ဒုရာဇာနဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၇။ ဣတ္ထိဝဂ် -၆၄ - ဒုရာဇာနဇာတ်။ ။ ကျွန်ကဲ့သို့ တစ်မျိုး၊ သခင်ကဲ့သို့ တစ်ဖုံ မိမိမယား၏ ပြုမူပုံ ဆန်းကြယ်လှသဖြင့် မယုံသင်္ကာ ဖြစ်နေသော ပုဏ္ဏားလုလင် အကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
မိန်းမယုတ်ကျင့်မြဲ သိခက်ခဲ[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရတနာသုံးကို ဆည်းကပ်မြတ်နိုးလျက် သရဏဂုံသီလ၌ တည်သော သီတင်းသည်တစ်ယောက် ရှိလေ၏။ ထိုသီတင်းသည်၏ မယားကား သီလ မရှိ၊ ယုတ်မာသောအကျင့် ရှိ၏။
ယုတ်မာသောအကျင့်ကို ကျင့်သောနေ့ဝယ် ငွေဝယ်ကျွန်မပမာ နူးညံ့ပြေပြစ်လျက် မကျင့်သောနေ့ဝယ် တင်းမာကြမ်းကြုတ်လှ၏။ သီတင်းသည်ကား မိန်းမအလိုကို မသိလေ။ မယား နှိပ်စက်သဖြင့် ခုနစ်ရက်၊ ရှစ်ရက် မြတ်စွာဘုရားထံ အခစား မရောက်နိုင်ဘဲ ရှိလေ၏။
တစ်နေ့သ၌ မြတ်စွာဘုရားထံ ရောက်၍ မိမိမယား အကြောင်းကို လျှောက်ထားရာ မြတ်စွာဘုရားက “သီတင်းသည် ... မိန်းမတို့အလိုကို သိနိုင်ခဲသည်၊ သိနိုင်ခဲကြောင်း ရှေးပညာရှိတို့လည်း ပြောဖူးကုန်ပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
မိန်းမကျင့်ပျက် သိနိုင်ခက်[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် ဒိသာပါမောက္ခ ဆရာကြီးဖြစ်၍ တပည့် ငါးရာတို့အား ပညာသင်ကြားလျက် ရှိ၏။ ထိုတပည့်ငါးရာတို့တွင် ပုဏ္ဏားလုလင် တစ်ယောက်ကား ပညာသင်ကြားရင်းပင် မိန်းမတစ်ယောက်၌ တပ်စွန်းသောစိတ်ရှိ၍ မယားပြုလျက် ဗာရာဏသီပြည်မြို့ မှာပင် နေလေ၏။
ထိုပုဏ္ဏားလုလင်၏ မယားကား သီလမရှိ၊ ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိ၏။ ထိုမယားသည် ယုတ်မာသော အကျင့်ကို ကျင့်သောနေ့ဝယ် ငွေဝယ်ကျွန်းမကဲ့သို့ လင်ယောကျ်ားအပေါ်မှာ သာယာနူးညံ့၏၊ ပြေပြစ်၏၊ မကျင့်သောနေ့၌ကား သခင်မပမာ တင်းမာကြမ်းကြုတ်လှ၏။ ထိုပုဏ္ဏားလုလင်မှာ မယား၏ အလိုကို မသိ၊ အကျင့်စာရိတ္တ ဖောက်ပြန်သေည်ကို မသိလေ။ မယားနှိပ်စက်သဖြင့် ခုနစ်ရက်၊ ရှစ်ရက် တိုင်အောင်ပင် ဆရာကြီးထံ အခစား မရောက်နိုင်ဘဲ ရှိလေ၏။
ယုတ်မာ တစ်လှည့် လိမ်ဉာဏ် တစ်လှည့်[ပြင်ဆင်ရန်]
ခုနစ်ရက်၊ ရှစ်ရက် အလွန်တွင် ဆရာကြီးထံရောက်၍ ဆရာကြီးသည် တပည့်လုလင်အား “ အမောင် ... အဘယ်ကြောင့် ငါ့ထံသို့ ခုနစ်ရက်၊ ရှစ်ရက် တိုင်အောင် အခစား မရောက်သနည်း” ဟု မေးလေ၏။ ထိုအခါ တပည့်လုလင်သည် ဆရာကြီးအား “ဆရာ ... ကျွန်တော့်အား မယားနှိပ်စက်၍ မရောက်နိုင်ပါ၊ ကျွန်တော့်မယားကား တစ်နေ့ဝယ် ငွေဝယ်ကျွန်မကဲ့သို့ နူးညံ့ပြေပြစ်လှ၏၊ တစ်နေ့ဝယ် သခင်မပမာ ခက်ထန်ကြမ်းကြုန်လှ၏၊ ၎င်း၏ အလိုကို အကျွန်ုပ်မသိနိုင်ပါ၊ တစ်နေ့ တစ်မျိုး ဖြစ်နေပါသည်” ဟု ပြောဆိုလေ၏။
ရေငါးပမာ ဆုံးမရှာ[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ ဆရာကြီးသည် တပည့်လုလင်အား “အမောင် ... အမောင်ပြောတိုင်းမှန်လျှင် အမောင့်မယားကား ယုတ်မာသော အကျင့်ကို ကျင့်သောနေ့ဝယ် သင့်ကို မျက်နှာချိုသွေးကာ နူးညံ့ပြေပြစ်သည် ဖြစ်လိမ့်မည်၊ မကျင့်သောနေ့၌ကား မာနခက်ထန်ကာ လင်ကို မရိုမသေ ခက်ထန်ကြမ်းကြုတ်သည် ဖြစ်လိမ့်မည်၊ စင်စစ် သင့်မယားကား ယောကျ်ားတစ်ပါးနှင့် မွေ့လျော်ကာ ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိသည် ဖြစ်လိမ့်မည်” ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် တပည့်လုလင်အား -
“တပည့် ... မိန်းမ မည်သည်မှာ သီလ မရှိ၊ ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိ၏။ သို့အတွက် နူးညံ့ပြေပြစ်သောအခါ၌လည်း မသာယာနှင့်၊ ခက်ထန်ကြမ်းကြုန်သော အခါ၌လည်း စိတ်မဆင်းရဲနှင့်၊ ရေတွင် နေသော ငါး၏ သွားရာ လမ်းခရီးကို မသိနိုင်သကဲ့ဝသို့ မိန်းမတို့အလိုကို သိနိုင်ခဲ၏၊ လျစ်လျူရှု၍သာနေလေ” - ဟု တရားဟောကာ အဆုံးအမ ပေးလေ၏။
သံဝေဂရ တရားကျ[ပြင်ဆင်ရန်]
တပည့လုလင်လည်း ထိုအခါမှစ၍ ဆရာကြီး၏ အဆုံးအမ၌ တည်လျက် မိန်းမတိုပအပေါ်မှာ လျစ်လျူရှု၍ သာ နေတော့၏။ ယားလည်း ဆရာကြီးသည် ငါ သီလ မရှိသည့်အဖြစ်ကို သိသတ်ဟု ထိတ်လန့်ကာ ထိုအခါမှစ၍ ယုတ်မာသော အကျင့်ကို မကျင့်တော့ပေ။
ဤဒေသနာတော်၏ အဆုံး၌ သီတင်းသည်လည်း သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ သီတင်းသည် မယားလည်း ငါ သီလမရှိသည်ကို မြတ်စွာဘုရားပင် သိတော်မူတတ်ဟု သတိသံဝေဂရလျက် ထိုနေ့မှစ၍ ယုတ်မာသောအကျင့်ကို မကျင့်တော့ဘဲ အကျင့်သီလနှင့် ပြည့်စုံလေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ လင်မယားသည် - ယခုအခါ သီတင်းသည် လင်မယား။
ဒိသာပါမောက္ခဆရာကြီးသည် - ယခုအခါ ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) နူးညံ့သောဖြစ်၊ ကြမ်းတမ်းဖြစ်၊ မုန်း, ချစ် မထားရာ။
(၂) မိန်းမလိုကား၊ သိခက်ငြား၊ ငါးလမ်းဥပမာ။
ဒုရာဇာနဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။