မဂ်တုဆယ်ပါး
ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ် ရင့်ကျက်ပိုင်းသို့ရောက်လျှင် ပေါ်တတ်သည်။ မဂ်ဉာဏ်အမြင်ကြောင့် မဟုတ်ပဲ ဝိပဿနာဉာဏ်အမြင်ကြောင့် ဖြစ်တတ်သည်။ မဂ်ဉာဏ်ဟု လက်မခံပဲ ဖြစ်ပျက်ရှုရန် လိုအပ်ပါသည်။ ၎င်းတို့ကို ဖြစ်ပျက်မရှုလျှင် မဂ်ဉာဏ်အစစ်မရနိုင်ပါ။ မဂ်တု(၁၀)ပါးမှာ -
- ဩဘာသ = အရောင်အဆင်း၊ အလင်း။
- ပီတိ = နှစ်သက်ခြင်း။
- ပဿဒ္ဓိ = ကိုယ်၊ စိတ် ငြိမ်ခြင်း။
- အဓိမောက္ခ = သဒ္ဓါ ယုံကြည်မှု ပိုမိုဖြစ်ပေါ်လာခြင်း။
- ပဂ္ဂဟ = ဝီရိယအား ပိုမိုကောင်းမွန်လာခြင်း။
- သုခ = ကိုယ်စိတ် ပိုမို ချမ်းမြေ့၊ ချမ်းသာလာခြင်း။
- ဉာဏ = ဉာဏ်ကြည်မှုအား ပိုမိုကောင်းမွန်လာခြင်း။
- ဥပဌာန = သတိတရား ပိုမိုစူးစိုက်မှု ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း။
- ဥပေက္ခာ = လျစ်လျူရှုနိုင်မှုစွမ်းအား ပိုမိုမြင့်မားလာခြင်း။
- နိကန္တိ = အထက်ဉာဏ်ကိုးပါး တစ်ပါးပါး၌ နှစ်သစ်ခြင်း။
ကျမ်းကိုး
[ပြင်ဆင်ရန်]သီဟသုဓမ္မမဏိဇောတဓရ ဦးမြင့်ဆွေ ၏ မိုးကုတ်ယောဂီလက်စွဲ အမှတ်(၁)ကျမ်း