ခေမာသုတ်

ပိဋကတ် သုံးပုံ
ဝိနယပိဋက
ပါရာဇိကဏ် ပါစိတ် မဟာဝဂ် စူဠဝါ ပရိဝါ
သုတ္တန်ပိဋကတ်
ဒီဃနိကာယ် မဇ္ဈိမနိကာယ် သံယုတ္တနိကာယ် အင်္ဂုတ္တရနိကာယ် ခုဒ္ဒကနိကာယ်
အဘိဓမ္မာပိဋကတ်
ဓမ္မသင်္ဂဏီ ဝိဘင်း ဓာတုကထာ ပုဂ္ဂလပညတ် ကထာဝတ္ထု ယမိုက် ပဋ္ဌာန်း

ကောသလနိုင်ငံ သာဝတ္ထိမြို့တော်နှင့် သာကေတမြို့အကြား “တောရဏအရပ်၌ ခေမာထေရီ သီတင်းသုံးနေစဉ် ကောသလဘုရင်က “ဟောတိ တထာဂတော ပရံ မရဏာ”အစရှိသောပြဿနာလေးမျိုးကို မေးလျှောက်ရာ ယင်းပြဿနာလေးချက်ကို မြတ်စွာဘုရားရှင် ဖြေကြားတော်မမူကြောင်း ခေမာထေရီက မိန့်ကြားပါသည်။ အဘယ်ကြောင့် ဘုရားရှင် ဖြေတော်မမူပါသနည်း-ဟု မေးလျှောက်ရာ ခေမာထေရီ က “ဂင်္ဂါမြစ်၏ သဲများ၊ မဟာသမုဒ္ဒရာရှိရေများကို ရေတွက်နိုင်သော သင်္ချာပညာရှင် ရှိပါသလောဟု ပြန်လည်မေးတော်မူပြီး ဥပါဒါနက္ခန္ဓာတစ်ပါးစီ၌ သတ္တဝါဟုပညတ်နိုင်သော သဘောကို ဘုရားရှင်ပယ်ပြီးပုံ၊ ထို့ကြောင့် “ဟောတိ တထာဂတော ပရံ မရဏာ”အစရှိသောအရာသို့ မရောက်တော့ပုံကို အကျယ်ရှင်းလင်း ဟောပြပါသည်။ တဖန် ကောသလမင်းသည် ဘုရားရှင်အား ထိုပြဿနာကို မေးလျှောက်သည့်အခါ ဘုရားရှင်က ခေမာထေရီဖြေကြားသည့်အတိုင်း ရှင်းလင်းဖြေကြားတော်မူရာ ကောသလဘုရင်က “ဘုရားရှင်နှင့် သာဝိကာမတို့ တရားဟောရာ၌ သဒ္ဒါ-သဒ္ဒါချင်း အနက်-အနက်ချင်း တထပ်တည်းကျပုံ၊ ညီညွတ်ပုံ၊ မဆန့်ကျင်ပုံတို့ကို ချီးကျူး လျှောက်ထားသည့်သုတ်။