တိတ္ထဇာတ်
| တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက် |
| ဗုဒ္ဓဘာသာ |
|---|
 |
ဧကကနိပါတ် - ၃။ ကုရုင်္ဂဝဂ် -၂၅- တိတ္ထဇာတ်။ ။ ချိုးနေကျရေဆိပ်တွင် ရေချိုးဆင်းရန်ငြင်းပယ်နေသော မင်္ဂလာမြင်း၏ အလိုကို သိသောပညာရှိအကြောင်း။
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
တပည့်အတွက် လျှောက်ထားချက်[ပြင်ဆင်ရန်]
နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ်ရွှေပန်းထိမ်သည်၏သား ရဟန်းတစ်ပါးသည် ရှင်သာရိပုတ္တရာ၏ အတူနေတပည့် ဖြစ်သတတ်။
ရှင်သာရိပုတ္တရာသည်ထို အတူနေတပည့်အား အသုဘ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ပေးလေ၏။ ရွှေပန်းထိမ်သည်သား ရဟန်းသည် ဆရာပေးသောအသုဘ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို လေးလတိုင်အောင် အားထုတ်သော်လည်း နိမိတ်မျှ မထင်လေ။
ထိုအခါရှင်သာရိပုတ္တရာသည် အတူနေတပည့်ဖြစ်သော ရွှေပန်းထိမ်သည်သားရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားထံခေါ်သွားပြီးလျှင် မြတ်စွာဘုရားအား “အရှင်ဘုရား ... အသုဘ ကမ္မဋ္ဌာန်းကိုပေးရာလေးလတိုင်အောင် အားထုတ်သော်လည်း နိမိတ်မျှ မထင်ပါ၊ သို့အတွက် မြတ်စွာဘုရားထံလာ၍အပ်နှင်းပါသည်” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
အလိုသိကလွယ်ကူလှ[ပြင်ဆင်ရန်]
မြတ်စွာဘုရားလည်းရှင်သာရိပုတ္တရာအား “ချစ်သား သာရိပုတ္တရာ ... သင့်သန္တာ၌ အာသယာနုသယဉာဏ် မရှိသွားလေတော့၊သင့်တပည့်ကို ညချမ်းအခါ လာ၍ခေါ်လေ” ဟု လွှတ်လိုက်၏။ တစ်ဖန် အာသယာနုသယဉာဏ်တော်ဖြင့်ဆင်ခြင်သောအခါ ဤရဟန်းကား တစ်စပ်တည်းဆက်ကာ ဘဝငါးရာတို့၍ ရွှေပန်းထိမ်သည်ဖြစ်ခဲ့၍စင်ကြယ်သော ရွှေကို မြင်းခြင်း၌ လေ့လာဖူးသည်ကို သိတော်မူ၍ ထိုရဟန်းအားကောင်းမြတ်သော အဝတ်၊ သင်္ကန်း၊ ဆွမ်းဘောဇဉ်တို့ကို ပေးတော်မူကာ ညချမ်းအခါခေါ်တော်မူပြီးလျှင် သရက် ဥယျာဉ်တော်တွင် လေးထောင့်ကန်ဝယ် ပဒုမ္မာကြာရုံ၌ပဒုမ္မာကြာပွင်းကြီးကို ဖန်ဆင်းပေး၍ “ဤကြာပွင့်ကြီးကို ရှုကြည့်၍နေလော့” ဟုမိန့်တော်မူပြီးလျှင် ဂန္ဓကုဋိတိုက်သို့ ဝင်တော်မူ၏။
ရွှေပန်းထိမ်သည်သားရဟန်းလည်း နိမ္မိတဖြစ်သော ပဒုမ္မာကြာပွင့်ကြီးကို ကြည့်ရှုကာ ဝိပဿနာအဆင့်ဆင့်ပွားလျက် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ရောက်၍ မြတ်စွာဘုရားထံသို့သွားကာ ရှိခိုးလျက်နေ၏။မကြာမီ ရှင်သာရိပုတ္တရာလည်း မြတ်စွာဘုရားထံသို့လာပြီးလျှင် တပည့်ရဟန်းကို ခေါ်၍ပြန်လေ၏။
ရဟန်းတို့လည်းတရားသဘင်ဝယ် ရှင်သာရိပုတ္တရာတို့ ဆရာ၊ တပည့် အကြောင်းကို စကားစပ်၍ ပြောဆိုနေကြစဉ်မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍ “ရဟန်းတို့ ... သာရိပုတ္တရာ၏ တပည့် ရွှေပန်းထိမ်သည်သားရဟန်းအလိုကို ယခုအခါ ငါဘုရား သိသည်မှာ အံ့ဖွယ်မရှိ၊ ရှေး နုစဉ်အခါကပင်သိခဲ့ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။
အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]
ပညာရှိဉာဏ်စုံစမ်းရန်[ပြင်ဆင်ရန်]
လွန်လေပြီးသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် မင်းကိုအကြောင်း၊အကျိုး ဆုံးမတတ်သော မင်းဆရာ ပညာရှိ အမတ်ဖြစ်သတတ်။
တစ်နေ့သ၌မြင်းထိန်းသည် မင်းကြီး၏ မင်္ဂလာမြင်းတော်ကို ရေချိုးရန် ချိုးနေကျ ရေဆိပ်သို့ယူဆောင်ကာ ရေချိုးစေ၏။ မင်္ဂလာမြင်းတော်သည် အမျိုးဇာတ်နိမ့်သော မြင်းယုတ်တစ်ကောင်ရေချိုးသွားသည့်အတွက် စက်ဆုပ်ရွံရှာသဖြင့် ရေမချိုးဘဲ နေလေ၏။
ထိုအခါမြင်းထိန်းသည် မင်းကြီးထံသွား၍ မင်္ဂလာမြင်းတော် ရေဆိပ်သို့သက်၍ရေမချိုးဘဲနေကြောင်းကို လျှောက်ထားလေ၏။ မင်းကြီးလည်း ပညာရှိအမတ်ကို ခေါ်ကာမင်္ဂလာမြင်းတော် ရေဆိပ်သို့ချ၍ မရသည့်အကြောင်းကို စုံစမ်းရန် လွှတ်လိုက်လေ၏။
ဝေဖန်နှိုင်းဆအမှန်ရ[ပြင်ဆင်ရန်]
ပညာရှိအမတ်လည်းရေဆိပ်သို့သွား၍ မြင်းတော်ကို ကြည့်ရှု စုံစမ်းလတ်သော် မြင်းတော်ဝယ် တစ်စုံတစ်ရာအနာရောဂါမရှိသည်ကို သိ၍ ဆက်လက်စုံစမ်းပြန်လျှင် ဤရေဆိပ်ဝယ် အမျိုးဇာတ်နိမ့်သောမြင်းယုတ်ကို ရေချိုးစေသည် ဖြစ်လိမ့်မည်၊ သို့အတွက် စက်ဆုပ်ရွံရှာသဖြင့်ရေဆိပ်သို့ မဆင်းဘဲ ရှိလိမ့်မည်” ဟု ဆင်ခြင်တွေးတောကာ “အချင်းမြင်းထိန်း ...ဤရေဆိပ်တွင် ရှေးဦးစွာ တခြားမြင်း ရေချိုးသလော” ဟု မေးလေ၏။ အရှင် မထင်ရှားသောမြင်းတစ်ကောင် ရေချိုးပါသည်ဟု ပြောလေ၏။
ဉာဏ်ပူဇော်ခစည်းစိမ်ရ[ပြင်ဆင်ရန်]
ထိုအခါ ပညာရှိအမတ်သည် “ အချင်းမြင်းထိန်းဤမင်္ဂလာမြင်းတော်ကား သိန္ဓောမျိုး ဖြစ်သည်၊ တခြား မြင်းယုတ်များ ရေချိုးသည်ကိုစက်ဆုပ်ရွံရှာ၍ ရေမချိုးဘဲ နေသည်၊ သို့အတွက် တခြားရေဆိပ်တွင် ချိုးစေလော့” ဟုစေခိုင်းလေ၏။ မြင်းထိန်းလည်း ပညာရှိအမတ် ပြောသည့်အတိုင်း တခြား ရေဆိပ်သို့သွား၍ချလျှင် ဆင်း၍ သောက်လည်းသောက်၊ ချိုးလည်း ချိုးလေ၏။
ပညာရှိအမတ်လည်းမင်းထံသို့ပြန်ကာ မြင်းတော်ဝယ် အနာရောဂါမရှိကြောင်း၊ ရှေးဦးစွာ မြင်းယုတ်တစ်ကောင်ရေချိုးသွားသဖြင့် စက်ဆုပ်ရွံရှာ၍ ရေမချိုးကြောင်း၊ ရေဆိပ်ပြောင်း၍ ချိုးစေသောအခါရေချိုးကြောင်းကို လျှောက်ထားလေလျှင် မင်းကြီးလည်း “ဩော် ... ပညာရှိပေစွ၊ တိရစ္ဆာန်အလိုကိုပင် သိနိုင်ပေသည်” ဟု ချီးမွမ်းအံ့ဩကာ များစွာသော စည်းစိမ်ကိုပေး၍ချီးမြှောက်တော်မူ၏။
ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -
ရဟန်းတို့ -
ထိုအခါ မင်္ဂလာမြင်းတော်သည် - ယခု ရွှေပန်းထိမ်သည်သား ရဟန်း။
ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် - အာနန္ဒာ။
ပညာရှိအမတ်သည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -
ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။
ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]
(၁) ဇာတ်ယုတ်သုံးမူ၊ ပစ္စည်းဟူ၊ မြင့်သူမသုံးလို။
(၂) တိရစ္ဆာန်လည်း၊ လူတို့နည်း၊ ပြုမြဲရှိသကို။
တိတ္ထဇာတ် ပြီး၏။
ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]
- ↑ မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ။