ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒဒီပနီ
ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒဒီပနီ သည် လယ်တီဆရာတော် ရေးသားတော်မူခဲ့သည့် ကျမ်းတစ်ဆူ ဖြစ်သည်။[၁]
ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒဒီပနီ
[ပြင်ဆင်ရန်]
ဤဒီပနီကျမ်းသည် လယ်တီဆရာတော်ဘုရား ရေးသားခဲ့သည့် ဒီပနီကျမ်းစာပေါင်းများစွာထဲမှ တစ်ခုလည်း ဖြစ်သည်။ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားတော်ကို လူအများ နားလည်သဘောပေါက်စေရန် ဆရာတော်သည် ဥပမာ ဥပမေယျ အမျိုးမျိုးဖြင့်လည်းကောင်း၊ လင်္ကာများဖြင့်လည်းကောင်း တန်ဆာဆင်ကာ ရေးသားရှင်းလင်းထားသည်။
ဤစာအုပ်တွင် အကြောင်းအရာအားဖြင့် အခန်း (၁၆) ခန်းပါဝင်ပြီး စာမျက်နှာ ၂၄၆ မျက်နှာ ရှိသည်။[၁]
ပါဝင်သည့် အခန်းကဏ္ဍများ
[ပြင်ဆင်ရန်]ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒဒီပနီကို အခန်းပေါင်း ၁၆ ခန်းဖြင့် ရေးသားထားသည်။ ၎င်းတို့မှာ
၁။ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဒေသနာ၏ အရာအချက်ကို ပြဆိုချက်
၂။ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ ၁၃ ပုဒ် ပါဠိတော်
၃။ ပထမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၄။ ဒုတိယလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၅။ တတိယလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၆။ စတုတ္ထလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၇။ ပဉ္စမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၈။ ဆဋ္ဌမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၉။ သတ္တမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၁၀။ အဋ္ဌမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၁၁။ နဝမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၁၂။ ဒဿမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၁၃။ ဧကဒဿမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၁၄။ ဒွါဒဿမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၁၅။ တေရဿမလင်္ကာ၏ အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်
၁၆။ ပဋိလောမ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ပါဠိတော်နှင့် အနက်အဓိပ္ပာယ် ပြဆိုချက်[၁]
ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ ၁၃ ပုဒ်
[ပြင်ဆင်ရန်]ဆရာတော်သည် ဤစာအုပ်တွင် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဒေသနာတော်ကို အောက်ပါအတိုင်း လင်္ကာရေးစပ်သီကုံးခဲ့သည်။
၁။ အဝိဇ္ဇာပစ္စယာ သင်္ခါရာ
ဗောဓိရတနာ၊ ယာဉ်စကြာဖြင့်၊ သစ္စာလေးရပ်၊ လေးကျွန်းပတ်သား၊ နတ်ဝိသုဒ္ဓိ၊ တုမရှိအား၊ တြိဒွါရ၊ ရှိဦးခလျက်၊ ဘဝသုံးပါး၊ ဟုန်းဟုန်း သွားသည်၊ ရထား သံသရာ၊ ယာဉ်စကြာ၏၊ ခြင်းရာထုပ္ပတ်၊ သမုပ္ပါဒ်ကို၊ အတပ်သိရန်၊ နိဒါန်းပြန်ပိမ့်။ ။ အမှန်လေးချက်၊ သဘောနက်ကို၊ ဖုံးဝှက် ကွယ်ကာ၊ အဝိဇ္ဇာဟု၊ မဟာတမ၊ မှောင်ကြီးကျလျက်၊ ဘဝ မြုံသိုက်၊ ရှိန်ရှိန်အိုက်သား၊ အမှိုက်မီးစာ၊ ဤခန္ဓာကို၊ တွယ်တာသမှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ အကုသလ၊ ဓမ္မညစ်ဆိုး၊ အပြစ်မျိုးကို၊ ကြိုးကြိုးပမ်းမ်း၊ နေ့စဉ်ထမ်းသည်၊ ပါယ်လမ်း ဗီဇ၊ အပုညနှင့်။ ။ ဘဝနောင်ခါ၊ သံသရာဝယ်၊ လူ့ရွာ, နတ်ငြမ်း၊ စည်းစိမ်သွမ်းကို၊ ချမ်းသာအတိ၊ အထင်ငြိလျက်၊ ဂတိနောင်ကို၊ ကောင်းစေလို၍၊ ကုသိုလ်အရိုး၊ အမျိုးမျိုးကို၊ ကြိုးကြိုးစားစား၊ ပြုတုံငြားက၊ ဆယ်ပါးပုည၊ အာနေဉ္ဇဟု၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွားတုံလျှင်းသည်။ ။ ဝဋ်ခင်း ဝဋ်နွယ် ရှည်သတည်း။
၂။ သင်္ခါရပစ္စယာ ဝိညာဏံ
ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ်၊ ရှည်ကြောင်းရွယ်သား၊ ဆယ်ဖြာ ပုည၊ အပုညနှင့်၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွားတုံလျင်းသော်၊ လေးသင်းပါယ်ရွာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ ဗြဟ္မာ, လူ, နတ်၊ ဘုံသုံးရပ်၌၊ ဓာတ်ပဓာန၊ ပြဓာန်းလှသား၊၊ ဒွါရ သခင်၊ ခြောက်ဝိညာဉ်ဟု၊ အရှင်ဓာတ်မင်း၊ ပေါ်တုံလျှင်း၍၊ ကိုယ်တွင်း, ကိုယ်ပြင်၊ ထွက် တံခါး၊ အင် ခြောက်ပါး၌၊ အများရုပ်နာမ်၊ အတန်တန်လျှင်၊ ဝန်းရံ ဖြိုးဖြိုး၊ အမျိုးမျိုးကို၊ အုပ်စိုးဆောင်ရွက်၊ လျှမ်းလျှမ်းတက်လျှင်၊ တက်မြက် တေဇော၊ သူ့ရှိန်ဝါကြောင့်၊ ငါငါ, သူသူ၊ လူပဲ, နတ်ပဲ၊ အထင်လွဲလျက်၊ ငရဲအပါယ်၊ အသွယ်သွယ်လျှင်၊ ဝဋ်နွယ်ရှည်လျား၊ တမားမားသည်။ ။ ခြောက်ပါး ဝိညာဏ် စွမ်းရည်တည်း။
၃။ ဝိညာဏပစ္စယာနာမရူပံ
ခြောက်ပါး ဝိညာဉ်၊ စွမ်းရည်အင်ကြောင့်၊ မီးတွင် ရှိန်ဝါ၊ ထက်ကြပ်ပါသို့၊ မကွာ တူကွ၊ ဖြစ်ပေါ်ကြသား၊ ဖဿ, ဝေဒနာ၊ စေတနာနှင့်၊ သညာ, ဝိတက်၊ ရောင်စုံယှက်သည်၊ အမျက်ကြောင်ဝယ်၊ ကြိုးစုံချယ်သို့၊ အသွယ်အသွယ်၊ အနွယ်နွယ်လျှင်၊ ဆန်းကြယ်စွာလှ၊ နာမ်ကာယနှင့်။ ။ ဘူတ ဟူပေ၊ မြေ, ရေ, လေ, မီး၊ ဓာတ်ကြီးလေးတန်၊ အမာခံလျက်၊ အရံရုပ်သေး၊ နှစ်ဆယ့်လေးတည့်၊ ပေါင်းထွေးညီမျှ၊ အဋ္ဌဝီသ၊ ရုပ်ကာယဟု၊ နာမ, ရူပ၊ ဓမ္မ အပြား၊ ဤနှစ်ပါးလည်း၊ ထင်ရှားစုံစွာ၊ ပေါ်တုံလာ၍၊ နာနာကာယ၊ အနန္တလျှင်၊ ရူပ ရုပ်ဟန်၊ သဏ္ဌာန်အမူ၊ ဇာတ်မတူသည်၊ လူအရပ်ရပ်၊ နတ်အထွေထွေ၊ ရေမျိုး, ကုန်းမျိုး၊ ကောင်းဆိုး, ယုတ်ညံ့၊ အကန့်ကန့်လျှင်၊ ခြားသန့် ပေါယယ်၊ သောသောကြွယ်သည်။ ။ နှစ်သွယ် နာမ်, ရုပ် စွမ်းရည်တည်း။
၄။ နာမရူပပစ္စယာသဠာယနံ
ထင်ရှားစေ့စုံ၊ အပုံပုံလျှင်၊ တည်တုံ နာမ်ရုပ်၊ ကိုယ်သမုတ်သား၊ အထုပ်, အထယ်၊ ကြီးငယ်ကာယ၊ ပေါ်ပြန်ကလည်း၊ ဒွါရတွင်မည်၊ ဖိတ်ဖိတ် လည်လည်၊ အကြည်ခြောက်မျိုး၊ ကိုယ်လုံးဖြိုးလျက်၊ အရိုးစီစဉ်။ ။ အမြင် စက္ခု။ ။ ကြားမှု သောတ။ ။ ဃာန အနံ။ ။ လျက်ရန် ဇီဝှါ။ ။ ကာယ တွေ့ထိ။ ။ အသိ မနော။ ။ မရော မယှက်၊ တလက်လက်လျှင်၊ အမျက်စိန်ရည်၊ လဲ့လဲ့ကြည်သို့၊ ခြောက်မည်အာရုံ၊ အလုံးစုံလည်း၊ ပုံသဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ်အသွင်၊ အကုန်ထင်၍၊ ဤရှင်, ဤလူ၊ ဤမူ, နေလ၊ ရူပသဏ္ဌာန်၊ အသံ အမျိုး၊ အခိုးလှိုင်ပျံ့၊ ရနံ့စုံဘိ၊ ငါ၏ ဤကိုယ်၊ ငါမင်းပျိုဟု၊ အဆိုအထင်၊ အမြင်မှောက်မှား၊ စိတ်နေကြွားဖို့၊ တံခါးခြောက်သင်း၊ ကိုယ်လုံးလင်းသည်။ ။ ခြောက်စင်း ဓာတ်မှန်စွမ်းရည်တည်း။
၅။ သဠာယတနပစ္စယာဖဿော
ဓာတ်မှန်အကြည်၊ ခြောက်မျိုးတည်က၊ ခြောက်မည် အာရုံ၊ အလုံးစုံလည်း၊ ပုံသဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ်အသွင်၊ ကိုယ်လုံးထင်လျက်၊ ဝိညာဉ်ခြောက်ဆင့်၊ ဖွားဖွားပွင့်က၊ နှိုင်းသင့်တူမျှ၊ ပမာပြမူ၊ သိကြားစက်ရှိန်၊ လက်လက်ထိန်သား၊ ဝရဇိန်သွား၊ ရွပ်ရွပ်ဝါးသို့၊ ခြောက်ပါးဖဿ၊ ဖြန်းဖြန်းထ၍၊ ရသခြောက်မည်၊ အာရုံရည်ကို၊ ကြိတ်နည်သောအား၊ တွေ့ထိငြားက၊ ဤကား ဣဋ္ဌ၊ အနိဋ္ဌနှင့်၊ ဤမျှမကောင်း၊ ဤမျှကောင်းဟု၊ အကြောင်းသွေးဆော်၊ အရေးပေါ်လျှက်၊ ခြောက်ဖော်အာရုံ၊ ရသဂုဏ်တို့၊ အကုန်ပေါ်ထွက်၊ ရွှန်းရွှန်းတက်၍၊ မက်ဖွယ်, မုန်းဖွယ်၊ အနှုန်းချယ်သည်။ ။ ခြောက်သွယ် ဖဿစွမ်းရည်တည်း။
၆။ ဖဿပစ္စယာဝေဒနာ
ဖဿခြောက်မည်၊ သူ့စွမ်းရည်ဖြင့်၊ ကြိတ်နယ်သောအား၊ စက်ရှိန်ဝါး၍၊ ခြောက်ပါးအာရုံ၊ မြေ့မြေ့တုန်လျက်၊ ခြောက်စုံရသ၊ အနိဋ္ဌနှင့်၊ ဣဋ္ဌဟူသည်၊ အရည်မီးမီး၊ ယိုထွက်စီးသော်၊ ဓာတ်သီးခြောက်ဖြာ၊ ဝေဒနာဟု၊ ထွေလာအထူး၊ ထွက်ပေါ်မြူး၍၊ ခြောက်ဦးရွှန်းစည်၊ အာရုံရည်ကို၊ မည်မည်ရရ၊ ခံစံကြမှ၊ သုဘ, သုဘာ၊ သာ, မသာနှင့်၊ ထွေလာများတောင်း၊ ကောင်း, မကောင်းလည်း၊ ထောင်းထောင်းငေါ်ငေါ်၊ သိထင်ပေါ်၍၊ ကောင်းသော်စိတ်ဝမ်း၊ ဖိတ်ဖိတ်လျှမ်းလျှင်၊ ရွှင်လန်းနှလုံး၊ စွင့်စွင့်ပြုံး၏။ ။ မုန်းဖွယ်တွေ့က၊ ခြောက်သွေ့နွမ်းညှိုး၊ နှလုံးဆိုး၍၊ ပွက်ပွက်ဆူမျှ၊ ပူပူပင်ပင်၊ မရွှင်မလန်း၊ စိတ်ကုန်ခမ်း၏။ ။ ချမ်းသာသုခ၊ တစ်ခုမျှ၌၊ လောကအထု၊ အကုန်စု၏၊ ပုပုရွရွ၊ မြင်သမျှလည်း၊ သုခဖို့ချည်း၊ လုံ့လသည်း၏။ ။ အရည်းသူမြတ်၊ ပရမတ်ကို၊ ချန်လှပ်ထား၍၊ အများလောက၊ ရှိသမျှကို၊ ဒုက္ခပွားမှု၊ များစွာပြုသည်။ ။ သုခဝေဒနာစွမ်းရည်တည်း။
၇။ ဝေဒနာပစ္စယာတဏှာ
သုခဝေဒနာ၊ စွမ်းရည်ဖြာသား၊ ရသာမြိန့်ရွှမ်း၊ အစိမ့်မွှန်းက၊ သွန်းသွန်းဆူကြ၊ ထိုသုခ၌၊ ပိယဟူသား၊ အချစ်ပွား၍၊ ခြောက်ပါးဝေဒနာ၊ မြိန်ယှက်စွာကို၊ လွယ်ကာမနှေး၊ လိုတိုင်းပေးသည်၊ သေဋ္ဌေးရတနာ၊ ပမာအလား၊ ကြင်မယားနှင့်၊ ဝတ်စား ရွှေ, ငွေ၊ လယ်မြေ လုပ်ခင်း၊ ထမင်း, ဘောဇဉ်၊ သဘင်, ပွဲလမ်း၊ အခန်းခန်းတည့်၊ ပန်းမျိုးနံ့သာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ ရူပါရမ္မဏ၊ စသည်အပုံ၊ ပဉ္စာရုံနှင့်။ ။ ခြောက်စုံဖဿ၊ စက္ခုစသား၊ ဒွါရခြောက်မည်၊ အကြည်, အလင်း၊ ကိုယ်တွင်းဓာတ်နု၊ အစုစုလျှင်၊ ဗဟုဘေဒါ၊ များပြားစွာတည်၊ ဓမ္မာရမ္မဏ။ ။ ကာမဝတ္ထု၊ အစုအပုံ၊ ခြောက်အာရုံ၌၊ ခုံတမင်မင်၊ ခင်တများများ၊ နေ့စဉ်ပွား၍၊ တရားအချက်၊ သဘောနက်ကို၊ အိပ်မက်တွင်မျှ၊ မမြင်ကြပဲ၊ ကာမထောင်တွင်း၊ ခန္ဓာကင်းသည်။ ။ ခြောက်သင်းတဏှာ စွမ်းရည်တည်း။
၈။ တဏှာပစ္စယာဥပါဒါနံ
တဏှာခြောက်မည်၊ အရင်းတည်လျက်၊ အရှည်များလျား၊ အစဉ်ပွားက၊ လေးပါး အမှန်၊ ဥပါဒါန်လည်း၊ ခန္ဓာကာယ၊ အဇ္ဈတ္တနှင့်၊ ကာမအာရုံ၊ အလုံးစုံ၌၊ အကုန်နှီးရင်း၊ အစွဲပြင်း၏၊ အသင်းပွားများ၊ သား, မယားက၊ စသည် ဖြာဖြာ၊ မဆုံးရာသား၊ ကာမဝတ္ထု၊ စွဲလမ်းပြုသည်၊ ကာမုပါဒါန်။ ။ တဖန် ထို့ပြင်၊ မိစ္ဆာညာဉ်ဖြင့်၊ အမြင်ယွင်းဖောက်၊ အယူမှောက်သည်၊ ခြောက်ဆယ်နှစ်ပါး၊ ပြားသည် ဒိဋ္ဌ။ ။ တစိထိုမှာ၊ ဂေါသီလကို၊ ဝဋ်မှ ထုတ်တတ်၊ စွဲထင်မှတ်သည်၊ သီလဗ္ဗတုပါဒါန်။ ။ ခန္ဓာ, ငါးပါး၊ တရားအစု၊ ဓာတ်အနုကို၊ ကိုယ်ဟုစွဲကပ်၊ အမြဲမှတ်သည်၊ အတ္တဝါဒုပါဒါန်။ ။ အထန်, အပြင်း၊ အစွဲတင်း၍၊ ဝဋ်ခင်း, ဝဋ်နွယ်၊ ဝဋ်ပင်လယ်မှ၊ လွတ်ဖွယ်မအား၏၊ တမားမားသည်၊ လေးပါး ဥပါဒါန်စွမ်းရည်တည်း။
၉။ ဥပါဒါနပစ္စယာဘဝေါ
စွမ်းရည်ပြင်းထန်၊ ဥပါဒါန်ဖြင့်၊ ခန္ဓာဓမ္မ၊ ကိုယ်ကာယ၌၊ အတ္တအစွဲ၊ မြဲကြီးမြဲ၍၊ ရဲရဲရက်ရက်၊ ကိုယ့်အတွက်ကြောင့်၊ သက်သက်ခိုးမှု၊ စသည်ပြုလျက်၊ အကုသလ၊ ကမ္မဆယ်တန်၊ အပြစ်လျှံ၏။ ။ တဖန် နောက်နှောင်း၊ ငါလျှင်ကောင်းစိမ့်၊ အကြောင်းရည်ရော်၊ အရှည်မြောက်လျက်၊ သူတော်ဓလေ့၊ ရသေ့ရဟန်း၊ လှူဒါန်းဝေငှ၊ ပဉ္စင်္ဂနှင့်၊ အဋ္ဌအင်္ဂီ၊ ဒင်္သဂီတည့်၊ လေးလီ ဗြဟ္မ၊ ဝိဟာရဈာန်၊ ဆယ်တန် ကသိုဏ်း၊ အလှိုင်းများစွာ၊ ဘာဝနာဟု၊ ဆယ်ဖြာပုည၊ ကုသလကို၊ လုံ့လကြိုးစား၊ ကောင်းမှုပွား၏၊ နှစ်ပါးကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ဟု၊ ထိုထိုဘဝ၊ ဖြစ်သမျှ၌၊ ဗီဇပြည့်ဖြိုး၊ အမျိုးမျိုးကြောင့်၊ အကျိုးတရား၊ အရှည်ပွားသည်။ ။ နှစ်ပါးဘဝစွမ်းရည်တည်း။
၁၀။ ဘဝပစ္စယာဇာတိ
ဘဝစွမ်းရေ၊ ကံနှစ်ထွေကြောင့်၊ သဗ္ဗေသတ္တာ၊ သတ္တဝါတို့၊ ဖြစ်ရာဘဝ၊ ဆုံးပြန်ကလျှင်၊ ဧက, စတု၊ ငါးခုခန္ဓာ၊ ကံချရာ၌၊ ဓမ္မတာစစ်၊ သစ်တလဲလဲ၊ အနဲနဲလျှင်၊ ဖြစ်မြဲဇာတိ၊ သန္ဓေငြိ၍၊ တြိဘုံပြင်၊ ဇာတ်အမျိုးမျိုး၊ တန်ခိုး ထင်, သိမ်၊ ဂုဏ်သိမ်နိမ့်, မြင့်၊ အကျင့်ဆိုး, ကောင်း၊ အပေါင်းများစွာ၊ သတ္တဝါဟု၊ နာနာကာယ၊ ဖြစ်ပြန်ကြသည်။ လေးဝဇာတိ စွမ်းရည်တည်း။
၁၁။ ဇာတိပစ္စယာဇရာမရဏံ
သန္ဓေဇာတိ၊ တဖန်ငြိ၍၊ တြိဘုံသူ၊ အဆူဆူလျှင်၊ လူလူနတ်နတ်၊ အရပ်ရပ်တည့်၊ မတ်မတ်မားမား၊ ဖြစ်ပြန်ငြားသော်၊ သုံးပါးအရွယ်၊ အလယ်, အဆုံး၊ ရှိမြဲထုံးဖြင့်၊ အနှုန်း စဉ်စီ၊ သန္ဓေချီက၊ နာရီစဉ်သင့်၊ အဆင့်ဆင့်လျှင်၊ ရင့်မြဲ, ရော်မြဲ၊ တသဲသဲတည့်၊ မစဲနေ့ည၊ တရွရွလျှင်၊ ခဏ, သန္တတိ၊ အဂ္ဂိဇရာ၊ နှစ်ဖြာ လောင်မီး၊ ရှိန်ရှိန်ငြီး၍၊ အကြီး, အငယ်၊ အရွယ်ခြားနား၊ အစားစားလျှင်၊ အသွားတွင်တွင်၊ မစဲနှင်၏။ လေးအင်သေမှု၊ တစ်ခုခုလည်း၊ ဗဟုအန္တရာယ်၊ အသွယ်သွယ်နှင့်၊ နှီးနွယ်ရုံးစည်း၊ တစ်လုံးတည်းလျှင်၊ ကြီးကြီးငယ်ငယ်၊ အရွယ်မထောက်၊ အချိန်ရောက်က၊ ချုပ်ပျောက်ခန္ဓာ၊ မငြင်းသာသည်။ ။ ဇရာမရဏ စွမ်းရည်တည်း။
၁၂။ သောကပရိဒေဝဒုက္ခဒေါမနဿုပါယာသာသမ္ဘဝန္တိ
သန္ဓေဇာတိ၊ ခန္ဓာရှိက၊ ဉာတိ, ဘောဂ၊ စသည်သင်းပင်း၊ ကွေကွင်းခြင်းနှင့်၊ မကင်းစသာ၊ ကြုံကြိုက်လာသော်၊ ပူဆာသောက၊ ယူတငိုကြွေး၊ သက်မွေးဝန်ထမ်း၊ ပူချမ်းဒုက္ခ၊ အနိဋ္ဌကြောင့်၊ စိတ်ကမကြည်၊ မဆည်ငင်ရှိုက်၊ အလှိုက်အလှဲ၊ ဆင်းရဲငါးပါး၊ အကျဉ်းအားတည့်၊ ကျယ်ပွားအနန္တ၊ တွေ့ကြုံရသည်။ ။ မူလဇာတိအနှုန်းတည်း။
၁၃။ ဧဝမေတဿ ကေဝလဿ ဒုက္ခက္ခန္ဓဿ သမုဒယော ဟောတိ
ဝဋ်သံသရာ၊ ရှည်မင်းစွာ၌၊ သူငါကစ၊ ဖြစ်သမျှကား၊ သတ္တမဟုတ်၊ ဓာတ်မှန်ထုတ်ဖော်၊ နာမ်, ရုပ် နှစ်သင်း၊ အမြင်လင်းလော့၊ အရင်းအဝိဇ္ဇာ၊ ထိုမှာ ဖြာ၍၊ ဇရာ, မရဏ၊ အဆုံးကျသည်၊ ဓမ္မအပြား၊ ဆယ့်နှစ်ပါးကို၊ ဤကား လူပင်၊ ဤလျှင် နတ်ပဲ၊ အထင်လွဲလျက်၊ တဝဲလည်လည်၊ ဝဋ်နွယ်စည်၏၊ ရှည်လေသမျှ၊ အနန္တကား၊ သုခဟူသည်၊ မြူမျှ မကွက်၊ အဆက်ဆက်လျှင်၊ သက်သက်ဒုက္ခ၊ အမှန်ရသည်။ ။ ဘဝဤကိုယ် ဖြစ်ထုံးတည်း။[၁]