လိတ္တဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၁၀။ လိတ္တဝဂ် -၉၁ - လိတ္တဇာတ်။ ။ ကြွေအန်ရှုံး၍ ကောက်ကျစ်သော သူယုတ်အား အဆိပ်သင့်သဖြင့် အသက်ကယ်ဆယ်ရသော ပညာရှိအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ဆင်ခြင်မစား ဘေးရန်များ[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၍ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ကျောင်း၊ သင်္ကန်း၊ ဆွမ်း၊ ဆေး ပစ္စည်းလေးပါး၌ ပစ္စဝေက္ခဏာ မဆင်ခြင်ဘဲ သုံးဆောင်ကြသော ရဟန်းတို့ ရှိကြကုန်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့အား ပစ္စည်းလေးပါးတို့၌ ပစ္စဝေက္ခဏာ မဆင်ခြင်ဘဲ သုံးဆောင်ခြင်း၏ အပြစ်ကို ဟောတော်မူ၍ “ရဟန်းတို့ ... ပစ္စဝေက္ခဏာ ဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင်ကြရမည်၊ ပစ္စဝေက္ခဏာ မဆင်ခြင်ဘဲ သုံးဆောင်းခြင်းကား လတ်တလော သေစေတတ်သော အဆိပ်နှင့် တူ၏။ ရှေးသူတော်ကောင်းတို့သည် ဆင်းရဲဒုက္ခကို ခံစားရကုန်ပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
အန်ကြူးယုတ်ရှုံး လိမ်မှုသုံး[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် စည်းစိမ်ဥစ္စာ ကြွယ်ဝသော အမျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်ရောက်သောအခါ ကြွေအန်ကစားလေ့ရှိ၏။ ကြွေအန်သမား တစ်ဦးသည် ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲ၏။ သူတစ်ပါးနှင့် ကြွေအန်ကစားလတ်သော် မိမိနိုင်လျှင် ကစားပွဲက မဖျက်၊ ရှုံးလျှင် ကြွေအန်ကို ခံတွင်း၌ငုံကာ ကြွေအန်ပျောက်ပြီဟု ပြောဆို၍ ကစားပွဲကို ဖျက်၍ သွားလေ့ရှိ၏။
တစ်နေ့သ၌ ထို ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော ကြွေအန်သမားသည် ဘုရားအလောင်းနှင့် ကြွေအန်ကစားလတ်သော် ရှုံးသဖြင့် ကြွေအန်ကို ခံတွင်း၌ငုံကာ ပျောက်ပြီဟု ကစားပွဲကို ဖျက်၍သွားလေ၏။
ကောက်ကျစ်လေဘိ ဘေးဒဏ်ထိ[ပြင်ဆင်ရန်]
ဘုရားအလောင်းသည် ထိုအကြောင်းကိုသိ၍ သည်တစ်ခါ ရှိစေဦး၊ နောက်တစ်ခါ သိစေမည်ဟု ကြံစည်ကာ ကြွှေအန်တို့ကိုယူကာ အိမ်ဝယ် လတ်တလော သေစေတတ်သော အဆိပ်ဖြင့် အဖန်ဖန် လိမ်းကျံ၍ အဖန်ဖန် ခြောက်စေပြီးလျှင် အသင့်ယူဆောင်လျက် ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော ကြွေအန်သမားထံသွား၍ “အဆွေ ... ကြွှေအန်ကစားမည် လာပါ” ဟု ဆိုကာ အတူတကွ ကစားလေ၏။
ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော ကြွှေအန်သမားသည် မိမိရှုံးသဖြင့် စကားဝိုင်းကို ဖျက်ရန် ကြွှေအန်ကို ခံတွင်း၌ငုံ၏။ ထိုအခါ ဘုရားအလောင်းသည် ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော ကြွှေအန်သမားအား -
“ဟယ် ယုတ်မာသော ကြွှေအန်သမား ... ငါ ထက်လှစွာသော အဆိပ်ဖြင့် စီမံထားသော ကြွှေအန်ကို နင်မသိ၍ ငုံသည်၊ ငုံလေဦး၊ နောက်မှ ဤ ကြွှေအန်ကို ငုံခြင်းသည် ဤသို့ ဖြစ်ပါတကားဟု သိရမည်”
ဟု ပြောဆိုနေစဉ် အဆိပ်ဟုန်ဖြင့် မိန်းမောတွေဝေလျက် မျက်စိတို့သည် လည်၍နေကုန်၏။ လည်ကုပ်လည်း ကျိုးလေ၏။
အဆိပ်ဖြေကာ ဆုံးမရာ[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ ပညာရှိ ကြွှေအန်သမားသည် ယုတ်မာသော ကြွှေအန်သမားအား ယခုအခါ ငါသည် အသက်ကို ပေးလှူသင့်၏ဟု နှလုံးသွင်းကာ အန်ဆေးတိုက်၍ အန်စေပြီးလျှင် ထောပတ်၊ တင်လဲ၊ ပျားသကာ စသည်တို့ကို စားစေ၍ အနာပျောက်အောင် ကုသပြီးလျှင် ဤကဲ့သို့ နောက်အခါ ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော အမှုကို မပြုလေနှင့်ဟု ဆုံးမလွှတ်လိုက်၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ကြွေအန်သမား ပညာရှိသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ကောက်ကျစ်လှစွာ၊ သူယုတ်မာ၊ လျင်စွာပျက်စီးမြဲ။
(၂) ဆိပ်လူးသည့်ကြွေ၊ ငုံပြန်လေ၊ သေလောက်လွန် ဆင်းရဲ။
လိတ္တဇာတ်ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။