သပ္ပါဏကသိက္ခာပုဒ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
သပ္ပါဏသိက္ခာပုဒ် နှစ်ပုဒ်ရှိပါသည်။
အမှုသည်—ရဟန်းအများ၊
အမှု—ပိုးရှိသောရေကိုသွန်မှု။
ပိုးရှိသောရေကို သွန်မှု
[ပြင်ဆင်ရန်]အာဠဝီမြို့နေ ရဟန်းတို့သည် နဝကမ္မကို ပြုကြစဉ်ပိုးကျနေသောရေကို မြက်သို့၎င်း, မြေထည်းသို့၎င်း, ကိုယ်တိုင် သွန်းလည်း သွန်လောင်းကြ သူတပါးကိုလည်း အသွန်ခိုင်းကြလေ၏၊ ထိုအခါ အခြားရဟန်းတို့က ကဲ့ရဲ့ကြ၍ ဘုရားအား လျှောက်သောကြောင့် ဤသိက္ခာပုဒ်ကို ပညတ်တော်မူရသည်။[၁]
သိက္ခာပုဒ်
[ပြင်ဆင်ရန်]ယော ပန ဘိက္ခု ဇာနံ သပ္ပါဏကံ ဥဒကံ တိဏံ ဝါ မတ္တိကံ ဝါ သိဉ္စေယျ ဝါ သိဉ္စာပေယျ ဝါ, ပါစိတ္တိယံ။[၁]
မြန်မာပြန်
[ပြင်ဆင်ရန်]ပိုးရှိသော ရေမှန်းသိလျက် ထိုပိုးရှိသော ရေကို မြက်တည်းသို့၎င်း မြေသို့၎င်း၊ (တနည်း-ပိုးရှိသော ရေထည်းသို့ မြက်ကို၎င်း, မြေကို၎င်း) ကိုယ်တိုင်လည်းလောင်းအံ့၊ သူတပါးကိုသော်လည်း အလောင်းခိုင်းအံ့၊ ပါစိတ်အာပတ်သင့်၏။[၁]
မှတ်ချက်
[ပြင်ဆင်ရန်]ပိုးရှိမှန်းသိလျှင် ထိုပိုးရှိသောရေကို မြက်-မြေကြီးစသော အရပ်သို့ မသွန်ကောင်း၊ ထိုရေကို (ပိုးမသေလောက်ရာ) ကန်ချောင်း စသည်သို့သာ သွန်ရသည်၊ ချောင်းငယ် မြောင်းငယ်စသည်၌ ပိုးရှိသောရေက နည်းနည်းပါးပါး ဖြစ်နေ၍ ထိုရေထည်းသို့ မြက်-မြေကြီးတို့ကို လောင်းထည့်လိုက်လျှင် ပိုးကလေးတွေ သေဘွယ်ရှိ၏။ ထို့ကြောင့် ပိုးရှိသော ရေထည်းသို့လည်း မြက်ကို၎င်း မြေကြီးကို၎င်း မလောင်း ထည့်ရ။[၁]
သပ္ပါဏကသိက္ခာပုဒ်
အမှုသည်—ဆဗ္ဗဂ္ဂီရဟန်းများ၊
အမှု—ပိုးကောင်ရှိမှန်းသိလျက် ရေကိုသောက်မှု ချိုးမှု၊
ပိုးကောင်ရှိသော ရေကိုသုံးစွဲမှု
[ပြင်ဆင်ရန်]ဆဗ္ဗဂ္ဂီ ရဟန်းတို့သည် ပိုးကောင်ရှိသော ရေကို (ပိုးကောင် = ပိုးလောက်လန်းစသည် ရှိမှန်းသိလျက်) သောက်ကြ-ချိုးကြ, သပိတ်စသည်ကို ဆေးကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ဤသိက္ခာပုဒ်ကို ပညတ်တော်မူရလေသည်။ [၁]
သိက္ခာပုဒ်
[ပြင်ဆင်ရန်]ယော ပန ဘိက္ခု ဇာနံ သပ္ပါဏကံ ဥဒကံ ပရိဘုဉ္ဇေယျ, ပါစိတ္တိယံ။[၁]
မြန်မာပြန်
[ပြင်ဆင်ရန်]အကြင်ရဟန်းသည် ပိုးကောင်ရှိသော ရေဟု သိလျက် ပိုးကောင်နှင့် တကွ ဖြစ်သောရေကို သုံးစွဲအံ့၊ ထိုရဟန်း ပါစိတ် အာပတ်သင့်၏။ [၁]
မှတ်ချက်
[ပြင်ဆင်ရန်]ဤသိက္ခာပုဒ်တော်၌ “ပိုးကောင်”ဟူသည် ပိုးလောက်လန်းစသော သေးသေးမွှားမွှား ပိုးကောင်ကလေးများတည်း၊ ထိုပိုးကလေးများသည် ရေထဲ၌ရှိနေလျှင် သောက်လိုက်-ချိုးလိုက် ဆေးကြောလိုက်သောအခါ သေရှာကြရတော့၏။ ထို့ကြောင့် ပိုးရှိမှန်းသိလျှင် ထိုရေဖြင့် ကုဋီတက်ရာ၌ သန့်သက်ရေ မဆေးကောင်း, သပိတ်စသည် မဆေးကောင်း, မြေကြီးပေါ်၌လည်း သွန်မပစ်ကောင်း၊ သို့ဖြစ်၍ သောက်ရေ သုံးရေများကို ပိုးမကျနိုင်အောင် နေ့စဉ်လဲလှယ်ရမည်၊ သောက်ရေ၌ အမှုန်မပါအောင် ပိုးမပါအောင် အမြဲစစ်၍ သောက်ရမည်၊ ကုဋီရေ၌လည်း ၂-ရက် ၃-ရက် ကြာလျှင် ပိုးကျတတ်သောကြောင့် ရေစစ်ရှိလျှင် သာ၍ကောင်း၏။ သို့မဟုတ် နေ့စဉ် ရေလဲရမည်၊ ထိုသောက်ရေ သုံးရေများ၌ ပိုးကျနေလျှင် မြေကြီးပေါ်၌ သွန်မပစ်ဘဲ ရေများများရှိသော တွင်း-ချောင်း-ကန်ထဲ၌သာ လောင်းထည့်ရမည်။ [၁]