ကောသမ္ဗိယဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
နဝကနိပါတ် - (၄၂၈) -ကောသမ္ဗိဇာတ် [ပဉ္စကနိပါတ် အဍ္ဎဝဂ် ဒီဃီတိကောသလမင်းနှင့် တူပြီ]
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု
[ပြင်ဆင်ရန်]ရှေ့ဆောင်နေငြား မထေရ်နှစ်ပါး
[ပြင်ဆင်ရန်]နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ကောသမ္ဗီပြည် ဃောသိတာရုံကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဝိနည်းဆောင် သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်းနှစ်ပါးတို့သည် ကျောင်းတိုက်တစ်ခုတည်း၌ မိမိတို့၏ ပရိသတ်နှင့်တကွ နေကြကုန်၏။ တစ်နေ့သ၌ သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်းသည် ကိုယ်လက်သုတ်သင်ရန် သန့်သက်အိမ်သို့ ဝင်၍ ရေခွက်၌ သန့်သက်ရေကြွင်းကို အမှတ်မဲ့ထားခဲ့၏။
အပြစ်မြင်တွေ့ သည်းခံလေ့
[ပြင်ဆင်ရန်]ထိုနောက် ဝိနည်းဆောင် ရဟန်း ဝင်ပြန်လျှင် ထိုသန့်သက်ရေကြွင်းကို တွေ့ခဲ့၍ သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်းအား “ငါ့ရှင် … သင် သန့်သက်ရေကြွင်းကို ထားခဲ့သလော” ဟု မေး၏။ “ငါ့ရှင် … ထားခဲ့မိပါသည်” ဟု ပြော၏။ “ငါ့ရှင် … သန့်သက်ရေကြွင်း ထားခဲ့သည်၌ အာပတ်သင့်သည်ကို သင် မသိသလော” ဟု မေး၏။ “ငါ့ရှင် … မသိပါ” ဟု ပြော၏။ “ငါ့ရှင် … သိသည် ဖြစ်စေ၊ မသိသည်ဖြစ်စေ သန့်သက်ရေကြွင်း ထားရာ၌ အာပတ်သင့်သည်” ဟု ပြော၏။ “ငါ့ရှင် … စေတနာမရှိ သတိလွတ်၍ ပြုမိငြားအံ့၊ အာပတ် မသင့်” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်းလည်း အာပတ်မသင့်ဟု ယူဆလျက် နေ၏။
အာပတ်နှင့်စွဲ ချင်းချင်းကွဲ
[ပြင်ဆင်ရန်]ထိုနောက် ဝိနည်းဆောင် ရဟန်းသည် မိမိ တပည့်တို့အား “သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်းကား အာပတ်သင့်လျက် မသိ” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ဝိနည်းဆောင်ရဟန်း တပည့်တို့သည် သုတ္တန်ဆောင်ရဟန်း တပည့်တို့ကို မြင်လျှင် “သင်တို့ ဆရာကား အာပတ်သင့်လျက် သင့်မှန်းမသိ” ဟု ကဲ့ရဲ့ကြကုန်၏။ ထိုအခါ သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်း တပည့်တို့သည် ထိုအကြောင်းကို မိမိတို့ ဆရာအား လျှောက်ထားကြကုန်၏။ သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်းသည် ဝိနည်းဆောင် ရဟန်းကား ရှေးအခါ၌ အာပတ်မသင့်ဟု ပြောဆိုပြီး၍ ယခုအခါ အာပတ်သင့်၏ဟု ပြောကြားပြန်၏။ တပည့်တို့လည်း ဝိနည်းဆောင် ရဟန်း တပည့်တို့ကို မြင်လျှင် “သင်တို့ ဆရာကား မုသားဆိုဘိ၏” ဟု ကဲ့ရဲ့ကြကုန်၏။ ဤသို့လျှင် တစ်ဖက်နှင့် တစ်ဖက် အပြစ်ပြောဆိုကာ ခိုက်ရန်ဖြစ်ကြကုန်၏။
ရဟန်းတို့ စွဲ နတ်လူပါကွဲ
[ပြင်ဆင်ရန်]နောက်အခါ ဝိနည်းဆောင် ရဟန်းသည် အခွင့်ကောင်းကိုရ၍ သုတ္တန်ဆောင် ရဟန်းအား ဥက္ခေပနိယကံကို ပြုလေ၏။ ထိုအခါမှစ၍ နှစ်ဖက်သော ရဟန်းတို့သည် လည်းကောင်း၊ ပစ္စည်းလေးပါး ဒါယကာတို့သည် လည်းကောင်း၊ အဆုံးအမခံသော ဘိက္ခူနီမတို့သည် လည်းကောင်း၊ အဆွေ ခင်ပွန်းတို့သည် လည်းကောင်း၊ နတ်, ဗြဟ္မာတို့သည် လည်းကောင်း နှစ်စုနှစ်သင်း ကွဲကြကုန်၏။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့အား တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး တစ်ဖက်နှင့် တစ်ဖက် မကွဲမပြား တစ်သားတည်း ညီညွတ်ကြရန် ဆုံးမတော်မူ၏။ ဆုံးမသော်လည်း မနာယူဘဲ ကွဲမြဲသာ ကွဲကြကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့အား သင့်တင့်ညီညွတ်ကြရန် အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု
[ပြင်ဆင်ရန်][အတိတ်ဇာတ်ကား - ဒီဃိတိ ကောသလဇာတ် ဖြစ်၏။ ထိုဇာတ်ကို ပဉ္စကနိပါတ် အဍ္ဎဝဝဂ်၌ အကျယ်ပြဆိုခဲ့ပြီ။ ]
ထက်ကောင်းကင်ကြွ ဘုရားဆုံးမ
[ပြင်ဆင်ရန်]ထိုသို့ ဒီဃိတိ ကောသလဇာတ်ကို ဟောတော်မူသော်လည်း သင့်တင့် ညီညွတ်ခြင်းမရှိ၊ ဆုံးမအပ်သော စကားတော်ကို မနာယူသော ရဟန်းတို့ကို မြင်တော်မူလျှင် ဖယ်ကြဉ်တော်မူခဲ့၍ နက်ဖြန် ဆွမ်းခံရွာမှ အပြန်တွင် ဂန္ဓကုဋိတိုက်၌ ခေတ္တ အပန်းဖြေပြီးလျှင် ကျောင်းအိပ်ရာ နေရာတို့ကို သိုမှီးခဲ့၍ ကိုယ်တော်တိုင် သပိတ်သင်္ကန်းကို ယူတော်မူပြီးလျှင် သံဃာတော်တို့အလယ် ကောင်းကင်၌ ရပ်တော်မူလျက် -
“ရဟန်းတို့ … စိတ်တူကိုယ်မျှ ဖြစ်သော ရဟန်းအပေါင်းသည် ကျယ်သောအသံ ရှိ၏၊ တစ်စုံတစ်ယောက်သော ရဟန်းမျှလည်း ငါမိုက်၏ဟု မအောက်မေ့၊ သံဃာသည် လွန်စွာ ကွဲသည်ရှိသော် ငါ့ကြောင့် သံဃာကွဲ၏ဟူသော တစ်ပါးသော အကြောင်းကို မအောက်မေ့ကြကုန်။
သတိလွတ်ကုန်လျက် ပညာရှိယောင်ပြုကာ နှုတ်ဖြင့် စကားပြောဆိုရန်ကိုသာ အာရုံပြုကုန်သော ရဟန်းတို့သည် ခံတွင်းကို ဖွင့်ဟနိုင်သလောက် ဖွင့်ဟကာ ပြောဆိုကြကုန်၏၊ ခိုက်ရန်သည် အရှက်မဲ့ခြင်းကို ဆောင်၏၊ ခိုက်ရန် အပြစ်ရှိ၏ဟု မသိကြကုန်” ။
ဆဲရေးခြင်းပြု သည်းခံမှု
[ပြင်ဆင်ရန်]“ငါ့ကို ဆဲရေးပြီ၊ ငါ့ကို သတ်ပုတ်ညဉ်းဆဲပြီ၊ ငါ့ကို အောင်နိုင်ပြီ၊ ငါ၏ဥစ္စာကို ဆောင်ယူပြီ ဟူသော အခြင်းအရာဖြင့် ရန်ငြိုးဖွဲ့သော သူတို့အား ရန်သည် မငြိမ်းလေ။
ငါ့ကို ဆဲရေးပြီ၊ ငါ့ကို သတ်ပုတ်ညှဉ်းဆဲပြီ၊ ငါ့ကို အောင်နိုင်ပြီ၊ ငါ၏ဥစ္စာကို ဆောင်ယူပြီ ဟူသော အခြင်းအရာဖြင့် ရန်ငြိုးဖွဲ့သော သူတို့အား ရန်သည် ငြိမ်းအေး၏။
စင်စစ်သဖြင့် ဤလောက၌ ရန်သူတို့သည် ရန်တုံ့မူသဖြင့် တစ်ရံတစ်ဆစ်မျှ မငြိမ်းအေးကုန်။ ရန်တုံ့မမူသဖြင့်သာလျှင် ငြိမ်းအေးကုန်၏။ ဤတရားသဘောကား ရှေး၌ ဖြစ်သော တရားသဘောတည်း” ။
ခိုက်ရန်ဖြစ်ခြင်း မပေါင်းသင်း
[ပြင်ဆင်ရန်]“သူမိုက်တို့သည် ဤသံဃာ အလယ်၌ ခိုက်ရန်ငြင်းငုံ ပြုကုန်သည်ရှိသော် ငါတို့ကား ယမမင်းနိုင်ငံသို့ လိုက်ရလိမ့်မည်ဟု မသိကြကုန်၊ ထိုရဟန်းတို့တွင် ငါတို့ကား ယမမင်းနိုင်ငံသို့ လိုက်ရကုန်၏ဟု သိကုန်သော ရဟန်းတို့အား ရန်တို့သည် ငြိမ်းကုန်၏။
မင်းတို့သည် သတ်အပ်သော မိဘတို့ အရိုးရှိကုန်၏။ သတ်အပ်သော မိဘတို့ အသက်ရှိကုန်၏၊ ယူဆောင်အပ်သော နွား ကျွဲ မြင်း စသော ဥစ္စာရှိကုန်၏၊ တိုင်းနိုင်ငံကို လုယက် ဖျက်ဆီးကုန်၏၊ ထိုမင်းတို့အားလည်း ပေါင်းဖော်ခြင်း ဖြစ်နိုင်သေး၏၊ သင်တို့အား အဘယ်ကြောင့် ပေါင်းဖော်ခြင်း မဖြစ်နိုင်သနည်း” ။
အများမညီလင့် တစ်ယောက်တည်းကျင့်
[ပြင်ဆင်ရန်]“ပညာရှိလျက် အတူကျင့်ဘက်ဖြစ်၍ ကောင်းစွာနေလေ့ရှိသဖြင့် တည်ကြည်သော အဆွေခင်ပွန်းကို အကယ်၍ ရငြားအံ့၊ ဘေးရန်အလုံးစုံကို နှိပ်စက်၍ ထိုအဆွေခင်ပွန်းနှင့်တကွ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ သတိရှိလျက် ကျင့်ရာ၏။
ပညာရှိလျက် အတူကျင့်ဘက်ဖြစ်၍ ကောင်းစွာနေလေ့ရှိသဖြင့် တည်ကြည်သော အဆွေခင်ပွန်းကို အကယ်၍ မရငြားအံ့၊ မဟာဇနကမင်း အရိန္ဒမမင်းတို့သည် တိုင်းနိုင်ငံကို ပယ်စွန့်၍ တစ်ယောက်ထီးတည်း ကျင့်သကဲ့သို့ လည်းကောင်း၊ အမိကို လုပ်ကျွေးသော သီလဝဆင်, ပါလိလေယျကဆင်တို့သည် တော၌ တစ်စီးတည်း ကျင့်ကြသကဲ့သို့ လည်းကောင်း တစ်ယောက်တည်း ကျင့်ရာ၏” ။
ထီးတည်းကျင့်မှု ဟောကြားပြု
[ပြင်ဆင်ရန်]“တစ်ယောက်တည်း ကျင့်ခြင်းသည် မြတ်၏၊ သူမိုက်၌ အဆွေခင်ပွန်း၏ အဖြစ်သည် မရှိ၊ တော၌ ဆင်ပြောင်ကြီးကဲ့သို့ ကြောင့်ကြမဲ့ တစ်ယောက်တည်း ကျင့်ရာ၏၊ မကောင်းမှုတို့ကို မပြုရာ” –
ဟု ရဟန်းတို့ကို ဆုံးမတော်မူပြီးလျှင် ရဟန်းတို့ကို သင့်တင့်ညီညွတ်ရန် အတတ်နိုင်ရကား ဗာလရွာသို့ ကြွတော်မူ၍ အာသဘမထေရ်ကြီး တစ်ယောက်တည်းနေခြင်း၏ အကျိုးကို ဟောတော်မူပြီး၍ ထိုမှတစ်ဖန် သုံးယောက်သော အမျိုးကောင်းသားတို့ထံသို့ ကြွတော်မူ၍ သင့်တင့်ညီညွတ်ခြင်း အကျိုးကို ဟောတော်မူပြီးလျှင် ထိုမှတစ်ဖန် ပါလိလေယျကတောသို့ကြွ၍ ပါလိလေယျက ဆင်မင်း၏ အလုပ်အကျွေးကို ခံယူကာ သုံးလ သီတင်းသုံးတော်မူပြီး၍ ကောသမ္ဗီပြည်သို့ မကြွဘဲ သာဝတ္ထိပြည်သို့ ကြွတော်မူ၏။
ရဟန်းများညီမှု ကတိဝတ်ပြု
[ပြင်ဆင်ရန်]ထိုအခါ ကောသမ္ဗီပြည် သီတင်းသည်တို့သည် စည်းဝေးကုန်၍ ဤကောသမ္ဗီပြည်သား ရဟန်းတို့သည် ခိုက်ရန်ငြင်းခုံ ပြုကုန်၏၊ ၎င်းတို့ နှိပ်စက်၍ မြတ်စွာဘုရားလည်း ကြွတော်မူရ၏၊ ငါတို့ အကျိုးမဲ့ကို ပြုလုပ်ကုန်၏။ ထို့ကြောင့် ထိုရဟန်းတို့ကို ရှိမခိုးကုန်၊ ခရီးဦးမကြိုဆိုကုန်၊ ဆွမ်းမလှူကုန်၊ အရိုအသေပြုကုန်၊ ဤသို့ ပြုသည်ရှိသော် ခိုက်ရန်ငြိမ်းကုန်လတ္တံ့၊ သင့်တင့်ညီညွတ်ကြကုန်လတ္တံ့၊ ဘုရားထံသွား၍ ကန်တော့ကြကုန်လတ္တံ့၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ဆုံးမတော်လတ္တံ့ဟု တိုင်ပင်ကာ ကတိကဝတ်ကုန်၏။
ဆွမ်းဝတ်မရ ညီညွတ်ကြ
[ပြင်ဆင်ရန်]သီတင်းသည်တို့သည် ကတိကဝတ်အတိုင်း ပြုကုန်သည်ရှိသော် ကောသမ္ဗီပြည်တွင် အရိုအသေမရ၊ ဆွမ်း မစားရကုန်သဖြင့် မနေနိုင်တော့ဘဲ ကောသမ္ဗီပြည်သို့သွား၍ မြတ်စွာဘုရားကို ကန်တော့ကြကုန်၏။ ခိုက်ရန် ပြေငြိမ်းကြကုန်၏။ သင့်တင့်ညီညွတ်ကြကုန်၏။
ဇာတ်ပေါင်း
[ပြင်ဆင်ရန်][ဇာတ်ပေါင်းလည်း ဒီဃီတိကောသလဇာတ်နှင့် တူပြီ။ ] [၁]
ကိုးကား
[ပြင်ဆင်ရန်]- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။