စလင်းစုဖုရား
| စလင်းမြို့စားစုဖုရား | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| ပင်တိုင်စံမင်းသမီး[၁] | |||||
| နန်းသက် | ၁၈၆၆ – ၁၈၇၈ | ||||
| ရှေ့မင်းဆက် | စကြာဒေဝီ | ||||
| နောက်မင်းဆက် | disestablished | ||||
| King | မင်းတုန်းမင်း | ||||
| စလင်းမြို့စားမင်းသမီး | |||||
| နန်းသက် | ၁၈၅၃ ခန့် – ၁၈၇၈ | ||||
| ရင်ခွင်ပိုက် အုပ်စိုးသူ | မင်းတုန်းမင်း | ||||
| မွေးဖွား | မယ်မျိုးမွန် ၁၈၄၇ အမရပူရ | ||||
| ကွယ်လွန် | ၁၈၇၉ (အသက် ၃၁–၃၂) စလင်းကျောင်းတိုက်၊ မန္တလေး | ||||
| |||||
| စံအိမ် | ကုန်းဘောင် | ||||
| ခမည်းတော် | မင်းတုန်းမင်း | ||||
| မယ်တော် | လင်ပန်းမိဖုရား | ||||
သုသီရိမြတ်စွာရတနာဒေဝီဘွဲ့ခံ ပင်တိုင်စံ[၂] စလင်းမြို့စားစုဖုရားသည် ရတနာပုဉ္စ မြို့တည်နန်းတည် ဘဝရှင် မင်းတုန်းမင်းတရားကြီးနှင့် လင်ပန်းတိုက်စားမိဖုရားတို့၏ သမီးတော်ဖြစ်သည်။
သိုးဆောင်းတို့က ဆယ်လီနာ ဆိုဖီယာဟု မှတ်တမ်းတင်ကြသည်။[၃]
အတ္ထုပတ္တိ
[ပြင်ဆင်ရန်]
နောင် စလင်းမင်းသမီး ဖြစ်လာမည့် မယ်မျိုးမွန်ကို[၄] ၁၈၄၇ ခုနှစ်တွင် အမရပူရမြို့ မင်းတုန်းမင်းသားအိမ်တော်၌ ဖွားမြင်သည်။[၅] မင်းတုန်းမင်း၏ မယ်တော်၊ သာယာဝတီမင့်း တောင်ဆောင်တော်မိဖုရား ဝင်စားသည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။[၆] သားသမီးမထွန်းကားသည့် အရီးတော် မြောက်နန်းမိဖုရား ခင်သဲ၏ မွေးစားသမီးတော်ဟု ဆိုသည်။ ခမည်းတော်နန်းတက်သောအခါ သီရိရတနာဒေဝီဘွဲ့ဖြင့် ရွှေကူမြို့ကို စားရပြီး၊ နောင်တွင် စလင်းမြို့ကို လဲလှယ်စားရသည်။
"သား ကျပင်း၊ သမီး စလင်း"ဟု ဆိုသည့်အတိုင်း မင်းတုန်းမင်းက သမီးတော်များတွင် စလင်းမင်းသမီးကို အနှစ်သက်ဆုံးဟု ပြောစမှတ်ပြုကြသည်။ သာမန်အရပ်သူ မယ်တော်က မွေးသော်ငြား စုဖုရားဘွဲ့မည်တပ်၍ ခေါ်ဝေါ်စေသည်။ အိမ်ရှေ့ ကနောင်မင်း ကံကုန်သောအခါ၊ နောင်တက်မည့်မင်း၏ တောင်နန်းမိဖုရားဖြစ်စေရန် ပင်တိုင်စံမင်းသမီးအရာ မြှောက်စားချီးမြှင့်ခံရသည်။[၂]
စလင်းစုဖုရားသည် သာသနာတော်ကို များစွာချီးမြှောက်ခဲ့ပြီး၊ အထင်ရှားဆုံးမှာ မန္တလေးမြို့ရှိ စလင်းကျောင်းတိုက်ကြီး ဖြစ်သည်။ ကုသိုလ်တော်ပွား မန္တလေးတောင်ထိပ်ဘုရားဦးတွင် ဇရပ်တစ်စောင် ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းသကဲ့သို့ ပဉ္ဇင်းလောင်း၊ သာမဏေလောင်းများကိုလည်း ပဒေသာပင်များနှင့်တကွ သာသနာ့ဘောင်သို့ သွတ်သွင်းတော်မူသည်။[၇]
သို့သော် ဆင်ဖြူမရှင်၏ အန္တရာယ်ကို ကြိုတင်ရှောင်ရှားရန်အလို့ငှာ ခမည်းတော်ဘုရား နတ်ပြည်စံ၍ သင်္ဂြိုဟ်ပြီးလျှင်ပြီးချင်း တစ်ပင်တိုင်နန်းကိုစွန့်၍ သာသနာ့ဘောင်သို့ ဝင်ရောက်သွားသည်မှာ သက်တော် ၃၃ နှစ်အရွယ် ၁၈၇၉ ခုနှစ်တွင် ကံတော်ကုန်သည်အထိ ဖြစ်သည်။[၂]
ကိုးကား
[ပြင်ဆင်ရန်]- ↑ စိန်တင်၊ တက္ကသိုလ် (2005)။ သီပေါဘုရင်နှင့် စုဖုရားလတ်။ ညောင်ရမ်းစာအုပ်တိုက်။
- ↑ ၂.၀ ၂.၁ ၂.၂ Cocks၊ Samuel William (1919)။ A Short History of Burma (အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားဖြင့်)။ Macmillan and Company, limited။
- ↑ Foucar၊ Emile Charles Victor (1946)။ They Reigned in Mandalay (အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားဖြင့်)။ D. Dobson။
- ↑ Foucar၊ Emile Charles Vicor (1963)။ Mandalay the Golden (အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားဖြင့်)။ D. Dobson။
- ↑ White၊ Herbert Thirkell (2011)။ Burma (အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားဖြင့်)။ Cambridge University Press။ ISBN 978-1-107-60067-6။
- ↑ Geary၊ Grattan (1886)။ Burma, After the Conquest: Viewed in Its Political, Social, and Commercial Aspects, from Mandalay (အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားဖြင့်)။ S. Low, Marston, Searle, & Rivington။
- ↑ Amended List of Ancient Monuments in Burma (အင်္ဂလိပ်ဘာသာစကားဖြင့်)။ Superintendent, Government Print. and Staty., Union of Burma။ 1960။
ကျမ်းကိုး
[ပြင်ဆင်ရန်]- မောင်မောင်တင်၊ ဦး (အောက်တိုဘာ ၂၀၀၄)။ ကုန်းဘောင်ဆက် မဟာရာဇဝင်တော်ကြီး (တ)။ စတုတ္ထအကြိမ်။ ရန်ကုန်၊ တက္ကသိုလ်များ သမိုင်းသုတေသနဌာန၊ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်။
- သန်းဆွေ၊ မောင် (ထားဝယ်)။ ကုန်းဘောင်ရှင်းတမ်း။ နှာ ၁၈၇–၁၉၃။