ပဗ္ဗတပတ္ထရဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဒုကနိပါတ် - ၅။ ရုဟကဝဂ် -၁၉၅ - ပဗ္ဗတပတ္ထရဇာတ်။ ။ နန်းတွင်းသူနှင့် အတ်တစ်ယောက် မှားယွင်းနေမှန်း သိပါလျက် ပညာရှိအမတ်ကြီး၏ ဆုံးမညွှန်ကြားချက်ဖြင့် သည်းခံကာ လျစ်လျူရှုနိုင်သော ဗြဟ္မဒတ်မင်း အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
နန်းတွင်းသူပြစ်မှား မင်းလျှောက်ထား[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ကောသလမင်းကြီး အမတ်တစ်ယောက်သည် နန်းတွင်းသူတစ်ယောက်နှင့် မှားယွင်းလေ၏။
ကောသလမင်းကြီးသည် ထိုအမတ်ကို စုံစမ်းစေသည်ရှိသော် ဟုတ်မှန်သောအကြောင်းသိ၍ မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ထားမည်ဟု ဇေတဝန်ကျောင်းတော်သို့ သွားပြီးလျှင် မြတ်စွာဘုရားကို ရှိခိုး၍ “အရှင်ဘုရား ... အမတ်တစ်ယောက်သည် နန်းတွင်းသူတစ်ယောက်နှင့် မှားယွင်းပါသည်။ ထိုအမတ်ကို အဘယ်သို့ ပြုရပါမည်နည်း” ဟု လျှောက်ထား၏။ “မင်းကြီး ... ထိုအမတ်သည် သင့်အား ကျေးဇူးများသောအမတ်လော၊ နန်းတွင်းသူလည်း သင်ချစ်အပ်သော နန်းတွင်းသူလော” ဟု မေးလေ၏။ “အရှင်ဘုရား ... အမတ်သည် အကျွန်ုပ်အား ကျေးဇူးများသော အမတ်ဖြစ်ပါသည်။ နန်းတါင်းသညလ်း အကျွန်ုပ် ချစ်အပ်သော နန်းတွင်းသူ ဖြစ်ပါသည်” ဟု လျှောက်၏။ “မင်း ... ထိုသို့ဖြစ်လျှင် နှစ်ဦးလုံး၌ မဖျက်ဆီးကောင်းပေ၊ ရှေးအခါ၌လည်း မင်းတို့သည် ပညာရှိတို့စကားကို ကြားကုန်လတ်သော် လျစ်လျူရှုကြကုန်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
အပြစ်ပေးသင့် နှိုင်းချိန်ချင့်[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် အမတ်မျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်ရောက်လတ်သော် မင်းကြီးကို အကျိုးအကြောင်းပြကာ ဆုံးမတတ်သော ပညာရှိအမတတ် ဖြစ်လေ၏။
ထိုအခါ ဗြဟ္မဒတ်မင်းကြီး အမတ်တစ်ယောက်သည် နန်းတွင်းသူတစ်ယောက်နှင့် မှားယွင်းလေ၏။ မင်းကြီးသည် ထိုအမတ်ကို စုံစမ်းစေသည်ရှိသော် ဟုတ်မှန်နေကြောင်းကိုသိ၍ ဤအမတ်သည် ငါ့အား ကျေးဇူးများသော အမတ်ဖြစ်သည်။ နန်းတွင်းသူလည်း ငါချစ်အပ်သော မိန်းမဖြစ်သည်။ သို့အတွက် နှစ်ဦးလုံးကိုပင် မဖျက်ဆီးကောင်းပေ၊ ငါသည် ပညာရှိအမတ်ကို ပြဿနာမေး၍ သည်းခံသင့်လျှင် သည်းခံမည်။ ဖျက်ဆီးသင့်လျှင် ဖျက်ဆီးမည်ဟု ကြံစည်လျက် ပညာရှိအမတ်ကို ခေါ်စေ၍ -
ပညာရှိမေးကာ ပြဿနာ[ပြင်ဆင်ရန်]
“ပညာရှိအမတ် ... သင့်ကို ပြဿနာမေးမည်”ဟု ပြောသောအခါ “အရှင်မင်းကြီး ... မေးတော်မူပါ၊ ဖြေဆိုပါမည်” ဟု လျှောက်ထားလျှင် မင်းကြီးသည် -
“ပညာရှိအမတ် ... မွေ့လျော်ဖွယ်ရှိသော ဟိမဝန္တာတောင်ခြေရင်းရှိ မြေပြင်ဝယ် ချမ်းအေး ချိုမြိန်သော ရေရှိ၍ ကြာတို့ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းအပ်သော ရေကန်ကို ခြင်္သေ့မင်း စောင့်ရှောက်မှန်းသိလျက် မြေခွေး သောက်ကောင်းသလော” ဟု မေးလေ၏။
ထိုသူနှစ်ဝ ခေါ်ဆုံးမ[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ ပညာရှိအမတ်သည် အမတ်တစ်ယောက်သည် နန်းတွင်းသူတစ်ယောက်နှင့် မှားယွင်းသည် ဖြစ်လိမ့်မည်ကိုသိ၍ -
“မြတ်သောမင်းကြီး ... ကြာတို့ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းအပ်သော ရေကန်ကို ငှက်၊ ခွေး၊ ယုတ်၊ ကြောင်၊ သမင်းစသော သားမျိုးတို့ သောက်ကောင်းပါ၏။ ထိုသားမျိုးတို့ သောက်ခြင်းကြောင့်လည်း ရေကန်ပင် ဖြစ်ပါတော့၏။ ထိုနန်းတွင်းသူကို အရှင်မင်းကြီးသည် အကယ်၍ ချစ်မြတ်နိုးပါမူ သည်းခံတော်မူပါ” – ဟု ဖြေကြားလျှောက်ထားကာ မင်းကြီးအား အဆုံးအမပေးလေ၏။ မင်းကြီးလည်း ပညာရှိအမတ်၏ အဆုံးအမ၌တည်၍ မှားယွင်းသူ နှစ်ဦးတို့အး “ဤသို့သော သဘောရှိသော ယုတ်မာသော အမှုကို မပြုကြကုန်လင့်” တားမြစ်ပြီးလျှင် သည်းခံတော်မူ၏။ ထိုအခါမှစ၍ ထိုသူယုတ်နှစ်ဦးတို့သည် ရှောင်ကြဉ်ကြကုန်၏။ မင်းကြီးလည်း ကုသိုလ်ကောင်းမှုကိုပြု၍ အသ်က၏အဆုံး၌ နတ်ပြည်ကို ပြည့်စေ၏။
ဤဒေသနာတော်ကို ကြားနာ၍ ကောသလမင်းကြီးလည်း မှားယွင်းသူ နှစ်ဦးတို့အား သည်းခံကာ လျစ်လျူရှုတော်မူ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ မင်းကြီးသည် - ယခုအခါ အာနန္ဒာ။
ပညာရှိအမတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ - ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) သူ၏မယား၊ မပြစ်မှား၊ ရှောင်ရှားအပ်သည်သာ။
(၂) ပြစ်မှားသူလည်း၊ ကျေးဇူးသည်း၊ သည်းညည်းခံကြရာ။
ပဗ္ဗတပတ္တရဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။