ဂရဟိတဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဒုကနိပါတ် - ၇။ ဗီရဏထမ္ဘဝဂ် -(၂၁၉) ဂရဟိတဇာတ်။ ။ မင်းအိမ်၌ နေဖူးသော မျောက်မင်းက မျောက်အပေါင်းအား လူတို့ အမူအရာနှင့် သဘောကို ပြောပြရာ မျောက်အပေါင်းက နားနှစ်ဖက်ကို ပိတ်၍ အံ့ဩကဲ့ရဲ့ကြခြင်း အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ကိလေယုတ်မာ ကဲ့ရဲ့ရာ[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ပျင်းရိသော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိလေ၏။
ရဟန်းတို့သည် ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရား ထံတော်သို့ ဆောင်ယူလာကြရာ မြတ်စွာဘုရားသည် “ချစ်သားရဟန်း ... အဘယ်ကြောင့် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သနည်း” ဟု မေးတော်မူလျှင် “အရှင်ဘုရား ... ကိလေသာအစွမ်းဖြင့် ငြီးငွေ့ပါသည်”ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် “ချစ်သားရဟန်း ... ကိလေသာမည်သည်ကို ရှေးအခါ၌လည်း တိရစ္ဆာန်တို့စင်လျက် ကဲ့ရဲ့ကြဖူးသည်။ သင်သည် သာသနာတော်၌ ရဟန်းပြုပါလျက် အဘယ်ကြောင့် တိရစ္ဆာတို့ပင် ကဲ့ရဲ့အပ်သော ကိလေသာအစွမ်းဖြင့် ငြီးငွေ့ဘိသနည်း”ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ဝတ်ပြည့်စုံက လွတ်မြောက်ရ[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် မျောက်မျိုး၌ ဖြစ်၍ မျောက်အပေါင်း ခြံရံကာ ဟိမဝန္တာအရပ်၌ နေလေ၏။
ထိုအခါ မုဆိုးတစ်ယောက်သည် မျောက်မင်းကို ဖမ်း၍ ဆောင်ယူကာ မင်းကြီးအား ဆက်သလေ၏။ မျောက်မင်းသည် ကြာမြင့်စွာ မင်းအိမ်၌နေသည်ရှိသော် ဝတ်နှင့်ပြည့်စုံ၏။ လူတို့၏ အမူအရာကိုသိ၏။
မင်းကြီးသည် မျောက်မင်းအား ဝတ်နှင့်ပြည့်စုံသဖြင့် ကြည်ညို၍ မုဆိုးကိုခေါ်ကာ “အချင်း မုဆိုး ... ဤမျောက်ကို ဖမ်းယူခဲ့ရာအရပ်တွင် လွှတ်လော့” ဟု စေခိုင်းလိုက်၏။ မုဆိုးလည်း မျောက်ကို ယူဆောင်ကာ ဖမ်းယူခဲ့ရာအရပ်သို့ ရောက်လျှင် လွှတ်လိုက်၏။
မျောက်မင်းပြောပြ လူ့ဌာန[ပြင်ဆင်ရန်]
မျောက်အပေါင်းသည် မျောက်မင်း ပြန်လာသည်ကို သိလျှင် မျောက်မင်းကို ဖူးမြင်ကြရန် ကြီးစွာသော ကျောက်ဖျာပေါ်၌ အစည်းအဝေးပြုကာ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ နှုတ်ခွန်းဆက်သကြပြီးလဆင် မျောက်မင်းအား “အရှင် ... ဤမျှလောက် ကာလပတ်လုံး ဘယ်အရပ်မှာ နေသနည်း” ဟု မေးကြကုန်၏။ “အချင်းတို့ ... ငါသည် ဗာရာဏသီမင်းကြီးအိမ်၌ နေခဲ့၏” ဟု ပြော၏။ “အရှင် ... အဘယ်ကြောင့် လွှတ်သနည်း”ဟု မေးပြန်၏။ “အချင်းတို့ ... ဝတ်နှင့်ပြည့်စုံသဖြင့် ကြည်ညိုသောကြောင့် လွှတ်သည်”ဟု ပြောလေ၏။ “အရှင် ... လူတို့အမူအရာကို သိခဲ့ပါသလော၊ အကျွန်ုပ်တို့ ကို ပြောကြားပါ နားထောင်လိုပါသည်” ဟု တောင်းပန်ကြကုန်၏။ “အချင်းတို့ .. သင်တို့သည် ငါအား လူတို့အမူအရာကို မမေးကြကုန်လင့်” ဟု ပြောလေရာ၊ “အရှင် ပြောဆိုပါဦး နားထောင်လိုပါသည်”ဟု တောင်းပန်ကြပြန်ကုန်၏။
ထိုအခါ မျောက်မင်းသည် မျောက်တို့အား -
“အချင်းတို့ ... ပညာမရှိ အရိယာတို့ တရားကို မသိမမြင်ကုန်သောလူတို့ နေ့ညဉ့်ပတ်လုံး စပြောဆိုနေသော စကားတို့မှာ - ငါ့ရွှေဟောင်း၊ ငါ့ရွှေသစ်၊ ငါ့ဟာ၊ ငါ့ဥစ္စာတို့ ဖြစ်၏။
အိမ်မှာ နှစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်သော အိမ်ရှင်တို့ ရှိကြ၏။ ထိုနှစ်ယောက်သော အိမ်ရှင်တို့တွင် တစ်ယောက်ကား - မုတ်ဆိတ်ကျင်စွယ်မရှိ၊ သားမြတ်ရှည်၏။ အထူးထူးအပြားပြား ထုံးထားသော ဆံထုံးရှိ၏။ ထို့ပြင် နားပေါက်ရှိ၏။ များစွာသောဥစ္စာတို့ကို မိဘတို့အားပေး၍ ဆောင်ယူအပ်သော အိမ်ရှင်ကား ကျွန်အမှုလုပ် စသောသူတို့ကို “ဟယ် ကျွန်ပျက် ... နင်အမှုကိစ္စကို မပြုလုပ်ကောင်းလော” ဟု နှုတ်လှန် ထိုးတတ်၏”
မျောက်တို့အံ့ဩ လူ့သဘော[ပြင်ဆင်ရန်]
မျောက်အပေါင်းသည် မျောက်မင်း၏ စကားကိုကြားရလျှင် ငါတို့မှာ မသင့်လျော်သောစကားကို ကြားရသည်ဟု လက်နှစ်ဖက်တို့ဖြင့် နားတို့ကို ကြပ်ကြပ်ပိတ်ကုန်၏။ ဤအရပ်ကား ငါတို့မှာ မသင့်လျော်သောစကားကို ကြားရသောအရပ်ဟု အရပ်ကို ကဲ့ရဲ့ကြကုန်လျက် အရပ်တစ်ပါးသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားကြကုန်၏။ ကျောက်ဖျာကြီးလည်း ကဲ့ရဲ့ရာ ကျောက်ဖျာကြီးဟု တွင်၍ ကျန်ရစ်လေ၏။
ဤသို့လျှင် ဒေသနာတော်ကို ဟောတော်မူပြီး၍ သစ္စာကို ပြတော်မူသည့်အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တဖိုလ်၌ တည်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ မျောက်အပေါင်းသည် - ယခုအခါ ဘုရားပရိသတ်။
မျောက်မင်းသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ကိလေသာမျိုး၊ စရိုက်ဆိုး၊ အကျိုးယုတ်လှသည်။
(၂) တိရစ္ဆာန်ပင်၊ မကြားချင်၊ ပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့သည်
ဂရဟိတဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။