ကာဠဗာဟုဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
စတုက္ကနိပါတ် - ၃။ ကုဋိဒူသကဝဂ် -(၃၂၉) ကာဠဗာဟုဇာတ်။ ။ နှစ်လိုဖွယ်ပြုသဖြင့် နန်းတော်တွင် အစဉ်နေရသော ကျေးသားညီနောင်နှင့် နှစ်လိုဖွယ် မပြုသဖြင့် မကြာမီ အနှင်ခံရသော ကာဠဗာဟု မျောက်ညိုအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ဘုရားရှင်ပြစ်မှား လာဘ်ကွယ်ငြား[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ဒေဝဒတ်သည် အရာမဟုတ်သည်၌ မြတ်စွာဘုရားအား ပြစ်မှားသောအပြစ်သည် ထင်ရှားလာသောအခါ ရရှိပြီးသော လာဘသက္ကာရကို တည်မြဲအောင် မတတ်နိုင်၊ လာဘသက္ကာရ ပျောက်ကွယ်လေ၏။
ထိုအခါ ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ ဒေဝဒတ်၏ အကြောင်း စကားစပ်မိ၍ ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရားကြွလာတော်မူ၍ ထိုအကြောင်းကို သိတော်မူလျှင် “ရဟန်းတို့ ... ဒေဝဒတ်သည် ယခုအခါ၌သာ လာဘသက္ကာရကို ပျောက်ကွယ်သည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌လည်း လာဘသက္ကာရပျောက်ကွယ်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ကျေးညီနောင်များ မင်းမွေးထား[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော ဘုရားအလောင်းသည် ကျေးမျိုး၌ဖြစ်၍ ကြီးသော ပြည့်ဖြိုးသောကိုယ် ရှိ၏၊ အမည်အားဖြင့် ရာဓ မညြ်၏၊ ညီကျေးကား ပေါဋ္ဌပါဒ မည်၏။
တစ်နေ့သ၌ မုဆိုးတစ်ယောက်သည် ထိုကျေးညီနောင်တို့ကို ဖမ်းယူခဲ့ပြီးလျှင် တန်ဆာဆင်ကာ ဗာရာဏသီ မင်းကြီးအား ဆက်သလေ၏။ မင်းကြီးသည် ကျေးညီနော်တို့ကို ရွှေချိုင့်၌ထားကာ ရွှေခွက်ဖြင့် ပျားရည် ပေါက်ပေါက်တို့ကို စားစေလျက် သကြားရည်ကို သောက်စေ၍ ကောင်းစွာမွေးမြူ၏။ ကျေးညီနောင်တို့အား များစွာ ပူဇော်သက္ကာရသည် ဖြစ်လေ၏။
ညီငယ်မျက်ထွက် လာဘ်အတွက်[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ မုဆိုးတစ်ယောက်သည် ကာဠဗာဟု မည်သော မျောက်ညိုကြီး တစ်ကောင်ကို ဖမ်းယူခဲ့ပြီးလျှင် မင်းကြီးအား ဆက်သပြန်၏။ ထိုမျောက်ညိုကြီးအား နောက်မှ ရောက်လာသည့်အတွက် အလွန်များပြားသော လာဘသက္ကာရသည် ဖြစ်လေ၏။ ကျေးသားတို့အား လာဘသက္ကာရသည် ဆုတ်ယုတ်လေ၏။
ရာဓကျေးသားသည် သည်းမခံနိုင်သဖြင့် တစ်စုံတစ်ခုသော စကားကို မဆိုလေ။ ပေါဋ္ဌပါဒ ကျေးသားကား မျောက်ညိုကြီးအား ဖြစ်သော လာဘသက္ကာရကို သည်းမခံနိုင်သဖြင့် -
“အစ်ကိုကြီး ... ရှေးအခါ အကျွန်ုပ်တို့သည် ဓနဉ္စယမင်း၏အထံမှ ကောင်းသော ထမင်းအဖျော်တို့ကို ရကုန်၏၊ ယခုအခါ မျောက်ညိုကြီးသာ ရကုန်၏၊ အစ်ကိုကြီး ... ဓနဉ္စယမင်းထံမှ ပူဇော်သက္ကာရကို မရကုန်သောကြောင့် ယခုအခါ တောသို့ သွားကြကုန်အံ့”
ဟု အစက်ိုကြီးအား ပြောကြားလေ၏။ ရာဓကျေးသားသည် ပေါဋ္ဌပါဒ ကျေးသား၏ စကားကိုကြားလျှင် -
လောကဓံပြ ဆိုဆုံးမ[ပြင်ဆင်ရန်]
“ညီထွေး ... လူတို့၌ လာဘ်ရခြင်း၊ မရခြင်း၊ စည်းစိမ်အခြံအရံရှိခြင်း၊ မရှိခြင်း၊ ချီးမွမ်းခြင်း၊ ကဲ့ရဲ့ခြင်း၊ ချမ်းသာခြင်း၊ ဆင်းရဲခြင်း ဤလောကဓံတရား ရှစ်ပါးတို့သည် မမြဲကုန်၊ မစိုးရိမ်လင့်၊ အဘယ်ကြောင့် စိုးရိမ်အံ့နည်း” –
ဟု ပေါဋ္ဌပါဒအား လောကဓံတရား ရှစ်ပါးကို ပြကာ တရားဟောလေ၏။ ပေါဋ္ဌပါဒလည်း အစ်ကိုကြီး တရားဟောသော်လည်း မျောက်ညိုကြီး၌ ငြူစူခြင်းကို မပယ်ဖျောက်နိုင်သည်ဖြစ်၍ -
“အစ်ကိုကြီး ... သင်ကား စင်စစ် ပညာရှိပေ၏၊ မိမိ၌ မရောက်လာကုန်သေးသော အကျိုးတို့ကို သိနိုင်၏၊ အဘယ်အကြောင်းဖြင့် ယုတ်မာသော မျောက်ညိုကြီးကို မင်းအိမ်မှ နှင်ထုတ်အပ်သည်ကို မြင်ရကုန်အံ့နည်း” –
ဟု ရာဓအား မေးမြန်းပြန်၏။ ထိုအခါ ရာဓကျေးသားသည် -
လာဘ်ဆုတ်ယုတ်မှု မိမိပြု[ပြင်ဆင်ရန်]
“ညီထွေး ... ဤမျောက်ညိုကြီးကား နားလှုပ်ခြင်း၊ မျက်မှောင်ကြုတ်ခြင်းကို ပြုတတ်၏၊ ခဏ ခဏ မင်းသားငယ်တို့ကို လန့်စေ၏၊ ထိုအကြောင်းဖြင့် လာဘသက္ကာရမှ ပျောက်ကွယ်ခြင်းကို မိမိကိုယ်တိုင်ပင် ပြုလုပ်လိ်မ့်မည်” –
ဟု ပေါဋ္ဌပါဒအား ပြောကြားလေ၏။ မျောက်ညိုကြီးသည် နှစ်ရက်၊ သုံးရက် လွန်လျှင် မင်းသားငယ်တို့၏ရှေ့မှ နားလှုပ်ခြင်း၊ နှာခေါင်းလှုပ်ခြင်း စသည်တို့ကို ပြုလုပ်လျက် မင်းသားငယ်တို့ကို ခြောက်လေ၏။ မင်းသားငယ်တို့သည် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ကြလျက်ဟစ်အော် ငိုကြွေးကြကုန်၏။ မင်းကြီးသည် မင်းသားငယ်တို့အသံကိုကြား၍ မေးမြန်းရာ ထိုအကြောင်းကိုသိလျှင် ကာဠဗာဟု မျောက်ညိုကြိးကို မင်းအိမ်မှ နှင်ထုတ်စေကုန်၏။ ထိုအခါမှစ၍ ကျေးညီနောင်တို့အား ပကတိအတိုင်း လာဘသက္ကာရသသည် ပေါများ၍ လာပြန်၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ကာဠဗာဟု မျောက်သည် - ယခုအခါ ဒေဝဒတ်။
ပေါဋ္ဌပါဒ ကျေးသားသည် - အာနန္ဒာ။
ရာဓကျေးသားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ဖြစ်ပြီးလာဘ်မှာ၊ သူယုတ်မာ၊ မြဲရာမပြုနိုင်။
(၂) ကာဠဗာဟု၊ လာဘ်ပျက်မှု၊ ပြု၏သူ့ကိုယ်တိုင်။
ကာဠဗာဟုဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။