နန္ဒိဝိသာလဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၃။ ကုရုင်္ဂဝဂ် -၂၈- နန္ဒိဝိသာလဇာတ်။ ။ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းစွာဆဲဆိုသဖြင့် ဝန်မရုန်းဘဲနေသော နွားလား အကြောင်း
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ဆဲရေးခြင်းပြု ကဲ့ရဲ့မှု[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဆဗ္ဗဂ္ဂိရဟန်းတို့သည် ခိုက်ရန်ဖြစ်ကြကုန်၏။ ဆဲရေး ရှုတ်ချကြကုန်၏။ အက္ကောာသဝတ္ထုဆယ်ပါးတို့ဖြင့် ဆဲရေးကုန်၏။
ရဟန်းတို့သည်မြတ်စွာဘုရားကို လျှောက်ကြလေလျှင် မြတ်စွာဘုရားက “ချစ်သား ရဟန်းတို့ ...ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းသော စကားကို လူတို့ မဆိုထားဘိ တိရစ္ဆာန်တို့ပင် မနှစ်သက်ကြကုန်”ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
မွေးကျေးဇူးရှိဆပ်လိုဘိ[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါဂန္ဓာရတိုင်း တက္ကသိုလ်ပြည်ဝယ် ဂန္ဓာရမင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ပုဏ္ဏား တစ်ယောက်သည်အလှူခံ၍ရသော နွားငယ်တစ်ကောင်ကို အလွန် ချစ်မြတ်နိုးသဖြင့် နန္ဒိဝိသာလဟု အမည်ပေးကာသားအရာ၌ ထားလျက် ယာဂုထမင်းဖြင့် မွေးမြူလေ၏။
ထိုနွားငယ်သည် အရွယ်ရောသောအခါ “ဤပုဏ္ဏားသည် ဆင်းရဲငြိုငြင်စွာငါ့ကို လုပ်ကျွေးရ၏။ ဇမ္ဗူဒီပါ မြေအပြင်ဝယ် ငါကဲ့သို့ အားကောင်းသော နွားမရှိ၊ ငါ၏အားအစွမ်းဖြင့် ပုဏ္ဏား၏ မွေးကျေးဇူးကို ဆပ်မည်” ဟု ကြံစည်ကာ ပုဏ္ဏားကို “ဖခင် ...ဂေါဝိန္ဒသူဌေးထံ သွားချေ၊ အရှင်သူဌေး ကျွန်ုပ်၏ နွားသည် တစ်စပ်တည်း ဖွဲ့ချည်ထားသောလှည်းတစ်ရာကို တစ်ကောင်တည်းဖြင့် ရုန်းနိုင်သည်၊ အသပြာတစ်ထောင် လောင်းတမ်းလုပ်မည်ပြောချေ” ဟု စေလွှတ်လေ၏။
လှည်းတစ်ရာရုန်းမှု လောင်းတမ်းပြု[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ ပုဏ္ဏားသည်ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဂေါဝိန္ဒသူဌေးထံသွားကာ နွားချင်းပြိုင်ပြီးလျှင် “ကျွန်ုပ်နွားကားအားအကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်၊ တစ်စပ်တည်းဖွဲ့ချည်ထားသော လှည်းတစ်ရာကို တစ်ကောင်တည်း ရုန်းစေမည်၊ မရုန်းနိုင်လျှင်ကျွန်ုပ်က အသပြာတစ်ထောင်ပေးမည်၊ ရုန်းနိုင်လျှင် သူဌေးက အသပြာတစ်ထောင် ပေးရမည်” ဟုကတိထားကာ လောင်းတမ်းပြုမည်ဟု ဆိုလေ၏။ ဂေါဝိန္ဒ သူဌေးလည်း ကောင်းပြီဟု ဝန်ခံ၍ပုဏ္ဏားနှင့် သူဌေးသည် လောင်းတမ်းပြုကြကုန်၏။
စကားရိုင်းပျရှုံးခံရ[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုနောက် ပုဏ္ဏားလည်းလှည်းတစ်ရာကို သဲ၊ ကျောက်စရစ်တို့ဖြင့် အပြည့်တင်စေပြီးလျှင် ဝန်ရိုးတို့ကိုတစ်စပ်တည်း လွန်ကြိုးဖြင့် ဖွဲ့ချည်ကာထားပြီးလျှင် နန္ဒဝိသာလ နွားကိုရေချိုး၍ပန်းကုံးစွပ်လျက် ကျောဝယ် နံ့သာ လက်ငါးချောင်းရာ ရိုက်နှိပ်၍ ရှေ့ဆုံးလှည်း၌ကပြီးလျှင် လှည်းဦးက ထိုင်ကာ နှင်တံကို မြှောက်လျက် “ ဟဲ့ ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသောနွား၊ သွားလော့ ရုန်းလော့” ဟု မဟုတ်မမှန် ကြမ်းတမ်းစကားကို ဆို၍ မောင်းနှင်လ၏။နန္ဒိဝိသာလနွားလည်း ငါ မကောက်ကျစ် မစဉ်းလဲပါဘဲလျက် ကောက်ကျစ် စဉ်းလဲသည် ဆိုရာသလောဟုမနှစ်သက်သဖြင့် မရုန်းဘဲ ခြေစုံရပ်၍ နေလေ၏။
ထိုအခါ ဂေါဝိန္ဒသူဌေးက “သင့်နွား မရုန်းနိုင်၊ အသပြာတစ်ထောင်ပေးလော့” ဟု ပြောဆိုကာ အသပြာတစ်ထောင်ကိုတောင်း၍ယူသွားသည့်အတွက် ပုဏ္ဏားမှာ အသပြာတစ်ထောင်ရှုံးသဖြင့် မအိပ်နိုင်၊ မစားနိုင်ပူပန်ဆင်းရဲကာ နေလေ၏။
ချီးမွမ်းပြောမှအနိုင်ရ[ပြင်ဆင်ရန်]
နန္ဒိဝိသာလ နွားသည်ပုဏ္ဏားထံလာ၍ “ဖခင် ပုဏ္ဏား ... အကျွန်ုပ်သည်အိမ်၌နေသမျှကာလပတ်လုံး ပစ္စည်းဥစ္စာကိုလည်း မဖျက်ဆီးစဖူး၊ နေရာမဟုတ်သည်၌လည်းကျင်ကြီးကျင်ငယ် မစွန့်စဖူး၊ သို့ပါလျက် အဘယ်ကြောင့် ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသည်ဟုဆိုဘိသနည်း၊ အကျွန်ုပ်မှာ အပြစ်မရှိ၊ ဖခင်ပုဏ္ဏား အပြစ်သာ ဖြစ်သည်၊ ယခုတစ်ဖန် သွား၍အသပြာ နှစ်ထောင်နှင့် လောင်းချေဦး” ဟု စေလွှတ်ပြန်၏။
ပုဏ္ဏားလည်းဂေါဝိန္ဒ သူဌေး တစ်ဖန်သွားကာ အသပြာနှစ်ထောင် လောင်းတမ်းပြုပြန်၏။ ရှေးနည်းအတိုင်းလှည်းတစ်ရာကို တစ်စပ်တည်းဖွဲ့ချည်ကာ နွားကို က၍ လှည်းဦးတွင် ထိုင်လျက်နန္ဒိဝိသာလနွား၏ ကျောက်ကုန်းကို ပွတ်သပ်ကာ “အို လိမ္မာသောနွား .... ကောင်းသောနွား၊သွားပါလော့၊ ဝန်ကို ရုန်းပါလော့” ဟု ချိုသာစွာ ခိုင်းလေလျှင် နန္ဒိဝိသာလနွားလည်းလှည်းတစ်ရာကို တစ်ဟုန်တည်း ရုန်းဆွဲလျက် နောက်ဆုံးလှည်းကို ရှေ့ဆုံးလှည်းနေရာတွ်ထားလေ၏။
ထိုအခါဂေါဝိန္ဒသူဌေး ရှုံးလေ၏။ ပုဏ္ဏားကား အသပြာ နှစ်ထောင်နှင့် နန္ဒိဝိသာလနွားအားပေးကမ်းကြသော ပစ္စည်းဥစ္စာအလုံးစုံကို ရရှိသဖြင့် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဖြစ်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ပုဏ္ဏားသည် - ယခု အာနန္ဒာ။
နန္ဒိဝိသာလနွားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ကြမ်းတမ်းစကား၊ ပြောဆိုငြား၊ နားဝယ်မချမ်းကြည်။
(၂) နူးညံ့သာယာ၊ စကားမှာ၊ ကောင်းစွာနားချမ်းကြည်။
နန္ဒိဝိသာလဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။