ကလဏ္ဍုကဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၁၃။ ကုသနာဠိဝဂ် -၁၂၇ - ကလဏ္ဍုကဇာတ်။ ။ သူဌေးသားပြောကာ ပစ္စန္တရာဇ် သူဌေးသမီးနှင့် ညားသဖြင့် အလွန်မာန်မူနေ၍ ကျွန်ဘဝ ပြန်ရောက်ရသော လကဏ္ဍုက ကျွန်အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ကဲ့ရဲ့လေမှု အကြောင်းပြု[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ကဲ့ရဲ့ ရှုတ်ချတတ်သော ရဟန်းတစ်ပါးကို အကြောင်းပြု၍ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ [ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု၊ အတိတ်ဝတ္ထု နှစ်မျိုးတို့သည် ကဋာဟကဇာတ်နှင့် တူ၏။ ထူးသမျှကိုသာ ပြဆိုမည်။]
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
သူဌေးစားဆို၍ စည်းစိမ်မွေ့[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် စည်းစိမ်ဥစ္စာ ကြွယ်ဝသော သူဌေးဖြစ်လေ၏။
ထိုသူဌေး၏ ကလဏ္ဍုကမည်သော ကျွန်သည် သူဌေးကြီး၏ အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်သော ပစ္စန္တရာဇ် သူဌေးထံသွားကာ ဗာရာဏသီ သူဌေးကြီး၏သားဟု လိမ်လည်လှည့်စားကာ ပစ္စန္တရာဇ် သူဌေးသမီးနှင့် လက်ထပ်စေ၍ များစွာသော အခြံအရံဖြင့် နေလေ၏။
ဗာရာဏသီ သူဌေးကြီးလည်း ကလဏ္ဍုကကျွန်ကို မမြင်သဖြင့် စုံစမ်းရှာဖွေစေလတ်သော် သွားသောအရပ်ကို မသိသဖြင့် စုံစမ်းရှာဖွေရန် အိမ်၌မွေးထားသော ကျေးသားငယ်ကို စေလွှတ်လိုက်၏။
ကျေးသားငယ်သည် ဟိုဟိုသည်သည် လှည့်ပတ်သွားလာသည်ရှိသော် ထိုကလဏ္ဍုကနေသော ပစ္စန္တရာဇ်မြို့သို့ ရောက်လေ၏။ ထိုအခါ ကလဏ္ဍုကလည်း မြစ်၌ ရေကစားရန် များစွာသော ခဲဖွယ်၊ ဘောဇဉ်၊ ပန်း၊ နံ့သာ၊ နံ့သာပျောင်းတို့ကို ယူခဲ့စေ၍ သူဌေးသမီးနှင့်အတူ လှေစီးကာ ရေ၌ကစားလေ၏။
ကျေးသားတွေ့ရာ ပြန်ပြောကာ[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအရပ်၌ မြစ်တွင် ရေကစားသော အစိုးရသူတို့သည် ထက်စွာသော ဆေးဖြင့် ထုံအပ်သော နို့ကို သောက်သဖြင့် တစ်နေ့လုံး ကစားကြသော်လည်း အချမ်းဖြင့် မနှိပ်စက်နိုင်ကြလေ။ ကလဏ္ဍုကလည်း နို့ရည်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ၍ ပလုတ်ကျင်းပြီး ထွေးသည်ရှိသော် ရေထဲတွင်မထွေးဘဲ သူဌေးသမီး၏ ဦးခေါင်း၌ ထွေးလေ၏။
မြစ်ကမ်းနားဝယ် ရေသဖန်းပင်တစ်ခု၌နားလျက် ကြည့်နေကာ ကျေးသားငယ် မြင်၍ -
“ ဟယ် ကလဏ္ဍုကကျွန် ... မိမိ အမျိုးအနွယ်ကို လည်းကောင်း၊ နေရာအရပ်ကို လည်းကောင်း ပြန်၍ အောက်မေ့လော့။ နို့ရည်ကို ပလုတ်ကျင်းပြီး အမျိုးအနွယ်နှင့် ပြည့်စုံ၍ ချမ်းသာစွာ ကြီးပွားသော သူဌေးသမီး ဦးခေါင်းမှာ မထွေးပါနှင့်၊ မိမိ၏ပမာဧကို သိလော့၊ သင့်အမျိုးအနွယ် နေရာအရပ်ကို ငါသိ၏၊ သင့်ကို ငါ ဖမ်းမည်၊ နို့ရည်ကိုသောက်လော့” –
ဟု ဆိုလေ၏။ ကလဏ္ဍုကကျွန်လည်း ကျေးသားငယ်အသုံကိုကြားလျှင် “ငါ့အဖြစ်အပျက် အကြောင်းအရာများ ပေါ်တော့မည်” ဟု ကြောက်ရွံ့သဖြင့် ကျေးသားငယ်အား “အရှင် ... အကျွန်ုပ်ထံ လာပါ၊ ဘယ်က လာခဲ့ပါသည်နည်း” ဟု မေးလေ၏။
ပြစ်တင်ရှုတ်ချ ကျွန်ဘဝကျ[ပြင်ဆင်ရန်]
ကျေးသားငယ်လည်း “ဤကလဏ္ဍုကကျွန်ကား ငါ့အကျိုးစီးပွားကို လိုလား၍ ခေါ်သည်မဟုတ်၊ လည်ပင်းကို လိမ်၍သတ်ရန် ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်” ဟု သိ၍ “ငါ သင့်ထံ မလာလို” ဟု ပြောကာ ဗာရာဏသီမြို့တော်သို့ ပျံသွား၍ သူဌေးကြီးအား မြင်ခဲ့တိုင်း အကုန်အစင် ပြန်ကြား လျှောက်ထားလေ၏။
သူဌေးကြီးလည်း ကလဏ္ဍုကကျွန်သည် မသင့်သော အမှုကို ပြုဘိ၏ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် သွား၍ အာဏာပြုကာ ဗာရာဏသီမြို့သို့ တစ်ဖန် ပြန်ခေါ်လာခဲ့၍ ကျွန်အသုံးအဆောင်ဖြင့်ပင် သုံးဆောင်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ကလဏ္ဍုကကျွန်သည် - ယခုအခါ ရှုတ်ချကဲ့ရဲ့သော ရဟန်း။
ဗာရာဏသီသူဌေးကြီးသည် - ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ -
ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ဇနီးရွှေသွေး၊ နို့ဖြင့်ထွေး၊ ကျွန်ကျေးလူညစ်ကျယ်။
(၂) ကျွန်သူဌေးဖြစ်၊ စိတ်မာန်ယစ်၊ ကျွန်ဇစ်ပြန်၍လယ်။
ကလဏ္ဍုကဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။