ဌာနိယသုတ်

ပိဋကတ် သုံးပုံ
ဝိနယပိဋက
ပါရာဇိကဏ် ပါစိတ် မဟာဝဂ် စူဠဝါ ပရိဝါ
သုတ္တန်ပိဋကတ်
ဒီဃနိကာယ် မဇ္ဈိမနိကာယ် သံယုတ္တနိကာယ် အင်္ဂုတ္တရနိကာယ် ခုဒ္ဒကနိကာယ်
အဘိဓမ္မာပိဋကတ်
ဓမ္မသင်္ဂဏီ ဝိဘင်း ဓာတုကထာ ပုဂ္ဂလပညတ် ကထာဝတ္ထု ယမိုက် ပဋ္ဌာန်း

ကာမရာဂ, ဗျာပါဒ, ထိနမိဒ္ဓ, ဥဒ္ဓစ္စကုက္ကုစ္စ, ဝိစိကိစ္ဆာ-ဟူသော နီဝရဏတရား ငါးပါးတို့၏ အာရုံ(အကြောင်း)တရားတို့ကို နှလုံးသွင်းခြင်း၊ ကြိမ်ဖန်များစွာ အလေ့ အလာပြုခြင်းကြောင့် မဖြစ်သေးသော ယင်းနီဝရဏတရားတို့ ဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏။ ဖြစ်ပြီးသော နီဝရဏတရားတို့ အလွန်များပြားစွာ ပြန့်ပွားလာကုန်၏။

ဗောဇ္ဈင် (၇)ပါးတို့၏ အာရုံဖြစ်သောတရားတို့ကို နှလုံးသွင်းခြင်း၊ ကြိမ်ဖန်များစွာဖြစ်ပွားရန် အလေ့အလာပြုခြင်းကြောင့် မဖြစ်သေးသော ဗောဇ္ဈင်တရားတို့ ဖြစ်ပေါ် လာကုန်၏။ ဖြစ်ပြီးသောဗောဇ္ဈင်တရားတို့ ဘာဝနာပြည့်စုံခြင်းသို့ ရောက်ကုန်၏ဟု နီဝရဏတစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီ၊ ဗောဇ္ဈင်(၇)ပါး တစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီကို ဝေဖန်၍ ရဟန်းတို့အား ဘုရားရှင်ဟောတော်မူသည့်သုတ်။

အဋ္ဌကထာ, ဋီကာတို့၌ ဖွင့်ဆိုချက် အနည်းငယ်သာ ရှိပါသည်။