မိတစိန္တိဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၁၂။ ဟံစိဝဂ် -၁၁၄ - မိတစိန္တိဇာတ်။ ။ လုံ့လမရှိ ပျင်းရိသော မိတ်တွေတို့အား အသက်ဘေးမှ ကယ်ဆယ်ရသော မိတစိန္တီ ငါးအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ရဟန်းကြီးနှစ်ပါး အပျင်းများ[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သက်ကြီး ရဟန်းနှစ်ပါးတို့သည် ဇနပုဒ်ရွာ တောကျောင်းတစ်ခုဝယ် ဝါဆိုကြကုန်၏။
ထိုရဟန်းကြီးတို့သည် ဝါကျွတ်သောအခါ မြတ်စွာဘုရားကို အဖူးအမြင်သွားမည်ဟု ကြံစည်ကာ ရိက္ခာကို စီရင်ကြကုန်၏။ ယနေ့သွားမည်၊ နက်ဖြန်သွားမည်ဟု ကြံစည်လျက် တစ်လလွန်လျှင် ရိက္ခာကုန်လေ၏။ ရှေးနည်းတူ နောက်၌လည်း နှစ်လလွန်ပြန်၏။ သုံးလလွန်သောအခါ ဇေတဝန်ကျောင်းတော်သို့သွား၍ အကျွမ်းဝင်ရာကျောင်း၌ တည်းခိုကာ မြတ်စွာဘုရားကို ဖူးမြင်ကြကုန်၏။
ထိုအခါ ရဟန်းတို့သည် “ငါ့ရှင်တို့ ... အဘယ်ကြောင့် မြတ်စွာဘုရား ဖူးမြင်ရန် ကြာမြင့်မှ လာကြသနည်း” ဟု မေးကြကုန်၏။ ထိုရဟန်း ကြီးတို့သည် ရဟန်းတို့အား ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ထားကုန်၏။ ထိုအခါ ရဟန်းကြီး နှစ်ပါးတို့ ပျင်းရိသောအဖြစ်သည် သံဃာ့ဘောင်၌ ထင်ရှားလေ၏။
ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ ထိုရဟန်းကြီးနှစ်ပါးတို့အကြောင်း စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူပြီးလျှင် “ရဟန်းတို့ ... ဤရဟန်းကြီးတို့သည် ယခုအခါ၌သာ ပျင်းရိသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း ပျင်းရိဖူးပြီ၊ နေရာ၌ တပ်စွန်းဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
အပျင်းကြီးဘိ ပိုက်ကွန်မိ[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဗရာဏသီမြစ်နားဝယ် မိတစိန္တီမည်သော ငါး၊ ဗဟုစိန္တီ မည်သော ငါး၊ အပ္ပစိန္တီ မည်သောငါး ဤငါးသုံးကောင်တို့သည် တောအရပ်၌ လာကုန်၍ လူတိုနေရာတွင် ကျက်စားကာ နေကြကုန်၏။
ထိုငါးသုံးကောင်တို့တွင် မိတစိန္တီ ငါးသည် အဆွေငါးနှစ်ကောင်တို့အား “အဆွေတို့ ... လူတို့နေရာမည်သည်ကား ရွံရှာဖွယ်ရှိ၏။ ဘေးဘမ်းရှိ၏။ တံငါတို့သည် ကွန်၊ မြှုံး စသည်တို့ကိုချကာ ငါးတို့ကို ဖမ်းကြကုန်၏။ ငါတို့သည် တောအရပ်သို့ ပြန်ကြကုန်အံ့” ဟု ပြောလေ၏။ တခြားငါးနှစ်ကောင်တို့သည် ယနေ့သွားမည်၊ နက်ဖြန်သွားမည် ပြောဆိုကာ ပျင်းရိခြင်း အစာအာဟာရကို တပ်စွန်းခြင်းတို့ကြောင့် မသွားဖြစ်ဘဲ သုံးလလွန်ကုန်၏။
ထိုအခါ တံငါတို့သည် မြစ်၌ ကွန်ပစ်ကြကုန်၏။ ဗဟုစိန္တီငါးနှင့်၊ အပ္ပစိန္တီငါးတို့သည် အစာရှာကြလျက် ရှေ့မှ သွားလတ်သော် ပျင်းရိမိုက်မဲသည့်အတွက် ကွန်နံ့ကို မသိကြဘဲ ကွန်ဝမ်းသို့ ဝင်မိကြကုန်၏။
အကြံကောင်းချက် ပိုက်ကွန်ထွက်[ပြင်ဆင်ရန်]
မိတစိန္တီငါးသည် နောက်မှလိုက်သည်ရှိသော် ကွန်နံ့ရကာ အဆွေငါးနှစ်ကောင်တို့ ကွန်ဝမ်းသို့ ဝင်မိကြသည်ကိုသိ၍ ပျင်းရိမိုက်မဲသော ငါးနှစ်ကောင်တို့အား အသက်ကို ငါချမ်းသာပေးမည်ဟု ကြံစည်ကာ ကွန်အပြင် နံပါးဖြင့် ကွန်ဝမ်းတည်ရာ အရပ်သို့သွား၍ ကွန်ဝမ်းကို ခွဲထွက်သည့်အလား ရေကိုမွှေနှောက်၍ တစ်ဖန် ကွန်ရှေ့သို့သွားကာ ကွန်ဝမ်းကိုဖောက်၍ နောက်မှထွက်သည့်အလား နောက်သို့သွားလျက် ရေကိုမွှေနှောင်လေ၏။
တံငါတို့သည် ကွန်ဝမ်းကိုခွဲ၍ ငါးများ ထွက်ကုန်ပြီ ထင်မှတ်ကာ ကွန်ကိုကိုင်၍ ဖောက်ကြကုန်၏။ ထိုအခါ ဗဟုစိန္တီငါးနှင့် အပ္ပစိန္တီငါးတို့သည် ကွန်မှလွတ်ကာ ရေသို့ကျလျက် မိတစိန္တီကိုမှီ၍ အသက်ဘေးမှ ချမ်းသာရကြကုန်၏။
မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်ကိုဆောင်တော်မူ၍ ဘုရားဖြစ်တော်မူသောအခါ ရဟန်းတို့အား -
“ရဟန်းတို့ ... ဗဟုစိန္တီငါးနှင့် အပ္ပစိန္တီငါးတို့သည် ပျင်းရိမိုက်မဲသည့်အတွက် ကွန်၌ မိကြသောအခါ မိတစိန္တီငါးသည် လွတ်စေသဖြင့် ထိုငါးနှစ်ကောင်တို့မှာ မိတစိန္တီငါးနှင့် ပြန်၍ ပေါင်းမိကြရကုန်၏” ဟု ဟောတော်မူ၏။
ဤဒေသနာတော်၏ အဆုံး၌ သက်ကြီးရဟန်း နှစ်ပါးတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်ကြကုန်၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ဗဟုစိန္တီငါးနှင့် အပ္ပစိန္တီငါးတို့သည် - ယခု အခါ သက်ကြီးရဟန်းနှစ်ပါး။
မိတစိန္တီငါးသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ပျင်းရိမိုက်မဲ၊ လုံ့လနည်း၊ မလွဲပျက်စီးမည်။
(၂)အပ္ပ,ဗဟု၊ ငါးနှစ်ခု၊ မိုက်မှု ကွန်မိသည်။
(၃) မိတငါးမွန်၊ ဉာဏ်ရည်ချွန်၊ ပိုက်ကွန်လွတ်ရသည်။
မိတစိန္တိဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။