ဥပဋ္ဌာနသုတ်

ပိဋကတ် သုံးပုံ
ဝိနယပိဋက
ပါရာဇိကဏ် ပါစိတ် မဟာဝဂ် စူဠဝါ ပရိဝါ
သုတ္တန်ပိဋကတ်
ဒီဃနိကာယ် မဇ္ဈိမနိကာယ် သံယုတ္တနိကာယ် အင်္ဂုတ္တရနိကာယ် ခုဒ္ဒကနိကာယ်
အဘိဓမ္မာပိဋကတ်
ဓမ္မသင်္ဂဏီ ဝိဘင်း ဓာတုကထာ ပုဂ္ဂလပညတ် ကထာဝတ္ထု ယမိုက် ပဋ္ဌာန်း

ရဟန္တာဖြစ်သော ရဟန်းတော်တစ်ပါး ကောသလတိုင်း တောအုပ်တစ်ခုအတွင်း၌ နေ့သန့်စဉ် အိပ်ပျော်နေသဖြင့် အကျိုးစီးပွားလိုလားသော တောစောင့်နတ်က အိပ်ခြင်း၏အကျိုးမရှိပုံ, သဒ္ဓါတရားပွားများသင့်ပုံအစရှိသည်ဖြင့် အကျိုးအပြစ်ကိုပြ၍ နိုးစေရာ ရဟန်းတော်က-ကိလေသာအနှောင်အဖွဲ့မှလွတ်ပြီးသောရဟန်း, အစင်ကြယ် ဆုံးဖြစ်သော စတုသစ္စဉာဏ်နှင့် ပြည့်စုံသောရဟန်း, အာသဝေါတရားတို့ကုန်ပြီးသော ရဟန်း, ထက်သန်သောလုံ့လဖြင့် နိဗ္ဗာန်သို့စေလွှတ်အပ်ပြီးသော စိတ်ရှိသောရဟန်းတို့အား နေ့အခါအိပ်ပျော်ခြင်းဖြင့် ပူပန်မှုမရှိနိုင်ပုံကို မိန့်ကြားတော်မူသည့်သုတ်။

အဋ္ဌကထာ၌-ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်အား ကိုယ်ပင်ပန်းမှု “ကာယဒရထရှိပုံနှင့် အာတုရ (ကျင်နာမှု)သုံးမျိုးနှင့် မှတ်သားဖွယ်များ ဖွင့်ပြထားပါသည်။