ကြက်တောင်ရိုက်ခြင်း

ကြက်တောင်ရိုက်ခြင်း

ယခုအခါ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဗက်မင်တန်ခေါ် ကြက်တောင် ရိုက်ကစားခြင်း အလေ့သည် မြို့နယ်အနှံ့ပင် ခေတ်စားနေလေ သည်။ ကြက်တောင်ရိုက်ကစားခြင်းကို ရှေးဦးစွာအိန္ဒိယနိုင်ငံမှ စထွင်လိုက်သည်။ အိန္ဒိယကို ဗြိတိသျှတို့ စစ်နိုင်သောအခါ အိန္ဒိယမှတစ်ဆင့် အင်္ဂလန်ပြည်သို့ ထိုကစားနည်း ရောက်ရှိ သွားသည်။ အင်္ဂလန်ပြည်မှတစ်ဖန် ကမ္ဘာအရပ်ရပ်သို့ ပျံ့နှံ့သွား လေသည်။ အင်္ဂလန်နိုင်ငံတွင် ၁၈၇၃ ခုနှစ် လောက်ကစ၍ ကြက်တောင်ရိုက်ကစားခြင်းသည် ခေတ်စားလာခဲ့၏။ ဗက်မင် တန်ဟူသောအမည်မှာ အင်္ဂလန်နိုင်ငံတွင် ပထမဆုံး ကြက် တောင် ရိုက်ကစားသော နေရာတစ်ခု၏အမည်ကို ယူ၍ မှည့်ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

၁၈၉၅ ခုနှစ်တွင် အင်္ဂလန်နိုင်ငံ ကြက်တောင်ရိုက်အသင်း ကြီးကို တည်ထောင်၍ ကြက်တောင်ရိုက်ကစားခြင်းနှင့် ဆိုင် သော စည်းမျဉ်းဥပဒေများကို ရေးဆွဲကြလေသည်။ ထိုစည်းမျဉ်း ဥပဒေများကို အခြားနိုင်ငံများကလည်း အသိအမှတ်ပြုကာ လိုက်နာလျက်ရှိကြသည်။

ကြက်တောင်ရိုက်ကစားရာတွင် လိုအပ်သောဝတ္ထုပစ္စည်းများ မှာ ဗက်တံ ၂ ချောင်း သို့မဟုတ် ၄ ချောင်း၊ ကြက်တောင် ဖော့လုံး ၁ ခု၊ အလျား ၁၇ ပေမှ ပေ ၂ဝ နှင့် အနံ ၂ ပေခွဲ ရှိသော ပိုက် ၁ ခုနှင့် ညီညာသော ကစားကွင်းဖြစ်သည်။ ကစားကွင်း၏ ပမာဏမှာ အလျား ၄၄ ပေ၊ အနံပေ ၂ဝ သို့မဟုတ် ၁၇ ပေ ရှိသည်။ နယ်နိမိတ်မျဉ်းကြောင်းများ၏ အကျယ်မှာ ၁ ၁/၂ လက်မရှိသည်။ အများအားဖြင့် နယ်နိမိတ် မျဉ်းကြောင်း၏ အရောင်မှာ အဖြူရောင်ဖြစ်သည်။ ပိုက်ကို ကစားကွင်းအလည် တည့်⁠တည့်၌ ကန့်လန့်ဖြတ် ရှိစေရန် ဘေးမျဉ်းကြောင်းများ တစ်ဖက်တစ်ချက်၌ စိုက်ထားသော တိုင် ၂ တိုင်တွင် ချည်နှောင်ထားရသည်။ ပိုက်၏အမြင့်မှာ အလည် ခေါင်တွင် ၅ ပေရှိ၍ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ရှိ တိုင်ထိပ်တို့တွင် ၅ ပေ ၁ လက်မ ရှိသည်။ ဖော့လုံးတွင် ကြက်တောင်ဖြစ်စေ၊ ငှက်တောင်ဖြစ်စေ၊ ၁၄ ချောင်းမှ ၁၆ ချောင်းအထိ ပါရှိသည်။ ဖော့လုံး၏ အချင်းမှာ ၁ လက်မမှ ၁ လက်မအထိရှိ၍ ကြက်တောင်များ၏ အရှည်မှာ ၂ ၁/၂ လက်မမှ ၂ ၁/၄ လက်မအထိ ရှိရသည်။

ကစားရာတွင် တစ်ဖက်လျှင် တစ်ယောက်စီဖြစ်စေ၊ ၂ ယောက်စီဖြစ်စေ ကစားနိုင်သည်။ အရှုံးအနိုင် အမှတ်ကို ရေတွက်ရာတွင် အချို့က ၁၅ မှတ်အထိ ရေတွက်၍ အချို့ကမူ ၂၁ မှတ်အထိ ရေတွက်လေ့ရှိကြ သည်။ ကြက်တောင်ရိုက် ကစားခြင်း စည်းမျဉ်းများမှာ မည်သည့်နိုင်ငံတွင်မဆို အတူ တူပင် ဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်တစ်ယောက်စီနေ၍ ကစားသည့် ကစားကွင်းမှာ အနံ ၁၇ ပေသာရှိ၍၊ တစ်ဖက် ၂ ယောက်စီ နေ၍ ကစားသည့်ကွင်းမှာ အနံပေ ၂ဝ ရှိသည်။ အလျားမှာ မူကား အတူတူပင် ဖြစ်၏။ ကြက်တောင်ရိုက် ကစားခြင်းသည် နူးညံ့သိမ်မွေ့၍ လက်မှခြေထောက်အထိ တစ်ကိုယ်လုံး လှုပ်ရှား ပြေးလွှားရသောကြောင့် ချွေးများထွက်ပြီးလျှင် ဣရိယာပုတ် မျှတသော ကစားမျိုး ဖြစ်လေသည်။ အချို့ ဝါသနာထုံ၍ ကျန်းမာလိုသောသူများမှာ နွေမိုးမရှောင်ဘဲ ကြက်တောင်ရိုက် ကစားကြသည်။