ပုပ္ဖရတ္တဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၁၅။ ကကဏ္ဋကဝဂ် -၁၄၇ - ပုပ္ဖရတ္တဇာတ်။ ။ ကိလေသာ အလိုဆိုးသို့လိုက်၍ မိန်းမအတွက် ဝတ်ပန်းပုဆိုး ခိုးသဖြင့် ရာဇဒဏ်သင့်၍ သေရသော ပုဏ္ဏားအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ရသတဏှာတွက် ငြီးငွေ့လျက်[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရဟန်းတစ်ပါးသည် မယားဟောင်းသည် ဖြားယောင်း သွေးဆောင်အပ်သည်ဖြစ်၍ သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ပျင်းရိကာ လူထွက်လိုသတတ်။
ထိုလူထွက်လိုသော ရဟန်းသည် မြတ်စွာဘုရား အထံတော်သို့ ရောက်လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းအား “ချစ်သားရဟန်း ... သင်သည် သာသနာတော်မှ လူထွက်လို၏ဟူသည် မှန်သလော” ဟု မေးရာ၊ “မှန်ပါသည် ဘုရား” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။ အဘယ်ကြောင့် လူထွက်လိုသနည်းဟု မေးပြန်လျှင် “မယားဟောင်းကြောင့် ဖြစ်ပါသည်၊ မယားဟောင်းကား အလွန် ဟင်းချက်ကောင်းပါသည်၊ ထိုမိန်းမနှင့် ကင်း၍မနေနိုင်ပါ” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းအား “ချစ်သားရဟန်း ... ဤမိန်းမသည် ယခုအခါ၌သာ သင့်အား အကျိုးမဲ့ပြုသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း သင်သည် ဤမိန်းမကိုမှီ၍ တံကျင်လျှိုခံရလျက် ၎င်းကို စွဲလမ်း၍ သေသဖြင့် ငရဲသို့ ရောက်ရဖူးပြီ၊ အဘယ့်ကြောင့် ဤမိန်းမကို တောင့်တပြန်သနည်း” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
တန်ဆောင်မုန်းပွဲတော် မြို့တွင်းပျော်[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် အာကာသစိုးနတ် ဖြစ်လေ၏။
ထိုအခါ ဗာရာဏသီမြို့တော်ဝယ် တန်ဆောင်မုန်းလတွင် ညဉ့်အခါ လှည့်လည်သော ပွဲသဘင်ဖြစ်၍ မြို့တော်အလုံးစုံကို နတ်မြို့ကဲ့သို့ တန်ဆာဆင်ကြကုန်၏။ လူတို့သည် မြို့တွင်းသို့ လှည့်လည်လျက် ပွဲသဘင် ကစားကြကုန်၏။
သူဆင်းရဲတစ်ယောက်သည် ထူထဲသော ပုဆိုးတစ်စုံသာ ရှိ၏။ ထိုသူဆင်းရဲသည် ပုဆိုးစုံကို ကောင်းစွာ ဖွပ်လျှော်စေပြီးလျှင် ခေါက်စေ၍ အတွန့်အရာ အတွန့်တစ်ထောင် စသည်ကို ပြုလုပ်ကာ တရိုတသေ သိမ်းထားလေ၏။
မိန်းမအလိုဆိုး ဝတ်ပန်းပုဆိုး[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ ထိုသူဆင်းရဲ၏ မယားသည် သူဆင်းရဲယောကျ်ားကို “အရှင် ... အကျွန်ုပ်သည် ဝတ်ပန်းပုဆိုး တစ်ထည်ကိုဝတ်၍ တစ်ထည်ကို ရုံပြီးလျှင် သင်နှင့်အတူ လည်ဖက်ကာ ပွဲသဘင်၌ လှည့်လည်ကစားလိုသည်” ဟု ပြောလေ၏။ “ရှင်မ ... ဆင်းရဲသော ငါတို့မှာ အဘယ်မှာ ဝတ်ပန်းပုဆိုးကို ရနိုင်ပါမည်နည်း၊ ဤဖြူစင်သောအဝတ်ကိုဝတ်၍ ကစားပါ” ဟု ပြောလေ၏။ “အရှင် ... ဝတ်ပန်းပုဆိုးကို မရလျှင် ပွဲသဘင်၌ မကစားလိုတော့ပါ၊ သင် ကစားလိုလျှင် တခြားမိန်းမတစ်ယောက်ကို ခေါ်ယူ၍ကစားပါ” ဟု ပြောလေ၏။ “ရှင်မ ... ငါ့ကို အဘယ့်ကြောင့် နှိပ်စက်ဘိသနည်း” ဟု ပြောလေ၏။ “အရှင် ... ယောကျ်ားကောင်းတို့အား လိုရာရနိုင်သည်၊ မင်းကြီး၏ ဝတ်ပန်းခင်းဝယ် ဝတ်ပန်းများစွာရှိသည် မဟုတ်ပါလော” ဟု ပြောလေ၏။ “ရှင်မ ... ရှိသည်ကား မှန်၏၊ ရက္ခိုသ်စောင့်သော ရေကန်ကဲ့သို့ အစောင့်အရှောက် များအားကြီးလှသည်၊ အနားကပ်ဖို့ပင် ခဲယဉ်းသည်၊ သင် ဤအလုပ်ကို မနှစ်သက်ပါလင့်၊ ကိုယ့်မှာရှိသော အဝတ်ဖြင့်သာ တင်းတိမ်ကျေနပ်ပါ” ဟု ပြောသောအခါ “အရှင် ... ညဉ့်မိုက်သည်ရှိသော် ယောကျ်ားကောင်းတို့ မသွားနိုင်သော နေရာမည်သည် မရှိပါ” ဟု အဖန်ဖန် မြှောက်ပင့်လျက် တိုက်တွန်းလေ၏။
ကိလေအလိုစွမ်း သူခိုးဖမ်း[ပြင်ဆင်ရန်]
သူဆင်းရဲသည် မယား အဖန်ဖန် တိုက်တွန်းလတ်သော် တဏှာ့ကျွန် ဖြစ်သည်အားလျော်စွာ ကိလေသာ၏ အစွမ်းဖြင့် မယားစကားကို နားထောင်ကာ “ရှင်မ ... သည်လိုဖြစ်လျှင် မစိုးရိမ်လင့်၊ ငါ ယောကျ်ားကောင်းတို့ အစွမ်းဖြင့် ရအောင်ယူပေးမည်” ဟု ပြောဆိုကာ မယားကို အားရနှစ်သက်စေပြီးလျှင် ညဉ့်မိုက်သောအခါ အသက်ကိုစွန့်လျက် မြို့ပြင်သို့ထွက်၍ မင်းကြီး၏ ဝတ်ပန်းခင်းသို့ သွားလေ၏။ စောင်ရန်းကိုနင်း၍ ယာခင်းတွင်းသို့ ဝင်လေလျှင် အစောင့်အရှောက်တို့သည် စောင်ရန်းနင်းသံကိုကြား၍ သူခိုးမှန်းသိလျှင် ဝိုင်းဝန်းဖမ်းဆီး တုပ်နှောင်ကာ ရေရွတ် ထောင်းထုကြလျက် နံနက်လင်းသောအခါ မင်းကြီးထံ ဆက်ကြလေ၏။
ကိလေနှိပ်စက် အောက်နရက်[ပြင်ဆင်ရန်]
မင်းကြီးလည်း သူခိုးကိုမြင်လျှင် “အချင်းတို့ ... ဤသူခိုးကို တံကျင်လျှိုကြကုန်” ဟု အမိန့်ပေးလေသော် မင်းချင်းတို့သည် သူခိုးကို လက်ပြန်ကြိုးတုတ်ချည်၍ သူသတ်စည်ကို တီးလျက် မြို့ပြင်သို့ထုတ်ကာ တံကျင်လျှိုကုန်၏။ သူခိုးအား ပြင်းစွာသော ဆင်းရဲဝေဒနာတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏။ ကျီးတို့သည် ဦးခေါင်းတွင်နားလျက် သံတံကျင်နှင့်တူသော နှုတ်သီးတို့ဖြင့် မျက်စိကို ထိုးဆိတ်ကုန်၏။
သူဆင်းရဲသည် မိမိ၌ဖြစ်သော သည်းစွာသောဆင်းရဲကို နှလုံးမသွင်းဘဲ မိမိမယားကိုသာ အောက်မေ့လျက် -
“အို ရှင်မ ... ငါ့မှာ သံတံကျင်လျှိုခံရခြင်းသည်လည်း မဆင်းရဲပါ၊ ကျီးများ ထိုးဆိတ်ခြင်းသည်လည်း မဆင်းရဲပါ၊ အသားဝါဝင်းလှသော မယားကလေးနှင့် တစ်ခဲနက်သော ဝတ်ပန်းပုဆိုးကို ဝတ်ဆင်ကာ လည်ကိုဖက်လျက် တန်ဆောင်မုန်းပွဲသဘင်၌ မကစားရခြင်းသည်သာ ဆင်းရဲလှပါ၏” –
ဟု ယောင်ယမ်းမြည် မိန်းမကို စွဲလမ်းလျက် သေလျှင် ငရဲသို့ ရောက်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ လင်မယားသည် - ယခုအခါ လင်မယား။
အာကာသစိုးနတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ရဟန်းဖြစ်လျက်၊ မိန်းမဖျက်၊ လူထွက်လိုကြရှာ။
(၂) မိန်းမသွေးထိုး၊ ဝတ်ပန်းခိုး၊ ဇောက်ထိုးငရဲမှာ။
(၃) မ-လိုက်လျှင်မှား၊ ဆင်းရဲများ၊ ရှည်လျားသံသရာ။
ပုပ္ဖရတ္တဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။