ထုသဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
စတုက္ကနိပါတ် - ၄။ ကောကိလဝဂ် -(၃၃၈) ထုသဇာတ်။ ။ ကြွက်သည် ဆန်နှင့်ဖွဲ ခွဲခြား သိစေသာ ဆရာပေးလိုက်သည့် ၄ ခုသော ဂါထာကြောင့် ၄ကြိမ်တိုင်တိုင် အသက်ဘေးမှ လွတ်သော မင်းအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ချင်ခြင်းပြေရေး သွေးဖောက်ပေး[ပြင်ဆင်ရန်]
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ဆရာမှာထား ဂါထာများ[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် တက္ကသိုလ်ပြည်၌ ဒိသာပါမောက္ခ ဆရာဖြစ်၍ တပည့်များစွာတို့အား အတတ်ပညာ သင်ကြားကာနေ၏။ ထိုတပည့်တို့တွင် ဗာရာဏသီမင်းသားသည် အတတ်ပညာ အလုံးစုံကို သင်ကြားပြီးလျှင် ပြည်တော်သို့ပြန်ရန် ဆရာထံ ပန်ကြားလေ၏။
ထိုအခါ ဆရာသည် အင်္ဂဝိဇ္ဖာအတတ်ဖြင့် ကြည့်ရှုလတ်သော် ဤမင်းသားမှာ သားကိုမှီ၍ အသက်အန္တရာယ် ရှိသည်၊ ငါသည် ငါ၏အာနုဘော်ဖြင့် ကာကွယ်ပေးမည်ဟု ကြံစည်ကာ ဂါထာ လေးဂါထာကိုဖွဲ့၍ မင်းသားအား ပေးလိုက်၏။ “တပည့် ... ပထမ ဂါထာကို မင်းဖြစ်၍ သားတော် ဆယ့်ခြောက်နှစ် ရှိသောအခါ ထမင်းစားစဉ် ရွတ်လော့၊ ဒုတိယဂါထာကို များစွာသော မှူးမတ်ဗိုလ်ပါတို့ ခစားလာသောအခါ ရွတ်လော့၊ တတိယဂါထာကို ပြာသာဒ်သို့တက်သောအခါ စောင်းတန်းဦး၌ရပ်၍ ရွတ်လော့၊ စတုတ္ထဂါထာကို အိပ်ရာ ကျက်သရေတိုက်သို့ ဝင်သောအခါ တံခါးမုခ်၌ ရပ်၍ ရွတ်လော့” ဟု မှာထားလိုက်၏။
အဘသတ်ရန် မင်းသားကြံ[ပြင်ဆင်ရန်]
မင်းသားသည် ဆရာ ဆုံးမသောအတိုင်း မှတ်သားကာ ဆရာပေးသော လေးဂါထာကို သင်ယူပြီးလျှင် ဆရာကို ရှိခိုး၍ ဗာရာဏသီပြည်သို့ ပြန်လေ၏။ ရောက်လျှင် အိမ်ရှေ့မင်းအဖြစ်ကို ရ၏။ အဘမင်းကြီး သေလွန်သောအခါ မင်းအဖြစ်ကို ရလေ၏။ သားတော် မွေးဖွား၍ ဆယ့်ခြောက်နှစ် ရှိသောအခါ ဥယျာဉ်တော်သို့ ကစားရန် ထွက်သော မင်းကြီး၏ အသေရကိုမြင်လျှင် အဘကိုသတ်၍ မင်းအဖြစ်ကို ယူမည်ဟု မိမိ အလုပ်အကျွေးတို့ကို ပြောကြားလေ၏။ အလုပ်အကျွေးတို့လည်း အရှင်မင်းသား ကောင်းပြီ၊ အိုမှရသော မင်းစည်းစိမ်ဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ တစ်စုံတစ်ခုသော ဥပါယ်ဖြင့် မင်းကြီးကိုသတ်၍ မင်းစည်းစိမ်ကို ယူရန် သင့်၏ဟု လျှောက်ထားကြကုန်၏။
ပထမဂါထာ မင်းရွတ်ရာ[ပြင်ဆင်ရန်]
မင်းသားသည် အဆိပ်ကျွေး၍ သတ်မည်ဟု အဘနင့် အတူ ညစာစးနေစဉ် အဆိပ်ကို ကိုင်၍နေ၏။ မင်းကြီးသည် ထမင်းစားရန် ပြင်ဆင်လျက် ဆရာပေးလိုက်သော ဂါထာတို့ကို သတိရ၍ ဆရာ မှာထားသောအတိုင်း ပထမဂါထာကို ရွတ်ဆို၏
ပထမဂါထာ၏ အဓိပ္ပါယ်[ပြင်ဆင်ရန်]
“ကြွက်တို့အား ဖွဲသည် ညဉ့်မှောင်မိုက်၌လည်း ဖွဲအဖြစ် ထင်ရှား၏။ ဆန်သည်လည်း ဆန်အဖြစ် ထင်ရှား၏။ ဖွဲတိုင်း၊ ဖွဲတိုင်းကို ဖယ်ရှားကြလျက် ဆန်ကိုသာ စားကြကုန်၏”။
ထိုအခါ မင်းသားသည် မင်းကြီးရွတ်ဆိုသော ဂါထာကိုကြားလျှင် မင်းကြီး သိချေပြီဟု ကြောက်၍ ထမင်းခွက်၌ အဆိပ်မထည့်ဝံ့တော့ဘဲ ထ၍ပြေးလေ၏။ ထိုအကြောင်းကို မိမိ အလုပ်အကျွေးတို့အား ပြောကြား၍ အကြံဉာဏ်တောင်းပြန်လျှင် အလုပ်အကျွေးတို့သည် ဥယျာဉ်တော်၌ ပုန်းကွယ်၍ တိုင်ပင်ကြကုန်လျက် မင်းသားအား “အရှင်မင်းသား ... သန်လျက်ကို ဝှက်၍ထားကာ မင်းကြီးအား များစွာသော မှူးမတ်ဗိုလ်ပါတို့ ခစားသောအခါ အမတ်တို့အတွင်းမှနေ၍ မင်းကြီးအမေ့တွင် သန်လျက်ဖြင့် ခုတ်၍သတ်ပါ” ဟု အကြံဉာဏ်ပေးကြကုန်၏။
ဒုတိယဂါထာ ရွတ်ပြတ်ရာ[ပြင်ဆင်ရန်]
မင်းသားလည်း သန်လျက်ကို ဝှက်၍ထားကာ မင်းကြီးအား များစွာသော မှူးမတ်ဗိုလ်ပါတို့ ခစားသောအခါ မင်းကြီးထံသွား၍ ခစား၏။ ထိုထိုဤဤ လှည့်လည်ကာ သတ်ခွင့်ကို စုံစမ်း၏။ ထိုခဏ၌ မင်းကြီးသည် ဆရာ မှာထားသောအတိုင်း ဒုတိယဂါထာကို ရွတ်ဆိုပြန်။
ဒုတိယဂါထာ၏ အဓိပ္ပါယ်[ပြင်ဆင်ရန်]
“ဥယျာဉ်၌ လည်းကောင်း၊ ရွာ၌လည်းကောင်း အနားအနီးသို့ကပ်၍ တိုးတိုးတိုင်ပင်ခြင်း၊ တိုင်ပင်တိုင်း, တိုင်ပင်တိုင်း ငါ့အား သတ်ရန် ကြံစည်ခြင်းအလုံးစုံတို့ကို သိ ပေ၏”။
ထိုအခါ မင်းသားသည် ခမည်းတော်ကား ငါ့ကို ရန်သူဖြစ်မှန်း သိချေပြီဟု ပြေး၍ ထိုအကြောင်းကို အလုပ်အကျွေးတို့အား ပြောကြားပြန်၏။ အလုပ်အကျွေးတို့လည်း ခုနစ်ရက်၊ ရှစ်ရက် လွန်လျှင် “အရှင်မင်းသား ... အရှင်၏ ခမည်းတော်သည် ရန်သူအဖြစ်ကို မသိချေ၊ သူ့ကိုယ်တိုင် ကြံစည်ခြင်းမျှသာ ဖြစ်သည်၊ သတ်ရန် ထပ်မံကြိုးစားပါ” ဟု တိုက်တွန်းကြပြန်၏။
တတိယဂါထာ စီးဖြန်းကာ[ပြင်ဆင်ရန်]
တစ်နေ့သ၌ မင်းသားသည် သန်လျက်ကို ကိုင်ကာ စောင်းတန်းဦး၌ရပ်၍ မင်းကြီး ပြာသာဒ်သို့တက်ရန် အလာကို စောင့်ကာနေ၏။ မင်းကြီး ရောက်လာရာ စောင်းတန်းဦး၌ရပ်၍ တတိယဂါထာကို ရွတ်ဆိုပြန်၏။
တတိယဂါထာ၏ အဓိပ္ပာယ်[ပြင်ဆင်ရန်]
“အဘမျောက်သည် မွေးဖွားလာသော မျောက်ငယ်၏ မျိုးစေ့ကို ‘ဝှေးစေ့’ ကို ငယ်ရွယ်စဉ်ကပင်လျှင် သဘောအားဖြင့် သွားတို့ဖြင့် ကိုက်ဖြတ်၍ ယောကျ်ားအဖြစ်ကို ဖျက်စီးဘိ၏”
ထိုအခါ မင်းသားသည် ခမည်းတော်ကား သိချေပြီ၊ ငါ့ကို ဖမ်းလို၏ဟု ကြောက်ရကား ပြေး၍ အလုပ်အကျွေးတို့အား ခမည်းတော်သည် ငါ့ကို ခြိမ်းခြောက်၏ဟု ပြောကြားပြန်၏။ အလုပ်အကျွေးတို့လည်း လခွဲလွန်လတ်သော် “အရှင်မင်းသား ... မင်းကြီး မသိပါ၊ အကယ်၍ သိပါမူ အရှင်သားကို ဖမ်းရာပြီ၊ သူ့အကြံအစည်ရှိတိုင်း ရွတ်ဆိုခြင်းသာဖြစ်၏၊ သတ်ရန် ထပ်၍ ကြိုးစားပါဦး” ဟု တိုက်တွန်းကြပါ၏။
လေးကြိမ်ရွတ်မှ ချမ်းသာရ[ပြင်ဆင်ရန်]
တစ်နေ့သ၌ မင်းသားသည် သန်လျက်ကိုယူ၍ မင်းကြီးအိပ်ရာ ကျက်သရေတိုက်သို့ ဝင်လာစဉ် သတ်မည်ဟု ကြံစည်ကာ ပြာသာဒ်သို့တက်၍ ကျက်သရေတိုက်သို့ ဝင်ပြီးလျှင် ပလ္လင်အောက်သို့ဝင်ကာ ပုန်းလျှိုး၍ စောင့်လင်၏။ မင်းကြီးလည်း ညစာစားပြီးသော် ပရိသတ်ကို လွှတ်လိုက်၍ အိပ်တော့မည်ဟု ကျက်သရေတိုက်သို့ ဝင်လတ်သော် တံခါးခုံ၌ ရပ်၍ စတုတ္ထဂါထာကို ရွတ်ဆိုပြန်၏။
စတုတ္ထဂါထာ၏ အဓိပ္ပာယ်[ပြင်ဆင်ရန်]
“သင်ကား မုန်ညင်းခင်းသို့ ဝင်သောအခါ ဆိတ်ကဲ့သို့ ကြောက်ခြင်းကြောင့် ထိုထိုဤဤ လှုပ်ရှား၏။ ယခုအခါ ငါ့ကိုသတ်မည်ဟု ပလ္လင်အောက်တွင် ပုန်းလျှိုးကာ နေဘိ၏။ ဤအလုံးစုံကို ငါ သိပေ၏။”
ဆရာ့ကျေးဇူး မင်းချီးကျူး[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မသိသည်သာလျှင် ဖြစ်သော မင်းကြီးရွတ်ဆိုသော ဂါထာသည် မင်းသားအား သိသည်ဟူသော အနက်ကို ပြဘိ၏။ ထိုကြောင့် မင်းသားသည် ငါ့ကို ခမည်းတော်မင်းကြီး သိချေပြီ၊ ယခု ငါ့ကို မုချ သတ်လိမ့်မည်ဟု အလွန် ကြောက်ရွံ့လှ၍ ပလ္လင်အောက်မှထွက်ကာ သန်လျက်ကို မင်းကြီးခြေက်ရင်း၌ ချပြီးလျှင် “ခမည်းတော်မင်းကြီး ... အကျွန်ုပ်အား သည်းခံတော်မူပါ” ဟု ခြေက်ရင်း၌ ရပ်ဖြင့်ဝပ်ကာ တောင်းပန်လေ၏။ မင်းကြီးလည်း သိယောင်ပြုကာ မင်းသားအား သင်ကား ငါ့အကြံအစည်ကို ဘယ်သူမျှ မသိဟု မှတ်ထင်ဘိ၏ဟု ခြိမ်းခြောက်ပြီးလျှင် မင်းသားကို သံခြေချင်းဖြင့် နှောင်ဖွဲ့၍ နှောင်အိမ်သို့သွင်းစေကာ အစောင့်အရှောက်ဖြင့် ထားလေ၏။
ထိုအခါ မင်းကြီးသည် တက္ကသိုလ်ဆရာ၏ ကျေးဇူးကို အမှတ်ရလေ၏။ နောက်အဖို့၌ မင်းကြီးသည် သေလွန်လေ၏။ အမတ်တို့သည် မင်းကြီး၏အလောင်းကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်း ကိစ္စကိုပြု၍ မင်းသားကို နှောင်အိမ်မှ ထုတ်ယူပြီးလျှင် အဘိသိက်သွန်းကာ မင်းမြှောက်ကြကုန်၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ ဒိသာပါမောက္ခဆရာသည် - ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) စည်းစိမ်ထီးနန်း၊ ရမ္မက်လွှမ်း၊ သားကြမ်းသတ်မည်ပြု။
(၂) တက္ကသိုလ်ဆရာ၊ ပေးဂါထာ၊ ရွတ်ကာငြိမ်းစေမှု။
(၃) သားရင်းကိုပင်၊ ရွံရှာလျှင်၊ ပြည်နှင်နှောင်ဖွဲ့မှု။
ထုသဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။