တရုတ်ဘာသာစကား
Chinese | |
---|---|
汉语/漢語 Hànyǔ or 中文 Zhōngwén | |
Hànyǔ (Chinese) written in traditional (top), simplified (middle) characters and alternative name (bottom) | |
ဒေသခံ | တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ, ထိုင်ဝမ်, စင်ကာပူ |
လူမျိုးစု | ဟန်တရုတ်လူမျိုး |
ဒေသခံ ပြောဆိုသူများ | ၁.၂ ဘီလီယံ (2004)[၁] |
တရုတ်-တိဗက်နွယ်
| |
အစောပိုင်းပုံစံများ | |
စံပုံစံများ | |
ဒေသိယစကား | |
Simplified Chinese Traditional Chinese Transcriptions: Zhuyin Pinyin (Latin) Xiao'erjing (Arabic) Dungan (Cyrillic) Chinese Braille 'Phags-pa script (Historical) | |
တရားဝင် အခြေအနေ | |
ရုံးသုံး အဖြစ် အသုံးပြုမှု | |
တရားဝင် ထိန်းသိမ်းသူ | National Commission on Language and Script Work (Mainland China)[၂] National Languages Committee (Taiwan) Civil Service Bureau (Hong Kong) Promote Mandarin Council (Singapore) Chinese Language Standardisation Council (Malaysia) |
ဘာသာစကားကုဒ်များ | |
ISO 639-1 | zh |
ISO 639-2 | chi (B) zho (T) |
ISO 639-3 | zho – ပါဝင်သော ကုဒ်သီးခြားကုဒ်များ: cdo – Min Dong cjy – Jinyu cmn – Mandarin cpx – Pu Xian czh – Huizhou czo – Min Zhong gan – Gan hak – Hakka hsn – Xiang mnp – Min Bei nan – Min Nan wuu – Wu yue – Yue och – Old Chinese ltc – Late Middle Chinese lzh – Classical Chinese |
Glottolog | sini1245 |
Linguasphere | 79-AAA |
Map of the Sinophone world
Legend: Countries identified Chinese as a primary, administrative, or native language
Countries with more than 5,000,000 Chinese speakers
Countries with more than 1,000,000 Chinese speakers
Countries with more than 500,000 Chinese speakers
Countries with more than 100,000 Chinese speakers
Major Chinese-speaking settlements | |
Chinese languages (Spoken) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ရိုးရာ တရုတ် | 漢語 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ရိုးရှင်းသော တရုတ် | 汉语 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ဆိုလိုရင်း | Han language | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Chinese language (Written) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
တရုတ် | 中文 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ဆိုလိုရင်း | Middle/Central/Chinese text | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
တရုတ်ဘာသာ ဆိုသည်မှာ တရုတ်လူမျိုးတို့ ရေးသား ပြောဆိုသုံးစွဲကြသော ဘာသာစကားဖြစ်သည်။ တရုတ် ဘာသာ အရေးအသားမှာ အများအားဖြင့် အတူတူ ဖြစ်သော်လည်း စကားပြောဆိုရာတွင်မူ နိုင်ငံအလိုက် ဒေသအလိုက် ကွဲပြားခြားနားမှုများ ရှိသည်။[၃]
တရုတ်ဘာသာစကား မျိုးကွဲများ
[ပြင်ဆင်ရန်]နိုင်ငံတကာတွင် ပြောဆိုသော တရုတ်စကားကို မန်ဒရင် တရုတ်ဘာသာစကားဟု ခေါ်ဆိုလေ့ ရှိကြသည်။ ဟော့ကင်စကား (Hokkien)၊ ကန်တုံစကား (Cantonese)၊ တယိုချူးစကား (Teochew)၊ ဟတ်ကာစကား (Hakka)အပြင် အခြား ဒေသသုံး တရုတ်စကား အများအပြား ရှိသည်။ ဥပမာအားဖြင့် မလေးရှားနိုင်ငံ ကွာလာလမ်ပူမြို့တွင် ကန်တုံစကားကို အသုံးများကြပြီး စင်ကာပူနိုင်ငံ တွင်မူ ဟော့ကင်စကား ကို ပြောဆိုသူ အများအပြား ရှိသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်မူ လက်တို နှင့် လက်ရှည် ဟု ခွဲခြား ခေါ်ဝေါ်လေ့ ရှိသည်။ လက်ရှည် ဆိုသည်မှာ အင်္ကျီလက်ရှည်ဝတ်သော ယဉ်ကျေးသော လူတို့၏ စကားဟု ညွှန်းဆိုခြင်း ဖြစ်ပြီး လက်တို စကားဆိုသည်မှာ အလုပ်သမား လူတန်းစားသုံး စကားဟု ညွှန်းဆိုခြင်း ဖြစ်သည်။
ကိုးကား
[ပြင်ဆင်ရန်]- ↑ တရုတ်လူမှုသိပ္ပံအကယ်ဒမီ (၂၀၁၂), p. 3.
- ↑ china-language.gov.cn Archived 18 December 2015 at the Wayback Machine. (တရုတ်)
- ↑ တရုတ်ဘာသာဟာနိုင်ငံတကာမှာဒုတိယအပြောများဆုံးဘာသာစကားတစ်ခုဖြစ်သည်။