ပုဋဒူသကဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
တိကနိပါတ် - ၃။ ဥဒပါနဝဂ် -(၂၈၀) ပုဋဒူသကဇာတ်။ ။ ဥယျာဉ်စောင့် ထုပ်၍ချအပ်သော သစ်ရွက်ထုပ်များကို အောက်မှ ဖျက်ဆီးပစ်နေသော မျောက်ပျက်အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ပျက်စီးစေမှု အကြောင်းပြု[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သာဝတ္ထိပြည်ဝယ် အမတ်တစ်ယောက်သည် ဘုရား အမှူးရှိသော သံဃာအား ပင့်ဖိတ်၍ ဥယျာဉ်တော်၌နေစေလျက် ဆွမ်းမဘုဉ်းပေးမီ ဥယျာဉ်တော်၌ လှည့်လည်လိုကုန်သော အရှင်တို့သည် လှည့်လည်တော်မူကြပါကုန်ဟု လျှောက်ထား၏။
ရဟန်းတို့သည် ဥယျာဉ်တော်၌ လှည့်လည်ကြကုန်သည်ရှိသော် ဥယျာဉ်စောင့်သည် အရွက်နှင့်ပြည့်စုံသော သစ်ပင်ကြီးသို့တက်၍ ကြီးသော အရွက်တို့ကိုခူးကာ ဤအထုပ်ကား ပန်းထုပ် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ဤအထုပ်ကား သစ်သီးထုပ် ဖြစ်လတ္တံ့ဟု အထုပ်တို့ကို ပြုလုပ်ကာ သစ်ပင်ရင်းသို့ ချ၏။ ဥယျာဉ်စောင့်၏သား သူငယ်သည် ချတိုင်းချတိုင်းသော အထုပ်တို့ကို ဖျက်ဆီး၏။ ရဟန်းတို့သည် ထိုအကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ထားကြလျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် “ရဟန်းတို့ ... ဤသူငယ်ကား ယခုအခါ၌သ အထုပ်တို့ကို ဖျက်ဆီးသည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း ဖျက်ဆီးဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
သစ်ရွက်ဖျက်ဆီး မျောက်ပျက်ကြီး[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ထိုဗာရာဏသီပြည်မှာပင် တစ်ဦးတည်းသော ပုဏ္ဏားမျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် အိမ်၌နေလျက် တစ်နေ့သ၌ တစ်စုံတစ်ခု ပြုဖွယ်ကိစ္စဖြင့် ဥယျာဉ်သို့သွားလေ၏။ ထိုဥယျာဉ်၌လည်း များစွာသော မျောက်တို့သည် နေကြကု၏။
ဥယျာဉ်စောင့်သည် သစ်ပင်သို့တက်ကာ သစ်ရွက်ထုပ်တို့ကို ချ၏။ မျောက်ကြီးသည် ချတိုင်း ချတိုင်းသော သစ်ရွက်ထုပ်တို့ကို ဖျက်ဆီး၏။ ထိုအခါ ပုဏ္ဏားသည် မျောက်ကြီးကိုခေါ်၍ -
“အို မျောက်မင်း ... သင်သည် သစ်ရွက်ထုပ်ပြုလုပ်သောအမှု၌ လိမ္မာမည် ထင်၏၊ ထိုကြောင့် အထုပ်တို့ကို ဖျက်ဆီးဘိ၏၊ အခြား နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းသော အထုပ်ကို ပြုလုပ်မည်လော”
ဟု မေးလေ၏။ ထိုအခါ မျောက်ကြီးသည် ပုဏ္ဏားအား -
“အို ယောကျ်ား ... ငါ၏အမိသည် လည်းကောင်း၊ အဘသည် လည်းကောင်း သစ်ရွက်ထုပ် ပြုလုပ်သော အမှု၌ မလိမ္မာပါ၊ ငါတို့ကား ပြုတိုင်း ပြုတိုင်းသော သစ်ရွက်ထုပ်ကိုသာလျှင် ဖျက်ဆီးပါကုန်၏၊ ဤမျောက်မျိုးတို့ကား ဖျက်ဆီးတတ်သောသဘော ရှိကုန်၏”
ဟု ပြန်ကြား ပြောဆိုလေ၏။ ထိုမျောက်ကြီး ပြောသောစကားကို ကြားပြန်လျှင် ပုဏ္ဏားသည် မျောက်ကြီးအား -
“အို မျောက်မင်း .. သင်တို့ မျောက်မျိုးတို့ သဘောကာ ဤသို့သဘောရှိ၏။ သဘောမဟုတ်သော အကျင့်ကား အဘယ်နည်း၊ သင်တို့၏သဘောကိုလည်းကောင်း၊ သဘောမဟုတ်သော အကျင့်ကို လည်းကောင်း တစ်ရံတစ်ခါမျှ မမြင်လို”
ဟု ပြောဆိုကာ ပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့ပြီးလျှင် ထိုအရပ်မှ ဖဲသွားလေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ မျောက်ကြီးသည် - ယခုအခါ အထုပ်ကို ဖျက်ဆီးသော သူငယ်။
ပညာရှိ ပုဏ္ဏားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ယုတ်မာ, လော်လည်၊ လျှပ်ပေါ်သည်၊ မတည်မျောက် သဘော။
(၂) ကောင်း, ဆိုး, ယုတ်, မြတ်၊ မသိလတ်၊ ဖျက်တတ်မျောက်သဘော။
ပုဋဒူသကဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။