ပန်းပဲ

ပန်းဆယ်မျိုးထဲမှ တခု ဖြစ်သော ပန်းပဲသည် သံ၊ ကြေးနီ စသည့် သတ္တုများကို အရည်ကျိုကာ ပုံသွင်း၍ မာကျောသော အသုံးအဆောင်များ ပြုလုပ်သည့် အသုံးချ အနုပညာ ဖြစ်သည်။

သတ္တုဒြပ်စင်တို့ကို မီးအပူရှိန်ဖြင့် ပျော့ပျောင်းစေကာ လိုရာပုံရရန် ပုံသွင်းထုရိုက်ရသော လုပ်ငန်းဖြစ်သည်။ မြန်မာ့သမိုင်းတလျှောက်တွင် ပန်းပဲလုပ်ငန်းသည် အရေးကြီးသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်။ မြန်မာဘုရင်များ၊ စစ်သူကြီးများ၊ စစ်သားများ ကိုင်ဆောင်ရန် ဓား၊ လှံ၊ လက်နက်များ ထုတ်လုပ်ပေးသည့် အတတ်ပညာ လုပ်ငန်းဖြစ်သည်။ ပန်းဘဲဆိုသည်မှာ သံကိုမီးအားကောင်းကောင်းဖြင့်ရဲနေအောင်ဖုတ်ပြီးလိုရာပစ္စည်းများကို ထုခတ်ရသော လုပ်ငန်းဖြစ်သည်။ ပန်းပဲတို့သည် ဓား၊ လှံ၊ ကတ်ကြေး၊ ပေါက်ပြား၊ ဂေါ်ပြား၊ တူ၊ တံဇဉ်း၊ သံတူရွင်းစသည်တို့ကိုပြုလုပ်သည်။ မြန်မာ့သမိုင်းတွင် တကောင်းခေတ်မှစ၍ ပန်းပဲထွန်းကားခဲ့ကြောင်း ပန်းပဲမောင်တင့်တယ် ဒဏ္ဍာရီတွင်တွေ့နိုင်သည်။