ဆရာလွှတ်တော့ ရိုင်း၊ မျဉ်းလွှတ်တော့ ကိုင်း
ဆရာလွှတ်တော့ ရိုင်း၊ မျဉ်းလွှတ်တော့ ကိုင်း သည် မြန်မာဆိုရိုးစကား ဖြစ်သည်။[၁]
အနက်အဓိပ္ပာယ်[ပြင်ဆင်ရန်]
မျဉ်းကြောင်းကို အားမကိုးဘဲ စာရေးလျှင် စာကြောင်းများ မဖြောင့်မတန်း ဖြစ်တတ်သကဲ့သို့ ဆရာကောင်းကို မမှီဝဲ မဆည်းကပ်သူသည် ရိုင်းစိုင်းတတ်သည်။[၁]