တက်ကျမ်း

တက်ကျမ်းဟူသော စာအုပ်အမျိုးအစားသည် စာဖတ်သူများအား ကိုယ်ရေးကိုယ်တာပြဿနာများ ဖြေရှင်းနည်းကို လမ်းညွှန်ရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အင်္ဂလိပ်အသုံးအနှုန်းဖြစ်သည့် ဆဲလ်ဖ်ဟဲလ် (self-help) ဆိုသော စာအုပ်အမျိုးအစားခွဲမှုကိုမူ ၁၈၅၉-ခုနှစ်တွင် ဆမ်မျူရယ်လ် စမိုင်းလ်ရေးသားသည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ကူညီခြင်း (Self-Help) ဟုခေါ်သည့် အရောင်းရဆုံးစာရင်းဝင် စာအုပ်မှ ရယူထားသည့် အမည်ဖြစ်သည်။ "မိမိကိုယ်ကိုတိုးတက်စေခြင်း" (self-improvement) ဟူသော ခေတ်ပေါ် အသုံးအနှုန်းဖြင့်လည်း လူသိများသည့် စာအုပ်အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။

တက်ကျမ်းစာအုပ်များသည် သီးသန့်လူနည်းစုသာ စိတ်ဝင်စားသော စာပေအမျိုးအစားအဖြစ်မှ နှစ်ဆယ်ရာစုနှောင်းပိုင်းတွင် ခေတ်ရေစီးကြောင်းကို တော်လှန်သော (post-modern) ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။

မြန်မာစာပေလောကတွင်မူ ဘဝအောင်မြင် ကြီးပွားတိုးတက်ရေးအတွက် ရေးသားထားသော စာပေများကို တက်ကျမ်းဟု ခြုံငုံပြီး ခေါ်ဆိုသည်။

တက်ကျမ်း ဥပမာများ

ဆရာကြီး ပီမိုးနင်းသည် မြန်မာစာပေလောကတွင် ထင်ရှားသော တက်ကျမ်းစာရေးဆရာတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး၊ သူ၏ အောင်စိတ်၊ လက်တွေ့ကြီးပွားရေးကျမ်း။ အစရှိသည့် စာအုပ်များသည် တက်ကျမ်းစာရင်းဝင် စာအုပ်များ ဖြစ်ကြပေသည်။

တက်ကျမ်းစာပေများကို ချစ်စံဝင်း၊ ဖေမြင့်၊ ဒေါက်တာမတင်ဝင်း၊ ချစ်နိုင်(စိတ်ပညာ)၊ ဒေါက်တာကျော်စိန်၊ ခင်မောင်သန်း(စိတ်ပညာ)၊ ခင်မောင်ကြွယ်(ဘောဂဗေဒ)၊ ကြည်မင်း၊ ဦးအေးမောင် စသည့် စာရေးဆရာများက ရေးသားကြသည်။ တချို့သည် ဘာသာပြန်များ ဖြစ်သည်။