နိဂြောဓမိဂဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၂- သီလဝဂ် -၁၂- နိဂြောဓမိဂဇာတ်။ ။ သမင်မငယ်ကိုအကြောင်းပြု၍ သတ္တဝါအပေါင်းအား ဘေးမဲ့ပေးအောင် တရားဟောကောင်းသောနိဂြောဓသမင်အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု
[ပြင်ဆင်ရန်]မဂ်၊ ဖိုလ် ရှာမှီး အမျိုးသမီး
[ပြင်ဆင်ရန်]နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ်ရာဇဂြိုဟ်ပြည်ဝယ် စည်းစိမ်ဥစ္စာ ကြွယ်ဝသော သူဌေးသမီးတစ်ယောက် ရှိသတတ်။ထိုသူဌေးသမီးကား ရှေးကုသိုလ်ကံဟောင်း များစွာရှိ၏။ ရုပ်၊ နာမ်၊ သင်္ခါရတို့ကိုဝိပဿနာရှုလေ့ရှိ၏။ ဤဘဝ အရဟတ္တဖိုလ်ကို ရလတ္တံ့သော ပစ္ဆိမဘဝိက ဖြစ်၏။
သိကြား လိမ္မာသည့်နေ့မှစ၍ လူအဖြစ်၌မမွေ့မလျော် ရဟန်းပြုလို၍ အမိ၊ အဖထံ အကြိမ်ကြိမ် ခွင့်တောင်းသော်လည်း မရသဖြင့်ရှိစေဦးတော့ “ ငါသည် လင်အိမ်သို့ ရောက်သောအခါမှ လင်ကို အနူးညွတ်ခွင့်ပန်ကာရဟန်းပြုတော့အံ့” ဟု ကြံစည်ကာနေလေ၏။
လူတို့နိယာမ အိမ်ထောင်ကျ
[ပြင်ဆင်ရန်]အရွယ်ရောက်သဖြင့်မိဘ သူဌေးကြီးတို့သည် အမျိုးတူ သူငယ်တစ်ယောက်နှင့် ထိမ်းမြားလက်ထ်ကြ၍ လင်အိမ်သို့ရောက်ခဲ့လေ၏။ ထိုသဌေးသမီးသည် လင်ကို အိမ်ဦးနတ်ကဲ့သို့ ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေး၏။မကြာမီ ကိုယ်ဝန်တည်လေ၏။ ကိုယ်ဝန်တည်သည်ကို သတို့သမီး မသိလေ။
လင်ကိုပမာပြ အနာဝ
[ပြင်ဆင်ရန်]တစ်မြို့လုံးနက္ခတ်သဘင် ဆင်ယင်ကျင်းပလတ်သော် သူဌေးသမီးကား တစ်စုံတစ်ရာ ဖြီးလိမ်းဝတ်ဆင်ခြင်းကိုမပြုဘဲ ပကတိသော အဝတ်အစားဖြင့် သွားလေ၏။ ထိုအခါ လင်ယောကျ်ားက “ရှင်မ .. အဘယ်ကြောင့်မဖြီးမလိမ်း မဝတ်မဆင်ဘဲ သွားသနည်း” ဟု မေးလေ၏။
ထိုအခါသူဌေးသမီးက -
[ပြင်ဆင်ရန်]“အရှင့်သား ... ဤကိုယ်ကို တန်ဆာဆင်သဖြင့်အဘယ် အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ မစင်အိုးကို ဆေးရေးကာ တန်ဆာဆင်သကဲ့သို့ ရှိချေမည်။ အနာဝမှပြည်ပုပ်၊ သွေးပုပ်တွေ ယိုစီးထွက်ကျနေသည့် အလား ဒွါရကိုးပေါက်မှ အညစ်အကြေးတွေနေ့စဉ် ထွက်ကျနေသဖြင့် စက်ဆုပ် ရွံရှာဖွယ် ညစ်ပတ်ပုပ်သိုး၍ နေသောဆုံးဆယ့်နှစ်ကောဋ္ဌာသ အစုအဝေးကြီး မဟုတ်ပါလော၊ ဘေးဒုက္ခ အမျိုးမျိုးတို့ တည်ရာမဟုတ်ပါလော၊ ပုထုဇဉ်မိုက်တို့ သုဘဟု ယူဆစေကာမူ အသုဘ အစစ်ကြီး မဟုတ်ပါလေ” ဟုခန္ဓာကိုယ်၏ အပြစ်တို့ကို သနစ်ကျကျ ပြန်ကြားပြောဆိုလေ၏။
ခင်ပွန်းခွင့်ရ ဘိက္ခုနီဘဝ
[ပြင်ဆင်ရန်]ထိုအခါလင်ယောကျ်ားက “ရှင်မ ... ဤမျှလောက် ခန္ဓာကိုယ်၏ အပြစ်ကို မြင်ပါလျက် အဘယ့်ကြောင့်ရဟန်းမပြုဘဲ နေသနည်း” ဟု ဆိုလျှင် အရှင် ခွင့်ပြုမူကား ယနေ့ပင် ရဟန်းပြုပါမည်ဟုပြောလေ၏။ လင်ယောကျ်ားလည်း “ရှင်မ ကောင်းပြီ၊ ရဟန်းပြုပါ” ဟု ခွင့်ပြုကာအလှူကြီးပေး၍ ပူဇော်သက္ကာရကိုပြုလျက် ရဟန်းမိန်းမတို့ ကျောင်းသို့ပို့ကာရဟန်းပြုစေ၏။
ရဟန်းဖြစ်ပြီး မကြာမြင့်မီကိုယ်ဝန်ရှိကြောင်း သိကြလျှင် ရဟန်းမိန်းမတို့သည် “အရှင်မ ... သင့်မှာကိုယ်ဝန်ရှိသည် မဟုတ်လော၊ အဘယ်ကြောင့် ကိုယ်ဝန်ရသနည်း” ဟု မေးကြလျှင်ထိုရဟန်းမိန်းမက “အရှင်မတို့ ... အဘယ့်ကြောင့် ကိုယ်ဝန်ရသည်ကို မသိပါ၊ အကျွန်ုပ်မှာသီလစင်ကြယ်ပါသည်” ဟု ဆိုလေ၏။
ဘုရားထံမှောက် ပို့ကာလျှောက်
[ပြင်ဆင်ရန်]ရဟန်းမိန်းမတို့လည်းဒေဝဒတ်ထံ ပို့ကြသောအခါ ဆင်ခြင်ငဲ့ညှာခြင်း မရှိဘဲ ဒေဝဒတ်က ဤရဟန်းမိန်းမကိုလူဝတ်လူစေ၍ နှင်ထုတ်ကြဟု အမိန့်ပေးကြောင်း ရဟန်းမိန်းမငယ်ကို ပြောကြားလေ၏။ရဟန်းမိန်းမငယ်လည်း “အရှင်မတို့ ... အကျွန်ုပ်မှာ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း ရဟန်းအဖြစ်ကိုရခဲ့သည်၊ အရှင်ဒေဝဒတ်ကား ဘုရား မဟုတ်ပါ၊ ဘုရားထံမှာ ရဟန်းပြုပါသည်၊ အကျွန်ုပ်ကိုဘုရားထံ အရောက်ပို့ကြပါ” ဟု တောင်းပန်လေလျှင် ရဟန်းမိန်းတို့သည် လေးဆယ့်ငါး ယူဇနာကွာဝေးသော ဇေတဝန်ကျောင်းတော် ဘုရားထံ အရောက်ပို့ကာ အကြောင်းစုံ လျှောက်ထားကြကုန်၏။
ဝိသာခါစစ်ဆေး ကိုယ်ဝန်အရေး
[ပြင်ဆင်ရန်]မြတ်စွာဘုရားလည်းပရိသတ်လေးပါးအလယ်၌ စစ်ဆေးရန် ဝိနည်းဓိုရ် ဥပါလိမထေရ်ကို လွှဲအပ်သောအခါ ဥပါလိကဝိသာခါ ဒါယိကာမကြီးအား စစ်ဆေးစေ၍ ရဟန်းပြုချိန်နှင့် ကိုယ်ဝန်အခြေ အနေကိုနှိုင်းယှဉ်ကြည့်ကြရာ လူအဖြစ်ကရခဲ့သော ကိုယ်ဝန်ဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှား သဖြင့်သီလစင်ကြယ်ကြောင်း ဆုံးဖြတ်ပြီးလျှင် ဘိက္ခုနီမတို့ ကျောင်းမှာပင် နေစေ၏။
သားငယ် ကဿပ ဖွားမြင်ရ
[ပြင်ဆင်ရန်]ထိုဘိက္ခုနီမလည်းကိုယ်ဝန်ရင့်သောအခါ သားယောကျ်ား ဖွားမြင်၍ သားငယ်ကို ကောသလမင်းကြီး မွေးမြူစေကာကဿပဟု အမည်မှည့်လေ၏။ ခုနစ်နှစ် ရှိသောအခါ မြတ်စွာဘုရားထံ ရှင်သာမဏေပြု၍၊အနှစ်နှစ်ဆယ် ရှိသောအခါ ရဟန်းအဖြစ်ကို ရရှိပြီး ရဟန္တာဖြစ်၍ ကုမာရကဿပဟု တွင်လေ၏။မယတော် ဘိက္ခုနီလည်း ဝိပဿနာကို ပွားစေလျက် ရဟန္တာမ အဖြစ်သို့ ရောက်လေ၏။
ရဟန်းတို့လည်း တရားသဘင်ဝယ် ကုမာရကဿပတို့သား အမိအကြောင်း စပ်မိကြ၍ “ဒေဝဒတ်မှာ သနားငဲ့ညှာခြင်းမရှိ ဖျက်ဆီးစေသည်၊မြတ်စွာဘုရားက ၎င်းတို့သား၊ အမိကို ထောက်ပံ့ ချီးမြှောက်တော်မူသည်” ဟုပြောကြားကြကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရား ကြားတော်မူလျှင် -
“ရဟန်းတို့ ... ၎င်းတို့ သား၊ အမိကိုယခုအခါသာ ထောက်ပံ့ ချီးမြှောက်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေးအခါကလည်းထောက်ပံ့ချီးမြှောက်ခဲ့ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကိုဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု
[ပြင်ဆင်ရန်]နိဂြောဓမည်တွင် ရွှေသမင်
[ပြင်ဆင်ရန်]လွန်လေပြီးသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ရွှေအဆင်းရှိသော ဘုရားအလောင်းနိဂြောဓ သမင်မင်းသည် သမင်ငါးရာ အခြံအရံနှင့်တကွ တောတွင် နေလေ၏။ ၎င်း၏ အနီး၌ရွှေအဆင်းရှိသော သာခသမင်းလည်း အခြံအရံငါးရာနှင့်ပင် နေလေ၏။
ဗာရာဏသီမင်းကြီးကား သမင်တို့ကိုသတ်လေ့ရှိ၏။ အသားနှင့်ကင်း၍ ပွဲတော်မတည်လေ။ တိုင်းသူပြည်သားတို့ကိုအလုပ်ပျက်စေလျက် စုရုံးကာ နေ့တိုင်း သမင်လိုက် သွားလေ့ရှိ၏။
ပွဲတော်စာတွက် ရှာဖွေထွက်
[ပြင်ဆင်ရန်]ထိုအခါလူတို့သည် “ငါတို့မင်းကြီးကား ငါတို့ကို နေ့စဉ် အလုပ်ပျက်စေသည်၊ ဥယျာဉ်တော်ဝယ်အစာရေစာတို့ကို ပြည့်စုံအောင် စီမံ၍ လုံခြုံစွာ ဝင်းခြံကာလျက် တံခါးတို့ကိုတပ်ဆင်ပြီးလျှင် တောတွင်းရှိ သမင်တို့ကို ခြောက်လှန့် စုရုံးကာဥယျာဉ်တော်သို့သွင်း၍ ပေးထားရလျှင် သင့်လျော်မည်” ဟု ကြံစည်၍ သမင်တောသို့သွားပြီးလျှင် ပိုက်ကွန်တို့ဖြင့် စုရုံးကာ ဥယျာဉ်တော်သို့သွင်း၍ တံခါးကိုလုံခြုံစွာ ပိတ်ပြီးလျှင် မင်းကြီးအား လျှောက်ကြားကြလေ၏။
နေ့စဉ်သတ်စား သမင်သား
[ပြင်ဆင်ရန်]မင်းကြီးလည်းနှစ်သက်အားရတော်မူသဖြင့် ဥယျာဉ်တော်သို့ သွားကာ ကြည့်ရှုလေလျှင်ရွှေသမင်နှစ်ကောင်ပါလာသည်ကို မြင်၍ “အမောင်တို့ ... ဤရွှေသမင် နှစ်ကောင်ကိုမသတ်ကြနှင့်” ဟု ဘေးမဲ့ပေးလေ၏။ မင်းကြိးသည် ရံခါ ဥယျာဉ်တော်သို့ ကိုယ်တိုင် သွားကာသမင်တစ်ကောင်ကို ပစ်၍ ယူခဲ့၏။ ရံခါ စားတော်ချက်ကို ဥယျာဉ်တော်သို့ သွားစေလျက်သမင်တစ်ကောင်ကို ပစ်၍ ယူဆောင်စေ၏။
သမင်တို့သည် လေးကိုမြင်လျှင် သေဘေးမှကြောက်၍ အတင်း ပြေးကြသည့်အတွက် တစ်ကောင်နှင့် တစ်ကောင် တိုးဝှေ့မိကြသဖြင့်ဆင်းရဲပင်ပန်းခြင်း၊ နာကျင်ခြင်း၊ သေကျေ ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကြကုန်၏ ထိုအခါသမင်တို့သည် ထိုအကြောင်းကို ဘုရားအလောင်းသမင်မင်းအား ပြောကြားကုန်၏။
အသေခံထွက် တိုင်ပင်ချက်
[ပြင်ဆင်ရန်]ဘုရားအလောင်းသမင်မင်းလည်း သာခ သမင်မင်းကို ခေါ်စေ၍ “အဆွေ ... ယခုအခါ သမင်တို့ ကြောက်လန့်တကြားပြေးကြသဖြင့် ပျက်စီးကြကုန်၏။ စင်စစ်သော်ကား တစ်နေ့နေ့တွင် မုချ သေကြရမည်။ယနေ့မှစ၍ မြားဖြင့် မပစ်စေဘဲ စဉ်းတီတုံးပေါ်တွင် သင့်ပရိသတ်မှ တစ်ရက်၊ ငါ့ ပရိသတ်မှတစ်ရက်အားဖြင့် တစ်လှည့်စီ သမင်တစ်ကောင်သွား၍ စဉ်းတီတုံးပေါ်တွင် အိပ်စေရမည်။ သို့မှသမင်တွေ မပင်ပန်းဘဲ ရှိကြမည်” ဟု တိုင်ပင်လေ၏။ သာခသမင်လည်း ကောင်းပြီဟု ဝန်ခံကာတစ်လှည့်စီ တိုင်ပင်သည့်အတိုင်း နေ့စဉ် သမင်တစ်ကောင်စီသွား၍ စဉ်းတီတုံးပေါ်တွင်အိပ်စေ၏။
တစ်နေ့သ၌ သာခသမင်မင်း၏ ပရိသတ်ထဲမှကိုယ်ဝန်ရှိသော သမင်မငယ်တစ်ကောင် အလှည့်သို့ ရောက်လေ၏။ ထိုအခါ သမင်မသည်သာခသမင်မင်းထံကပ်၍ “အရှင် ... ကျွန်ုပ် အလှည့်ကို ကျော်လွန်ပါစေဦး၊ ကျွန်ုပ်မှာကိုယ်ဝန်ရှိပါသည်၊ မွေးဖွားပြီးသောအခါ သား၊ အမိ နှစ်ယောက်လုံး၏ အလှည့်သည်ဖြစ်လာပါလတ္တံ့” ဟု ဆိုလေလျှင် သာခသမင်မင်းက “ သင့်အလှည့်ကို သူတစ်ပါးအပေါ်သို့မချလို၊ သင်သာ ယူလော့” ဟု ဆိုလေ၏။
ကယ်ဆယ် မ စ လောင်းတော်ဘဝ
[ပြင်ဆင်ရန်]သမင်မငယ်လည်းသာခသမင်မင်းထံမှာ တစ်စုံတစ်ရာ မထောင်အပံ့ကို မရလတ်သော် နိဂြောဓ မမင်မင်းထံ ကပ်၍အကြောင်းကြားလေ၏။ နိဂြောဓ သမင်မင်းလည်း “ကောင်းပြီ၊ သင်ပြောတိုင်း မှန်စေ” ဟုဆိုကာ သမင်မ ငယ်ကို လွှတ်လိုက်၍ သမင်မငယ်၏ အလှည့်ကို မိမိကိုယ်တိုင် ယူကာစဉ်းတီတုံးပေါ်တွင် အိပ်လေ၏။ စားတော်ချက်လည်း ဘေးမဲ့ပေးထားသော ရွှေသမင်မင်းကိုမသတ်ဝံ့သဖြင့် မင်းကြီးထံ အကြောင်းကြားလေ၏။
အများသတ္တဝါ ချမ်းသာရာ
[ပြင်ဆင်ရန်]မင်းကြီးလည်း ဥယျာဉ်တော်သို့ လာလတ်၍စဉ်းတီတုံးပေါ်တွင် အိပ်နေသော ဘုရားအလောင်း ရွှေသမင်မင်းကို မြင်လျှင် မေးလေ၏။
မေး။ ။အို သမင်မင်း ... သင့်အား ဘေးမဲ့ပေးထားသည် မဟုတ်ပါလော၊ အဘယ်ကြောင့် စဉ်းတီတုံး၌အိပ်သနည်း။
ဖြေ။ ။ ကိုယ်ဝန်ရှိသောသမင်မငယ်တစ်ကောင် လာ၍ ကျွန်ုပ် အလှည့်ကို တစ်ပါးသော သမင်သို့ ရောက်ပါစေဥိးဆိုလာသဖြင့် သေခြင်းဆင်းရဲကို သူတစ်ပါးထံ မပို့လို၊ မိမိပင်ခံ၍ သမင်မငယ်အားအသက်ကိုပေးမည်ဟု အိပ်ပါသည်။ အလိုရှိတိုင်း ပြုတော်မူပါ။
အိုသမင်မင်း ... သမင်မင်းကဲ့သို့ သူ တစ်ပါးအပေါ် မေတ္တာ၊ ကရုဏာ ရှိသူကို လူထဲ၌ သော်လည်းမမြင်ဘူးပါ။ သို့အတွက် သမင်မင်းကို ကြည်ညိုလှသဖြင့် သမင်မင်းအား လည်းကောင်း၊ကိုယ်ဝန်ရှိသော သမင်မငယ်အား လည်းကောင်း ဘေးမဲ့ပေးပါသည်။
မေး။ ။ ကြွင်းသောသမင်များအတွက် အသို့နည်း။
ဖြေ။ ။ ဥယျာဉ်တော်၌ရှိသည့်ကြွင်းသော သမင်များကိုလည်း ဘေးမဲ့ပေးပါသည်။
မေး။ ။ တောထဲ၌ရှိသောသမင်များအတွက် အသို့နည်း။
ဖြေ။ ။ တော်ထဲ၌ရှိသောသမင်များကိုလည်း ဘေးမဲ့ပေးပါသည်။
မေး။ ။ သမင်မှတစ်ပါးအခြေလေးချောင်းရှိ သားများ အတွက် အသို့နည်း။
ဖြေ။ ။ သမင်မှတစ်ပါးအခြေလေးချောင်းရှိ သားများကိုလည်း ဘေးမဲ့ပေးပါသည်။
မေး။ ။ အခြေနှစ်ချောင်းရှိငှက်များအတွက် အသို့နည်း။
ဖြေ။ ။ အခြေနှစ်ချောင်းရှိငှက်များကိုလည်း ဘေးမဲ့ပေးပါသည်။
မေး။ ။ ငါး၊လိပ် စသော ရေသတ္တဝါများအတွက် အသို့နည်း။
ဖြေ။ ။ ငါး၊လိပ် စသော ရေသတ္တဝါများကိုလည်း ဘေးမဲ့ပေးပါသည် -
ပြောဆိုပြီးလျှင် အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့အား ဘေးမဲ့ပေးလေ၏။
ဗုဒ္ဓလောင်းလျ တရားပြ
[ပြင်ဆင်ရန်]နိဂြောဓသမင်းမင်းလည်း မင်းကြီးထံမှ အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့အား ဘေးမဲ့ပေးခြင်းကို ရရှိလျှင်စဉ်းတီးတုံးမှ ထ၍ မင်းကြီးအား ငါးပါးသီလ၌ တည်စေ၍ မင်းကျင့်တရား ဆယ်ပါးနှင့်အညီမင်းပြုရန် အဆုံးအမပေးကာ ဥယျာဉ်တော်ဝယ် နှစ်ရက်၊ သုံးရက်နေပြီးလျှင် သမင်အပေါင်းခြံရံက တောသို့ဝင်လေ၏။
သမင်မငယ်လည်း သားငယ် ဖွားမြင်ပြီးလျှင်မိမိသားငယ်ကို -
“ချစ်သား ... အကျိုးစီးပွားကို လိုလျှင်နိဂြောဓ သမင်မင်းကိုသာ ဆည်းကပ်လေ၊ သာခသမင်မင်းကို မဆည်းကပ်လေနှင့်၊ သာခသမင်မင်းထံအသက်ရှည်နေရခြင်းထက် နိဂြောဓ သမင်မင်းထံမှာ သေရခြင်းက မွန်မြတ်သေးသည်” –
ဟု ဆုံးမလေ့ရှိ၏။
ထိုအခါမှစ၍ လူတို့ ကောက်ပဲသီးနှံတို့ကိုစားကုန်သော်လည်း သမင်တို့ကို မပစ်ခတ် မညှဉ်းဝံ့ကြသဖြင့် မင်းကြီးထံ လျှောက်ကြလေ၏။မင်းကြီးလည်း နိဂြောဓ သမင်မင်းထံ အကြောင်းကြားစေ။ သမင်မင်းလည်း သမင်အပေါင်းတို့ကိုစည်းဝေးစေပြီးလျှင် လူတို့ ကောက်ပဲသီးနှံတို့ကို မစားကြရန်နှင့် မဖျက်ဆီးကြရန်အဆုံးအမ ပေးလေ၏။ လူတို့အားလုံးလည်း မိမိတို့ ကောက်ပဲသီးနှံခင်းတို့၌ တိုင်တို့ကိုစိုက်ထူလျက် သစ်ရွက်အမှတ်အသား ဖွဲ့ချည်၍ ထားကြကုန်ဟု မှာထားလေ၏။
သမင်တို့လည်း သစ်ရွက် အမှတ်အသားရှိသောလယ်ခင်း၊ ယာခင်းတို့ကို ဖျက်ဆီး စားသောက်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ကြကုန်၏။ ထိုအခါမှစ၍လယ်ခင်း၊ ယာခင်းတို့၌ ပန်းလုံးတိုင်စိုက်သော အထိမ်းအမှတ် ဖြစ်ခဲ့သတည်း။
ဇာတ်ပေါင်း
[ပြင်ဆင်ရန်]ဤသို့လျှင်မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက်-
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ သာခသမင်သည် - ယခုအခါ ဒေဝဒတ်။
သာခသမင်၏ ပရိသတ်သည် - ဒေဝဒတ်၏ ပရိသတ်။
ကိုယ်ဝန်ရှိသောသမင်မငယ်သည် - ကို်ယ်ဝန်ရှိသော ဘိက္ခုနီမ။
သမင်မငယ်၏သားသည် - ကုမာရကဿပ။
ဗာရာဏသီမင်းသည်- အာနန္ဒာ။
နိဂြောဓသမင်မင်းသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု အတိတ်ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်
[ပြင်ဆင်ရန်](၁)အသက်ကိုကယ်၊ ကိုယ့်သက်လှယ်၊ အံ့ဖွယ်ရွှေသမင်။
(၂)သတ္တဝါပေါင်း၊ ဘေးမဲ့ကြောင်း၊ တောင်း၍ ပေးသည်ပင်။
(၃)ပန်းလုံးတိုင်ထား၊ လယ်, ယာများ၊ မှတ်သားထိုကပင်။
နိဂြောဓမိဂဇာတ်ပြီး၏။
ကိုးကား
[ပြင်ဆင်ရန်]- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။