ပိဏ္ဍပါတ်ဓုတင်

ပိဏ္ဍပါတ်ဓုတင် သည် ကိလေသာများကို ခါထုတ် ခေါင်းပါးစေသည့် အကျင့်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဆောက်တည်သည့် ရဟန်းသည် ဆွမ်းခံ၍ ရသော ဆွမ်းကိုသာ ဘုဉ်းပေးရ၏၊ ပင့်ဖိတ်၍ ကပ်လှူသော သံဃဘတ် စသည်တို့ကို ဘုဉ်းမပေးရ။

ဆောက်တည်ပုံ

ဤဓုတင်အား  ဆောက်တည်မည့်ရဟန်းသည် “အတိရေကလာဘံ ပဋိက္ခိပါမိ” ဟု ပါဠိဘာသာဖြင့် ဖြစ်စေ၊ “ဆွမ်းခံဆွမ်းထက် အပိုအလွန်ဖြစ်သော ဆွမ်းကို ပယ်ပါ၏” ဟု မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖြစ်စေ၊ “ပိဏ္ဍပါတိကင်္ဂံ သမာဓိယာမိ” ဟု ပါဠိဘာသာဖြင့် ဖြစ်စေ၊ “ဆွမ်းခံခြင်း အလေ့ရှိသော ရဟန်း၏ အကြောင်းစေတနာကို ဆောက်တည်ပါ၏” ဟု မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖြစ်စေ ရွတ်ဆိုကာ ဆောက်တည်ရ၏။

ဓုတင် ပျက်စီးခြင်း

ဆွမ်းခံဆွမ်းမှ တပါးသော ပင့်ဖိတ်ကပ်လှူသည့် သံဃဘတ်စသည်ကို သာယာသောခဏ၌ပင် ဓုတင်ပျက်၏။ ထိုသို့ ဓုတင်ပျက်ပါက ပြန်၍  ဆောက်တည်ကာ ကျင့်သုံးနိုင်၏။ အခြားသော ဓုတင် ဤအတိုင်း ဖြစ်၏။