ဂမုန်းနက်

အရွက်သည် နနွင်းရွက်ကဲ့သို့ သဏ္ဌာန်မှာ နက်သည်။ ခေါင်းကား မီးသွေးကဲ့သို့ မည်းသည်။ ၎င်းဥသည် မီးသွေးကဲ့သို့ မည်းနက်သည်။ ဥကိုဆောင်သော် သူပြုစား၍ မရ၊ ငရုတ်ကောင်းနှင့် စားသော် ဓား၊ လှံ၊ သေနတ် အမြောက်၊ စိန်ပြောင်း ပီး၏။ အထောင်း အရိုက်ခံ၏။ ကိုယ်တွင်သွေး၍ လိမ်းကျံပါက ရှိန်းဆာယာ ပြီးသည့်ပြင်၊ ဂဝံရုပ်တုပြီး ဆောင်ပါက ခွေး၊ ဝက်၊ ကျား၊ မိကျောင်း၊ ကင်း၊ မြွေတို့ မကိုက်နိုင်ပါ။ အမှုန့်ပြု၍ ဖိုလ်ထိုးပါက၊ သုဝဏ္ဏဓမ္မရွှေဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။ ဂမုန်းဥကို အနည်းငယ်လှီး၍ ထမင်းအိုးထဲ ထည့်နှပ်ပါက တအိုးလုံး နက်သွားမှသာ ဂမုန်းနက် စစ်ပြီး ထိုထမင်းနက်ကို အနည်းငယ် စားလိုက်ရုံမျှနှင့် တရက် နှစ်ရက်မှ ခုနစ်ရက်၊ ကိုးရက်အထိ အာဟာရ မစားသုံးဘဲ နေနိုင်စွမ်းရှိသည်။ အကြောသေ၊ ပန်းသေ၊ အမောရောဂါများအတွက် စွမ်းသည်။