ရုဟကဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဒုကနိပါတ် - ၅။ ရုဟကဝဂ် -၁၉၁ - ရုဟကဇာတ်။ ။ မယားစကားကိုယုံ၍ မြင်းကို အတုခိုးမိသဖြင့် ပြက်ရယ်ပြုခြင်း ခံရသော ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏား အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
မိန်းမကြောင်းပြု ပျင်းရိမှု[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် မယားဟောင်းသည် ဖြားယောင်းသွေးဆောင်အပ်သဖြ်င့ သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ပျင်းရိကာ လူထွက်လိုသော ရဟန်းတစ်ပါး ရှိ၏။ [ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုသည် အဋ္ဌနိပါဣန္ဒြိယဇာတ်တွင် ထင်ရှား လတ္တံ့။] မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းအကြောင်းကို သိတော်မူလျှင် ခေါ်တော်မူ၍ “ချစ်သားရဟန်း ... ဤမိန်းမကား သင့်အကျိုးမဲ့ကို ပြုတတ်သော မိန်းမဖြစ်သည်။ သင့်အား မင်းနှင့်တကွသော ပရိသတ်အလယ်၌ အရှက်ခွဲ၍ အိမ်မှနှင်ထုတ်သော အခြင်းအရာကို ပြုစေဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
မင်းချီးမြှောက်ခြင်း မင်္ဂလာမြင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ထိုဗြဟ္မဒတ်၏ မင်းသားတော်ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်သည်ရှိသော် ခမည်းတော် ဗြဟ္မဒတ်မင်းကြီး နတ်ရွာစံသဖြင့် ထီးနန်းစည်စိမ်ကိုရရှိကာ တရားသဖြင့် မင်းပြုလေ၏။ ထိုမင်းကြီးအား ရုဟကမည်သော ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားသည်ရှိ၏။ ထိုပုဏ္ဏားမယားကား ပုရာဏီ မည်၏။ တစ်နေ့သ၌ မင်းကြီးသည် ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားအား ကကြိုးတန်ဆာဆင်အပ်သော မြင်းတစ်စီးကို ပေးလိုက်၏။ ထိုအခါ ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားသည် မြင်းကိုစီးနင်းလျက် မင်းကြီးထံ အခစားသွားလေ၏။ လူတို့သည် မြင်းစီးလျက် သွားလာနေသော ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားကိုမြင်လျှင် မြင်း၏ အဆင်းအင်္ဂါလက္ခဏာသည် တင့်တယ်ပါပေ၏။ အံ့ဩဖွယ် ရှိပါပေ၏ဟု ချီးမွမ်းကြကုန်၏။
ပုဏ္ဏေးမဉာဏ်ပေး ဖောက်ပြန်ရေး[ပြင်ဆင်ရန်]
ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားသည် အိမ်သို့ရောက်လျှင် မယားပုဏ္ဏေးမကို “ရှင်မ ... ငါမြင်းစီး၍ မင်းကြီးထံ အခစားသွားရာ မြင်တိုင်း၊ မြင်တိုင်းသော လူတို့သည် မြင်း၏ အဆင်းအင်္ဂါလက္ခဏာသည် တင့်တယ်ပါပေ၏။ အံ့ဩဖွယ် ရှိပါပေ၏ဟု မြင်းကိုသာ ချီးမွမ်းကြသည်”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ပုဏ္ဏေးမသည် အတန်ငယ် ဖုံးလွှမ်းသောအကျင့်ရှိ၏။ ယောကျ်ားတစ်ပါးနှင့် လွန်ကျူးတတ်သော သဘောရှိ၏။ ထိုကြောင့် ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားကို “အရှင် ... အရှင်ကား မြင်းမှာ ချီးမွမ်းခံရခြင်းအကြောင်း မသိလေ၊ ဤမြင်းမှာ ဆင်ထားသော ကကြိုးတန်ဆာကိုမှီ၍ အချီးမွမ်းခံရသည်။ အရှင်လည်း မြင်းကဲ့သို့ အချီးမွမ်းခံလိုလျှင် မြင်းမှာ ဆင်ထားသော ကကြိုးတန်ဆာကို အရှင့်ကိုယ်မှာ ဆင်ပြီးလျှင် ခရီးလမ်းတွင် မြင်းကဲ့သို့ ခြေလေးချောင်းထောက်လျက် မင်းကြီးကို အခစားသွားပါလော့၊ မင်းကြီးသည် အရှင့်ကို မြင်လျှင် ချီးမွမ်းလိမ့်မည်။ မြင်တိုင်းမြင်တိုင်းသော လူတို့လည်း ချီးမွမ်းလိမ့်မည်” ဟု အကြံပေးလေ၏။
မင်းကြီးမြင်ရာ ကဲ့ရဲ့ကာ[ပြင်ဆင်ရန်]
ရူးသောပုဏ္ဏားသည် ပုဏ္ဏေးမ၏ စကားကိုကြားလျှင် ဤပုဏ္ဏေးမကား မည်သို့သော အကြောင်းကြောင့် ငါ့ကို ပြောဆို အကြံပေးသည်ဟုမသိဘဲ အဟုတ်အမှန်ကို ပြောဆိုအကြံပေးသည်ဟု မှတ်ထင်ကာ ပုဏ္ဏေးမ ပြောဆိုအကြံပေးတိုင်း ပြုလေ၏။ မြင်တိုင်း၊ မြင်တိုင်းသော လူတို့သည် ဆရာပုဏ္ဏားမှာ တင့်တယ်ပါပေ၏။ အံ့ဩဖွယ် ရှိပါပေ၏ - ဟု ပြက်ရယ်ပြုကြကုန်၏။
မင်းကြီးထံရောက်၍ မြင်လျှင် ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏားကို “ဆရာပုဏ္ဏား ... သင့်မှာ သည်းခြေပျက်နေသလော၊ သင်ရူးနေသလော၊ မိန်းမခိုင်းတိုင်း လုပ်ရသော” စသည်ဖြင့် ပြောဆိုကဲ့ရဲ့ကာ ရှက်စေ၏။
ထိုအခါ ပုဏ္ဏားလည်း “ငါကား ... ထင်ရှားသော မင်းဆရာပုဏ္ဏားဖြစ်လျက် မလျောက်ပတ်သော အမှုကို ပြုမိပေပြီ၊ ပုဏ္ဏေးမကား ငါ့ကို မင်းနှင့်တကွသော ပရိသတ်အလယ်မှာ အရှက်ခွဲသည်” ဟု အလွန်အမျက်ထွက်၍ ဤ ပုဏ္ဏေးမကို ရိုက်နှက်သက်ပုတ်ပြီးလျှင် အိမ်မှ နှင်ထုတ်မည်ဟု ကြံစည်ကာ အိမ်သို့ အမြန်ပြန်သွားလေ၏။
ပုဏ္ဏေးမမောင်း အသစ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ပုဏ္ဏေးမလည်း လင်ယောကျ်ား အမျက်ထွက်လာသည့် အဖြစ်ကို သိနှင့်၍ ရှေးမဆွကပင် တံခါးငယ်ဖြင့် ထွက်ပြီးလျှင် မင်းကြီးနန်းတော်သို့သွားကာ လေး၊ ငါးရက်လုံး နေလေ၏။ မင်းကြီးလည်း ထိုအကြောင်းသိလျှင် ပုရာဟိတ်ပုဏ္ဏားကို ခေါ်စေ၍ -
“ဆရာ ရုဟကပုဏ္ဏားကြီး ... အမှန်အားဖြင့် ပြတ်ပြီးသော လေးညှို့ကို ပြန်၍ဆက်ရသဲ့သို့၊ ထို့အတူ ပုရာဏီမည်သော ပုဏ္ဏေးမနှင့် ပြန်၍ဆက်ပါဦးလော၊ အမျက်ဒေါသနိုင်ငံသို့ မလိုက်ပါနှင့်” – ဟု ပုဏ္ဏေးမအား သည်းခံရန် ပြောကြားဆုံးမလေ၏။
ရုဟကပုဏ္ဏားလည်း မင်းကြီးစကားကို ကြားလျှင် - “မြတ်သောမင်းကြီး ... နူးညံ့သော လျှော်နှင့်ပြုလုပ်တတ်သူရှိပါမူ လေးညှို့သစ်ကိုပင် ပြုလုပ်စေတော့မည်၊ အကျွန်ုပ်အား လေးညှို့ဟောင်းဖြင့် အလိုမရှိတော့ပြီ” – ဟု မင်းကြီးကို လျှောက်ထားပြီးလျှင် မယားပုဏ္ဏေးမကို အိမ်မှနှင့်ထုတ်၍ တစ်ပါးသော ပုဏ္ဏေးမကို ယူဆောင်ကာ ပေါင်းသင်းနေထိုင်လေ၏။
ဤဒေသနာတော်အဆုံး၌ သာသနာတော်မှ ငြီးငွေ့ပျင်းရိကာ လူထွက်လိုသောရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် - ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ပုရာဏီပုဏ္ဏေးမသည် - ယခုအခါ မယားဟောင်း။
ရုဟကပုဏ္ဏားသည် - လူထွက်လိုသော ရဟန်း။
ဗာရာဏသီမင်းသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ - ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ချီးမွမ်းလိုလား၊ ဂုဏ်လိုသား၊ လူကြွားလူယုတ်မှတ်။
(၂) မြင်းတန်ဆာများ၊ လူဆင်သွား၊ ပုဏ္ဏားရှက်ကွဲလတ်။ ရုဟကဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။