ဒရာ အနီး၌ မနေစေလိုသောကြောင့် ကြောက်မက်ဖွယ်သော အဆင်းကိုပြလျက် သမုဒ္ဒရာအနီးမှ ပြေးစေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း
[ပြင်ဆင်ရန်]ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ကျီးသည် - ယခုအခါ ဥပနန္ဒ။
သမုဒ္ဒရာစောင့်နတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်
[ပြင်ဆင်ရန်](၁) ကိုယ်မကျင့်ငြား၊ ထိုတရား၊ သူများမဟောရာ။
(၂) မရောင့်ရဲသား၊ ရမ္မက်ပွား၊ မြစ်တား သူ့ကိုသာ။
(၃) သမုဒ္ဒရာရေ၊ ကုန်လိမ့်နေ၊ စောင့်လေကျီးပမာ။
သမုဒ္ဒဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား
[ပြင်ဆင်ရန်]- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။