ပဏ္ဏိကဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၁၁။ ပရောသတဝဂ် -၁၀၂ - ပဏ္ဏိကဇာတ်။ ။ မိမိသမီး၏ အကျင့်ရှိ မရှိကို သိလိုသဖြင့် စုံစမ်းသိရှိသော ဖခင်အကြောင်း။
သားသမီးနောင်ရေး မိဘတွေး[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သာဝတ္ထိမြို့ဝယ် ဟင်းသီးဟင်းရွက်ရောင်း၍ အသက်မွေးသော သီတင်းသည် တစ်ယောက် ရှိလေ၏။
ထိုသီတင်းသည်၌ သမီးတစ်ယောက် ရှိ၏။ အလွန် အဆင်းလှ၏။ ကြည်ညိုဖွယ်ရှိ၏။ အကျင့်သီလနှင့် ပြည့်စုံ၏။ အရှက်အကြောက်နှင့် ပြည့်စုံ၏။ အမြဲရွှင်ပြုံးသော မျက်နှာရှိ၏။
ထိုသတို့သမီးအား အမျိုးတူသောသူတို့သည် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ရန် စကာကြောင်းလမ်း လာကြသည်ရှိသော် အဖသီတင်းသည်သည် ငါ့သမိးအား ထိမ်းမြားလက်ထက်ရန် မသင့်သေး၊ အမြဲပြုံးရွှင်သော မျက်နှာရှိ၏၊ အကျင့် သီလမရှိခဲ့သော် လင်အိမ်ရောက်သောအခါ ငါတို့မိဘများအား ရှုတ်ချကဲ့ရဲ့ကြလိမ့်မည်၊ သို့အတွက် သမီးအား အကျင့်သီလ ရှိသည် မရှိသည်ကို စုံစမ်းမည်ဟု ကြံစည်လျက်နေ၏။
စုံစမ်းပြီးမှ ထိမ်းမြားရ[ပြင်ဆင်ရန်]
တစ်နေ့သ၌ သီတင်းသည်သည် သမီးကိုခေါ်ကာ တောင်းတစ်လုံးကိုယူစေ၍ ဟင်းရွက်ယူရန် တော်သို့သွားကြ၏။ ရောက်လျှင် အဘသည် သမီးကို စုံစမ်းလိုသဖြင့် ကိလေသာကို မှီသကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ လျှို့ဝှက်သောစကားကို ဆို၍ လက်ကိုဆွဲ၏။ သမီးသည် ဆွဲကာမျှပင်လျှင် မျက်ရည်ယိုထွက်ကာ ငိုလျက် “ဖခင် ... ဤလိုအမှုကို မပြုသင့်ပါ၊ ရေမှ မီးဖြစ်သည်နှင့် တူပါသည်” ဟု အဖကို တားမြစ်လေ၏။
အဖလည်း “ချစ်သမီး ... သမီးကို အကျင့်သီလ ရှိသည် မရှိသည်ကို စုံစမ်းလိုသဖြင့် လက်ကိုဆွဲခြင်း ဖြစ်သည်၊ တစ်စုံတစ်ရာ ဖောက်ပြန်လိုသောစိတ် မရှိ၊ မငိုလင့်၊ ချစ်သမီး ... သင့်မှာ အကျင့်သီလ ရှိသလော” ဟု မေး၏။ “ဖခင် ... ရှိပါသည်၊ ကိလေသာရာဂ အစွမ်းဖြင့် တစ်စုံတစ်ယောက်သော ယောကျ်ားကိုမျှ မကြည့်စဖူးပါ” ဟု ပြောကြားလေ၏။ ထိုအခါ အဖသီတင်းသည်သည် သမီးကို နှစ်သိမ့်စေ၍ အိမ်သို့ရောက်လျှင် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ကာ လင်အိမ်သို့ ပို့လိုက်၏။
သီတင်းသည်လည်း မြတ်စွာဘုရားထံ ဆည်းကပ်ရန်ရောက်သဖြင့် ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ထားရာ “သီတင်းသည် ... ဤသတို့သမီးကား ကြာမြင့်သောအခါမှစ၍ အကျင့်သီလနှင့် ပြည့်စုံခဲ့၏၊ သင်သည် ယခုအခါ၌သာ စုံစမ်းသည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း စုံစမ်းဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
အကျင့်လုံခြုံမှ အိမ်ထောင်ချ[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ရုက္ခစိုးနတ် ဖြစ်လေ၏။
ထိုဗာရာဏသီပြည်၌ ဟင်းရွက်ဟင်းသီးရောင်း၍ အသက်မွေးသော သီတင်းသည်တစ်ယောက် ရှိလေ၏။ ထိုသီတင်းသည်၌ သမီးတစ်ယောက် ရှိ၏။ [အလုံးစုံသော စကားသည် ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုနှင့်တူ၏]
အဖသီတင်းသည်သည် စုံစမ်းလိုသဖြင့် သမီးလက်ကို ဆွဲလေ၏။ ထိုအခါ သမီးသည် ငိုလျက် -
“ဖခင် ... အကျွန်ုပ်အား ဆင်းရဲဒုက္ခတွေ့လျှင် ကိုးကွယ်ရာဖြစ်ရမည့် အဖသည် တောအလယ်၌ ပြစ်မှားဘိ၏၊ နိုင်ထက်ကလူ ပြုဘိ၏၊ ကျွန်ုပ်သည် ဘယ်သူ့ထံမှာ ငိုရမည်နည်း” –
ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါ အဘသည် “ချစ်သမီး ... အကျင့်သီလရှိသည်၊ မရှိသည်ကို စုံစမ်းလို၍ လက်ကို ဆွဲမိသည်၊ တစ်စုံတစ်ရာ ပြစ်မှားကျူးလွန်သောစိတ်မရှိ” ဟု ပြောဆို ဖျောင်းဖျကာ အိမ်သို့ရောက်လျှင် ထိမ်းမြားလက်ထပ်၍ လင်အိမ်သို့ ပို့လိုက်၏။
ဤဒေသနာတော်၏ အဆုံး၌ သီတင်းသည်သည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ အဘသည် - ယခုအခါ အဘ။
သမီးသည် - သမီး။
အကြောင်းသိသော ရုက္ခစိုးသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ချစ်သမီးမှာ၊ ကျင့်သီလာ၊ တာဝန်မိဘပေ။
(၂) လင်အိမ်သို့ထည့်၊ သီလမဲ့၊ ကဲ့ရဲ့မလွတ်ပေ။
(၃) ကိုယ်တိုင်စမ်းဘိ၊ ရှိ, မရှိ၊ နိပါတ်ထုံးတစ်တွေ။
ပဏ္ဏိကဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။