ပါကာဘာ့ဂ်၊ အနောက်ဗာဂျီးနီးယား

ပါကင်ဘာ့ဂ် သည်အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၊ အနောက်ဗာဂျီးနီးယား ၊ ဝုဒ်ကောင်တီ နှင့် ခရိုင်ထိုင်ခုံ ဖြစ်သည်။ အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ် နှင့် ကံ ချိုမြစ် ငယ် များ၏ မြစ်ဆုံတွင် တည်ရှိပြီး၎င်းသည်ပြည်နယ်၏တတိယအကြီးဆုံးမြို့ဖြစ်ပြီး ပါကင်ဘာရီ - မာရီးတာ - ဗီယင်နာမြို့ပြareaရိယာ တွင်အကြီးဆုံးမြို့ဖြစ်သည်။ ၂၀၁၀ သန်းခေါင်စာရင်းကောက်ယူမှု တွင်လူ ဦး ရေ ၃၁,၄၉၂ ဦး ရှိသည်။ လူ ဦး ရေအမြင့်ဆုံးသည် ၁၉၆၀ တွင် ၄၄,၇၉၇ ဦး ဖြစ်သည်။ အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်၊ မာရီတာတာ တောင်ဘက် ၁၄ မိုင်အကွာတွင်ရှိသည်။

၁၈၅၇ တွင် Baltimore နှင့်အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်ရထားလမ်း ကပါကင်ဘာ့ဂ်သို့ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သို့သော် အမေရိကန်ပြည်တွင်းစစ် ပြီးသည့်တိုင်အောင်အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်မြစ်ကိုဖြတ်ကူးရန်မလိုအပ်ခဲ့ပါ။ B&O သည် Parkersburg တံတား (CSX) ၁၈၆၈-၁၈၇၀ ကို Belpre သို့ပြီးစီးသောအခါ၎င်းသည်ကမ္ဘာပေါ်တွင်အရှည်ဆုံးရထားလမ်းတံတားဖြစ်သည်။

ပြည်သူ့ကြွေးမြီ၏ဗျူရို သည် အမေရိကန် ဘဏ္Treာရေးဌာန၏ အေဂျင်စီကို ၂၀ ရာစုနှောင်းပိုင်း ၀ ါရှင်တန် ဒီစီ မြို့ပြareaရိယာမှပြောင်းရွှေ့ခဲ့ပြီးပါကင်ဘာ့ဂ်တွင်အခြေစိုက်ခဲ့သည်။ အောက်တိုဘာလ 2012 ခုနှစ်တွင်ကအတူပေါင်းစည်းခဲ့သည် ဘဏ္ဍာရေးစီမံခန့်ခွဲမှုန်ဆောင်မှု အတွက်ဖွဲ့စည်းရန် အတွက်ဘဏ္ဍာရေးဝန်ဆောင်မှု၏ဗျူရို ။

၁၈ ရာစုနှောင်းပိုင်းတွင် အမေရိကန်တော်လှန်ရေးစစ်ပွဲအပြီး ၌အခြေချနေထိုင်သောလူဖြူများက နယူးပိုတ် ဟုအမည်တွင်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည်အတ္တလန္တိတ်သမုဒ္ဒရာနှင့်ပိုမိုနီးကပ်စွာရှိပြီးဗာဂျီးနီးယားပြည်နယ်အချို့မှအရှေ့ဘက်သို့အခြေချနေထိုင်သူများကိုအနောက်ဘက်သို့ရွှေ့ပြောင်းစေခြင်း၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်။ Alexander Parker အားသူ၏တော်လှန်ရေးစစ်ဆင်ရေးအတွက်ခွင့်ပြုခဲ့သောမြေနေရာပေါ်တွင်မြို့တစ်မြို့ကိုအပိုင်းပိုင်းချထားခဲ့သည်။ ဗာဂျီးနီးယားသည်စစ်မှုထမ်းရန်စစ်မှုထမ်းဟောင်းများအားမြေယာများထောက်ပံ့ခဲ့သည်။ ပါကနှင့် Newport ၏မြို့စီစဉ်သူများအကြားခေါင်းစဉ်ပconflictsိပက္ခများသည်သူ၏အမွေခံများ၏မျက်နှာသာအတွက် 1809 ခုနှစ်တွင်ဖြေရှင်းခဲ့ကြသည်။ ၁၈၁၀ တွင်ထိုမြို့ကို ပါကင်ဘာ့ဂ် ဟုအမည်ပြောင်းခဲ့သည်။ ၁၈၂၀ တွင် ဗာဂျီးနီးယားအထွေထွေညီလာခံ က၎င်းကိုငှားရမ်းခဲ့သည်။ ၎င်းကို ၁၈၆၀ တွင်မြို့အဖြစ်ပြန်လည်ပြောင်းလဲခဲ့သည်။

ထိုမြို့သည် Staunton-Parkersburg Turnpike နှင့် Northwestern Turnpike နှစ်ခုလုံး၏အနောက်ဘက်ဆိပ်ကမ်းဖြစ်သည်။ ၁၈၅၇ ခုနှစ်တွင် Baltimore နှင့် Ohio မီးရထား သည်အနောက်ဗာဂျီးနီးယား၊ ဝီးလင် မှမြို့တောင်ဘက်သို့ဌာနခွဲလိုင်းတစ်ခုတည်ဆောက်ခဲ့သည်။ အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်မြစ်တစ်လျှောက်အရှေ့ - အနောက်ဘက်လိုင်းတစ်ခုဖြစ်သောအိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ် Marietta နှင့်စင်စင်နာတီရထားလမ်းနှင့် ဆက်သွယ်လိုသောခရီးသွားများသည် ၁၄ မိုင်အကွာမြောက်ဘက် ၁၄ မိုင်အကွာမှ အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ် ၊

Jacob Linville သည် B&O မှစီစဉ်ထားသောရထားလမ်းတံတားကိုဒီဇိုင်းထုတ်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ၁၈၆၈-၁၈၇၀ တွင် ပါကင်ဘာ့ဂ် နှင့် အိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ် ၊ Belpre အကြား Baltimore မှ Missouri, St. Louis သို့ B&O ၏အဓိကလိုင်းအနေဖြင့်တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ဤသည် Marietta မှအသွားအလာနှင့်ကုန်သွယ်မှုဆွဲငင်။ ဒီအဆောက်အအုံကို Parkersburg Bridge လို့ခေါ်တယ်။

ပါကင်ဘာ့ဂ်သည် အမေရိကန်ပြည်တွင်းစစ်အတွင်း ပြည်ထောင်စုတပ်ဖွဲ့များအတွက်သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးနှင့်ဆေးဘက်ဆိုင်ရာစင်တာတစ်ခုအဖြစ်အမှုဆောင်ခဲ့သည်။ ၎င်းစစ်ပွဲအပြီးတွင်သဘာဝဓာတ်ငွေ့နှင့်ရေနံစည်သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးအချက်အချာတစ်ခုအဖြစ် ဆက်လက်၍ ဖွံ့ဖြိုးခဲ့သည်။

၁၉ ရာစုနှောင်းပိုင်းတွင်ပါကင်ဘာ့ဂ်သည်မီးတောင်နှင့် Burning Springs ရှိအနီးအနားရှိရေနံမြေများ၌အဓိကရေနံသန့်စင်ရေးစင်တာတစ်ခုအဖြစ်ပေါ်ပေါက်လာသည်။ ၁၈၆၆ ခုနှစ်တွင်အနာဂတ် အမေရိကန်အထက်လွှတ်တော်အမတ် ဂျွန်ဆင်နယူးလွန်းကန်ဒန်း ကတည်ထောင်ခဲ့သောကန်ဒန်း Consolidated Oil Company သည်သန့်စင်ခြင်းလုပ်ငန်းကိုကြီးစိုးခဲ့ပြီး ၁၈၇၅ ခုနှစ်တွင် Rockefeller ၏ Standard Oil Company သို့ရောင်းချခဲ့သည်။ ကန်ဒန်းသည် Standard Director နှင့်ဒုဥက္ကဋ္ဌဖြစ်လာပြီး ၂၀ ရာစုအစောပိုင်းအထိအနောက်ဗာဂျီးနီးယားနိုင်ငံရေးကိုလွှမ်းမိုးခဲ့သည်။

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အပြီး ပါကင်ဘာ့ဂ် သည်ဓာတုပစ္စည်းများ၊ ဖန်များ၊ O. Ames ကိရိယာများ၊ အထည်အလိပ်များ (အထူးသဖြင့်အမေရိကန် Viscose ကုမ္ပဏီ rayon)၊ ပလတ်စတစ်နှင့်ပိုလီမာ၊ သံနှင့်သံမဏိများထုတ်လုပ်သောအိုဟိုင်းယိုးပြည်နယ်ချိုင့်ဝှမ်း၏အဓိကစက်မှုလုပ်ငန်းများထဲမှတစ်ခုဖြစ်သည်။

ဤဒေသရှိရာသီဥတုမှာပူပြင်းပြီးစိုစွတ်သောနွေရာသီ၊ အအေးမိခြင်းနှင့်တစ်နှစ်ပတ်လုံးအညီအမျှဖြန့်ဝေထားသောမိုးရွာသွန်းမှုတို့ဖြင့်သွင်ပြင်လက္ခဏာရှိသည်။ Köppenရာသီဥတုအမျိုးအစားခွဲခြားမှု အရ Parkersburg တွင် စိုစွတ်သောတိုက်ကြီးရာသီဥတု ရှိပြီးရာသီဥတုမြေပုံတွင် Dfa အတိုကောက် ရှိသည် ။