ဝါနရိန္ဒဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၆။ အာသီသဝဂ် -၅၇- ဝါနရိန္ဒဇာတ်။ ။ အသားကိုစားလိုသော မိကျောင်းကို ဥပါယ်ဉာဏ် သုံးသဖြင့် အနိုင်ရသော ဝါနရိန္ဒ မျောက်မင်းအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ဒေဝဒတ်ကြံသတ်ဖို့ရန်[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသောမြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဒေဝဒတ်ရဟန်းသည်မြတ်စွာဘုရားကို သတ်ရန် လုံ့လပြုလျက်နေ၏။ ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်ဝယ် ဒေဝဒတ်ရဟန်းအကြောင်း စပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူပြီးလျှင် “ရဟန်းတို့... ဒေဝဒတ်သည် ငါဘုရားကို သတ်ရန် ယခုအခါမှသာ လုံ့လပြုသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါကလည်းလုံ့လပြုဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ကျွန်းငယ်သွားကာကျက်စားရာ[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် မျောက်မျိုး၌ဖြစ်၍ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် မြင်းငယ်ပမာဏရှိ၏။ အားအစွမ်းနှင့် ပြည့်စုံ၏။ တစ်ကောင်တည်းကျက်စားကာ မြစ်ကမ်းနား၌ နေလေ့ရှိ၏။
မြစ်အလယ်ကျွန်းငယ်တစ်ခုဝယ် သရက်၊ ပိန္နဲ၊ နရွဲ၊ မာလကာ စသော သစ်ပင်အများအပြားရှိ၏။မျောက်ကြီးသည် မြစ်၏ ဤမှာဘက်ကမ်းမှ ခုန်လွှားကာ မြစ်နှင့် ကျွန်ငယ်အကြားရှိကျောက်ဖျာတွင် တစ်ထောက်ကျ၍ တစ်ဖန် ကျောက်ဖျာမှ ကျွန်းငယ်သို့ ခုန်လွှားလျက်သစ်သီးတို့ကို အလိုရှိတိုင်း စားပြီးလျှင် ညနေချမ်းအခါ ယခင်နည်းအတိုင်း ခုန်လွှားကာမိမိနေရာသို့ ပြန်လာလေ့ရှိ၏။ ဤနည်းဖြင့် နေ့စဉ်သွားကာ ကျက်စားလေ့ရှိ၏။
နှလုံးတောင့်တမိကျောင်းမ[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုမြစ်နားတွင်လည်းမိကျောင်းဖိုနှင့် မိကျောင်းမ လင်မယား နှစ်ကောင်တို့ နေကြ၏။ တစ်နေ့သ၌မိကျောင်းမသည် မျောက်ကြီးကိုမြင်လျှင် နှလုံးသားကို စားလိုသော ချင်ခြင်း ဖြစ်လေ၏။
ထိုအခါမိကျောင်းမသည် မိကျောင်းဖိုအား “အရှင် ... အကျွန်ုပ်မှာ မျောက်ကြီး၏ နှလုံးသားကိုစားလိုသော ချင်ခြင်း ဖြစ်သည်၊ မျောက်ကြီးကို ရအောင် ဖမ်းပေးပါ” ဟု ပြောလေ၏။ မိကျောင်းဖိုလည်း “ကောင်းပြီ၊ရစေမည်” ဟု ပြောဆိုတာ ညနေချမ်းအခါ ကျွန်းငယ်မှ မျောက်ကြီး အပြန်တွင်ရအောင်ဖမ်းယူမည်ဟု ကြံစည်လျက် မြစ်တွင်းရှိ ကျောက်ဖျာမှာ ဝပ်၍နေလေ၏။
စုံစမ်းခေါ်ငင်ပရိယာယ်ဆင်[ပြင်ဆင်ရန်]
မျောက်ကြီးလည်း ညနေချမ်းအခါကျွန်းငယ်မှ ပြန်မည်ဟု ကျောက်ဖျာကို ကြည့်လတ်သော် အသို့နည်း၊ ကျောက်ဖျာသည်နေ့တိုင်းနှင့်မတူ ကြီး၍နေပါတကား၊ ယနေ့ မြစ်ရေလည်း အတိုးအဆုတ်မရှိ၊ ငါ့ကိုဖမ်းယူမည်အကြံနှင့် မိကျောင်းပင် ဝပ်၍နေလေသလော၊ ငါ သိအောင် စုံစမ်းမည်ဟုကြံစည်လျက် ကျောင်ဖျာနှင့် စကားပြောနေကျဟန် ပရိယာယ်ပြုကာ “အို ... ကျောက်ဖျာ” ဟုခေါ်လေ၏။ စကားပြန်မပြောသဖြင့် သုံးကြိမ်စေ့အောင် “အို ကျောက်ဖျာ... အို ကျောက်ဖျာ” ဟုခေါ်ပြန်၏။ သုံးကြိမ်စေ့သော်လည်း စကားပြန်မပြောသဖြင့် တစ်ဖန် “အို - ကျောက်ဖျာ ...ယနေ့ အဘယ်ကြောင့် စကားပြန်မပြောသနည်း” ဟု မေးလေ၏။
ထိုအခါ ပညာမရှိသောမိကျောင်းသည် မျောက်ကြီးစကားကို ကြားလျှင် “ ယခင်နေ့တို့မှာ ကျောက်ဖျာက ခုချစကားပြန်ပြောပေလိမ့်မည်၊ ငါ စကားပြန်ပြောမည်” ဟု ကြံစည်၍ “အို မျောက်မင်း ...ဘာအကြောင်း ရှိသနည်း” ဟု စကားပြန်ပြောလေ၏။ မျောက်ကြီးက တစ်ဖန်“ သင် ဘယ်သူနည်း” ဟုမေးလေ၏။ “ငါ မိကျောင်း ဖြစ်သည်” ဟု ပြောဆိုရာ “ဘယ်အတွက် ကျောက်ဖျာမှာ ဝပ်သနည်း” ဟုမေးသောအခါ “သင့် နှလုံးသားကို စားချင်လို့ ဝပ်ပါသည်” ဟု ပြောလေ၏။
ပညာရှိဉာဏ်သွားရန်အောင်ငြား[ပြင်ဆင်ရန်]
မျောက်ကြီးလည်း မိကျောင်းစကားကိုကြားလျှင် ငါ့မှာ တခြားနေရာတွင် သွားရန်လမ်းမရှိ၊ မိကျောင်းကို လှည့်စားမှတော်မည်ဟု ကြံစည်လျက် “အို - မိကျောင်း ... ကောင်းပါပြီ၊ ငါ့ကိုယ်ကို သင့်အားစွန့်လွှတ်တော့မည်၊ ပါးစပ်ကို အသင့်ဖွင့်ထားပါ၊ ငါလာသောအခါ ဆီးကြိုပြီး ဖမ်းပါ” ဟုလှည့်စားလေ၏။
ထိုအခါ မိကျောင်းသည်အဟုတ်တကယ် ထင်မှတ်၍ ပါးစပ်ကို ဟလျက် နေနှင့်၏။ [မိကျောင်းတို့ မည်သည်မှာအထက်မေးအရှင်ဖြစ်၍ ပါးစပ်ဟလျှင် မျက်စိကို မှိတ်နေမြဲ ဖြစ်သည်ကိုမိကျောင်းသတိမထားလေ။]
မျောက်ကြီးလည်းမိကျောင်း ပါးစပ်ဟကာ မျက်စိမှိတ်နေမှန်းသိလျှင် ကျွန်းငယ်မှ ခုန်လွှားလျက်မိကျောင်းထိပ်မှာနင်း၍ တစ်ဖန် တစ်ဖက်ကမ်းသို့ ခုန်လေ၏။
ရန်အောင်ကြောင်းတရားလေးပါး[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ မိကျောင်းသည် အံ့ဖွယ်သရဲကိုမြင်၍ မျောက်ကြီးအား -
အရှင်မျောက်မင်း ...လောက၌ -
(၁) သစ္စာ -မှန်ကန်တည့်မတ်သောစကား။
(၂) ဓမ္မ -အသိဉာဏ်ပညာ။
(၃) ဓိတိ -လုံ့လဝီရိယ။
(၄) စာဂ -အသက်ကိုစွန့်ခြင်း။
ဤလေးပါးသောတရားထူးနှင့် ပြည့်စုံသူမှာ တစ်ဖက်ရန်ကို အောင်မြင်မြဲ ဖြစ်သည်။ အသင်မျောက်မင်းမှာလည်း ၎င်းတရားထူးလေးပါး ရှိသဖြင့် ကျွန်ုပ်ကို အောင်မြင်ပေသည်ဟုချီးကျူးကာ မိမိနေရာသို့ သွားလေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ မိကျောင်းသည် - ယခုအခါ ဒေဝဒတ်။
မိကျောင်းမယားသည် - စိဉ္စာမာန။
မျောက်မင်းသည် - ယခုအခါ ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ -
ဟုဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) သစ္စာ, ဓမ္မ၊ ဝီရိယ၊ စာဂ ဤလေးတန်။
(၂) ရန်အောင်မှု၊ တရားစု၊ ရှိမှုတွင်းသန္တာန်။
ဝါနရိန္ဒဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။