ပရမ်ဆန်ယက်
ပရမ်ဆန်ယက် Prem Sanyas အာရှတိုက်ရဲ့အလင်းရောင် | |
---|---|
Seeta Devi and Himanshu Rai in the film | |
အခြေခံအချက်အလက် | |
ဒါရိုက်တာ | Franz Osten Himansu Rai |
ထုတ်လုပ်သူ | Great Eastern Film Corporation Münchner Lichtspielkunst AG |
စာရေးသူ | Edwin Arnold (story) Niranjan Pal (screenplay) |
အခြေခံထားသည်မှာ | အာရှရဲ့ အလင်းရောင် |
သရုပ်ဆောင် | Seeta Devi Himansu Rai Sarada Ukil |
ဂီတမှူး | Hansheinrich Dransmann |
ဓာတ်ပုံ | Willi Kiermeier and Josef Wirsching. |
ကြာမြင့်ချိန် | 97 min |
နိုင်ငံ | Weimar Republic India |
အမျိုးအစားခွဲခြင်းနှင့် ဖြန့်ဖြူးခြင်း | |
ဖြန့်ချိသည့်နေ့ |
|
ထုတ်ဝေသူ | Münchner Lichtspielkunst AG Great Eastern Film Corporation |
ပရမ်ဆန်ယက် (အာရှတိုက်ရဲ့အလင်းရောင်) (ဂျာမန်ဘာသာစကားဖြင့် - Die Leuchte Asiens) သည် ၁၉၂၅ ခုနှစ်တွင် Franz Osten and Himansu Rai ရိုက်ကူးခဲ့သည့် အသံတိတ်ရုပ်ရှင်တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် စာရေးဆရာ အက်ဒဝင်အာနိုး Edwin Arnold ရေးသားခဲ့သည့် အာရှတိုက်ရဲ့အလင်းရောင် (၁၈၇၉ ခုနှစ်) စာအုပ်မှ သိဒ္ဓတ္ထဂေါတမမင်းသား၏ ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ရိုက်ကူးထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သိဒ္ဓတ္ထဂေါတမသည် ဗုဒ္ဓဘာသာကို တည်ထောင်ခဲ့သူပြီးဖြစ် ဗုဒ္ဓ (ဘုရား) ဖြစ်ခဲ့သူ ဖြစ်သည်။
ထုတ်လုပ်မှု
[ပြင်ဆင်ရန်]ဤရုပ်ရှင်ကို အိန္ဒိယနှင့် ဥရောပတို့က ပူးပေါင်း၍ အိန္ဒိယသရုပ်ဆောင်များနှင့် ဂျာမန်နည်းပညာရှင်များက ရိုက်ကူးခဲ့သည်။ ရိုက်ကူးမှုများကို Lahore တွင် ရိုက်ကူးကြသည်။ Lahoreသည် ယခုအခါ ပါကစ္စတန်နိုင်ငံ ဖြစ်သည်။ နေရာပြင်ဆင်မှုများကို သရုပ်ဆောင်/ဒါရိုက်တာ Himanshu Rai၏ ဇနီးဖြစ်သည့် Devika Rani က ဖန်တီးခဲ့သည်။ ရုပ်ရှင်ကို ၁၉၂၈ ခုနှစ်၊ မေလ ၁၁ ရက်နေ့တွင် အမေရိကန်နိုင်ငံ၌ Film Arts Guild က ထုတ်ဝေခဲ့သည်။
အနှစ်ချုပ်
[ပြင်ဆင်ရန်]အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ ဗုဒ္ဓဖြစ်လာမည့် သိဒ္ဓတ္ထမင်းသားအကြောင်းကို ရိုက်ကူးထားသည်။ သူသည် ဘဝ၏ ဆင်းရဲဒုက္ခများကို သတိသံဝေဂရကာ တောထွက်၍ တရားထူးတရားမြတ်ကို ရှာဖွေပုံများကို ပုံဖော်ရိုက်ကူးထားသည်။
ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခြင်းနှင့် ထုတ်ဝေမှု
[ပြင်ဆင်ရန်]Arte သည် ဤရုပ်ရှင်ကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခဲ့ပြီး ၂၀၀၁ ခုနှစ်တွင် ထုတ်ဝေခဲ့သည်။[၁]
သရုပ်ဆောင်များ
[ပြင်ဆင်ရန်]- Seeta Devi: Gopa
- Himansu Rai: Gautama
- Sarada Ukil: King Suddhodhana
- Rani Bala: Queen Maya
- Profulla Roy
ကိုးကား
[ပြင်ဆင်ရန်]- ↑ ‘A Throw of Dice’ and Summer Serials New York Times, 15 July 2008.