ကဏ္ဍိဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၂- သီလဝဂ် -၁၃ - ကဏ္ဍိဇာတ်။ ။ ကိလေသာ၌တပ်မက်သဖြင့် အသက်သေရသော သမင်မိုက် အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
မိန်းမလှည့်စားရဟန်းတစ်ပါး[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ ဆရာဖြစ်တော်မူသောမြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် မယားဟောင်းသည်ဖြားယောင်း သွေးအောင်အပ်သဖြင့် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိသတတ်။
ထိုရဟန်းအားမြတ်စွာဘုရားသည် “ချစ်သား ရဟန်း ... သင်သည် အဘယ်ကြောင့် သာသနာဘောင်၌ငြီးငွေ့ဘိသနည်း၊ သင်သည် ဤမိန်းမကို အမှီပြု၍ ရှေးအခါ၌လည်း အသက်ဆုံးရှုံးကာမီးကျီးစု၌ ကျက်ရဖူးလေပြီ ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
[ပစ္စုပ္ပန် ဝတ္ထု အကျယ်ကား အဋ္ဌကနိပါတ် ဣန္ဒြိယဇာတ်၌ ထင်ရှား လတ္တံ။]
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
မနောက်ကိုလိုက်သမင်မိုက်[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ မဂဓတိုင်းရာဇဂြိုဟ်ပြည်ဝယ် မဂဓမင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် သမင်တို့သည် စပါးမှည့်သောအချိန်ဝယ်ကြီးစွာသော ဘေးရန်ဖြစ်သည့်အတွက် တောင်ခြေရင်းတွင်သာ နေကြကုန်၏။
သမင်တစ်ကောင်သည်တောင်ခြေရင်းမှ ဆင်းသက်ကာ ရွာအနီးရှိ သမင်မတစ်ကောင်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်၍မိတ်ဖွဲ့ကာ တောင်ခြေရင်းသို့ မပြန်ဘဲ အတူတကွနေလေ၏။ သမင်မသည် “ အရှင် ... အရှင်ကားတောနေသမင်ဖြစ်၍ ရွာနီး၌ မကျွမ်းကျင်၊ ရွာအနီးဝယ် ဘေးရန်အလွန်များသည်၊ တောသို့ပြန်ပါ” ဟု ပြောသော်လည်း သမင်မ၌ ကြိုက်နှစ်သက်ကာ မခွဲနိုင်ဘဲ သွားရာသို့သာလိုက်လေ၏။
မကို ခင်မင် သေပွဲဝင်[ပြင်ဆင်ရန်]
တစ်နေ့သ၌ သမင်နှစ်ကောင်လာသောလမ်းဝယ် မုဆိုးတစ်ယောက်သည် ပုန်းအောင်းကာ နေလေ၏။ သမင်မသည် လူနံ့ရသဖြင့်မုဆိုး စောင့်နေသည် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သမင်မိုက်ကို ရှေ့ကသွားစေ၍ မိမိမူကား သတိနှင့်လိုက်လေ၏။ မုဆိုးလည်း မြားဖြင့် တအားပစ်လိုက်လျှင် ရှေ့ကသွားသော သမင်မိုက်သေသောအခါ သမင်မလည်း လေကဲ့သို့ လျင်မြန်သောအဟုတ်ဖြင့် တောသို့ ဝင်၍ ပြေးလေ၏။
မုဆိုးလည်းအုံမှထွက်ကာ သမင်သေကို ဖျက်၍ ကောင်းနိုးရာရာ အသားကို မီးကင်၍ စားပြီးလျှင်ကျန်သောအသားကို ထမ်းပိုးဖြင့် ထမ်းကာ အိမ်သို့ ပြန်လေ၏။
ကာမဂုဏ်ငါးပါးဂရဟာတရား[ပြင်ဆင်ရန်]
တောအုပ်၌နေသော ရုက္ခစိုးနတ်မင်းသည် သမင်မိုက်၏ အကြောင်းကို မြင်လေသော် “ အို နတ်အပေါင်းတို့ ... ဤသမင်မိုက်သေရခြင်းကား အမိအတွက် သေရခြင်း မဟုတ်၊ အဖအတွက်လည်း သေရခြင်း မဟုတ်၊ အမှန်သော်ကားကာမဂုဏ်အတွက် သေရခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ သတ္တဝါတို့မှာ ကာမဂုဏ်ငါးပါးမှီ၍ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို ခံစားကြရသည်” စသည်ဖြင့် ကာမဂုဏ်၏ အပြစ်အမျိုးမျိုးကို ပြကာ သုံးပါးသောဂရဟာဝတ္ထုကို ဆက်၍ ဟောပြန်၏။
အိုနတ်အပေါင်းတို့ -
မြားဖြင့် ပစ်တတ်သော ယောကျ်ားမှာ စက်ဆုပ်ဖွယ်၊ ကဲ့ရဲ့ဖွယ်ပါတကား-
မိန်းမတို့ စီမံအုပ်ချုပ်သော တိုင်းခရိုင် နိုင်ငံလည်းစက်ဆုပ်ဖွယ်၊ ကဲ့ရဲ့ဖွယ်ပါတကား-
မိန်းမအလိုသို့၊ ကာမဂုဏ်အလိုသို့ လိုက်သော သူလည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်၊ကဲ့ရဲ့ဖွယ်ပါတကား-
ဤသို့ဟောတော်မူရာ တောစောင့်နတ် အပေါင်းတို့သည် ကောင်းချီးပေးကာ ပန်းနံ့သာတို့ဖြင့်ရုက္ခစိုးနတ်ကို ပူဇော်ကြကုန်၏။
ဤဒေသနာတော်၏ အဆုံး၌ မယားဟောင်းဖြားယောင်းသဖြင့် သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင်မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက်-
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ တောင်ခြေရင်း၌နေသော သမင်သည် - ယခုအခါ ငြီးငွေ့သော ရဟန်း။
သမင်မငယ်သည် - ငြီးငွေ့သော ရဟန်း၏ မယားဟောင်း။
ရုက္ခစိုး နတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟုဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁)မြားဖြင့်ပစ်ငြား၊ ထိုယောကျ်ား၊ အများကဲ့ရဲ့ဖွယ်။
(၂)မိန်းမစီမံ၊ တိုင်းနိုင်ငံ၊ အမှန်ကဲ့ရဲ့ဖွယ်။
(၃)မိန်းမလိုလိုက်၊ ထိုလူမိုက်၊ လူ၌ကဲ့ရဲ့ဖွယ်။
ကဏ္ဍိဇာတ်ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။