ကော့ပငန်းကျွန်း

Ko Pha-ngan or Koh Pha-ngan เกาะพะงัน
District
Ko Pha-ngan
Ko Pha-ngan or Koh Pha-ngan
ကိုဩဒိနိတ်: 9°43′0″N 100°0′0″E
Country	Thailand
Province	Surat Thani
ဧရိယာ
• စုစုပေါင်း	၁၂၅ စတုရန်းကီလိုမီတာ (၄၈ စတုရန်းမိုင်)
အချိန်ဇုန်	ICT (UTC+7)

ကော့ပငန်း (ထိုင်း: เกาะพะงัน, RTGS: Ko Pha-ngan, အသံထွက် [kɔ̀ʔ pʰā.ŋān])(Thai: เกาะพะงัน, RTGS: Ko Pha-ngan, pronounced [kɔ̀ʔ pʰā.ŋān]) သည် ထိုင်းနိုင်ငံတောင်ပိုင်းရှိ ဆူရတ်ဌာနီခရိုင်၊ ထိုင်းပင်လယ်ကွေ့တွင်ရှိသော ကျွန်းတခုဖြစ်သည်။ ကော့ပငန်းကျွန်းရှိ ဟာ့ဒင်းကမ်းခြေတွင် လပြည့်ညတိုင်း ကျင်းပသည့် လပြည့်ပါတီ(Full moon Party)ကြောင့် လူသိများသည်။ ၎င်းကျွန်း၏ ညီအမ ကျွန်းနှစ်ခုမှာ တောင်ဘက်ရှိ ကော့စမွီကျွန်းနှင့် မြောက်ဘက်ရှိ ကော့တောင်ကျွန်းငယ်ကလေးတို့ဖြစ်သည်။

• ခန့်မှန်းအကျယ်အဝန်း ၄၀ ကီလိုမီတာ (ပျမ်းမျှလမ်းလျှောက်ချိန် ခန့်မှန်းချေ ၁၀နာရီခန့်)
• ကုန်းမြေမကြီးမှ ၅၅ကီလိုမီတာခန့်ကွာဝေး
• ကော့စမွီကျွန်းမှ ၁၅ ကီလိုမီတာခန့်ကွာဝေး
• ကော့တောင်ကျွန်းမှ ၃၅ကီလိုမီတာခန့်
• အဓိကမြို့ ထောင်ဆလာ
• အမြင့်ဆုံးတောင်: ခေါင်လ၊ ၆၃၀မီတာ

သမိုင်း

ကော့ပငန်းကျွန်းအမည်မှာ ထိုင်းတောင်ပိုင်းသုံး စကားလုံးဖြစ်သည့် ငန်း မှ ဆင်းသက်လာပြီး "သဲတန်း"ဟူ၍ အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ၎င်းကျွန်းပေါ်တွင် သဲသောင်တန်းများစွာရှိသည်။ ထိုင်းဘုရင်များ၏ အကြိုက်ဆုံးဒေသဖြစ်ခဲ့သည်မှာ ကြာမြင့်ပြီးဖြစ်သည်။ ဥပမာအနေဖြင့် ရာမ ၅ သို့မဟုတ် ချူလာလောင်ကွန်းမင်း၏ နန်းသက်တလျှောက်တွင် ကော့ပငန်းကျွန်းသို့ ၁၄ကြိမ်တိုင်အောင်လည်ပတ်ခဲ့ဖူးသည်။ ‌၁၉၇၇ခုနှစ် ကော့စမွီကျွန်းတွင် တွေ့ရှိရသည့် ဒေါင်ဆန်ယဉ်ကျေးမှုအမွေဖြစ်သည့် ကြေးစည်သည် ကော့စမွီကျွန်း၊ ကော့ပငန်းကျွန်းများနှင့် အခြား ကျွန်းများတွင် လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပေါင်း ၂၀၀၀ခန့်ကတည်းက လူများနေထိုင်ခဲ့သည်ဆိုသည့် ခိုင်မာသော သက်သေအထောက်အထားများပင်ဖြစ်သည်။ မလေးရှားကျွန်ဆွယ်မှ လှေများဖြင့် ခရီးထွက်လာသည့် ပင်လယ်ပျော်များ(Semung, and Proto-Malay)သည် ကော့ပငန်းကျွန်းတွင် စတင်နေထိုင်ခဲ့သည် ပထမဆုံးသောလူအဖွဲ့အစည်းဖြစ်သည်ဟူ၍ သမိုင်းပညာရှင်အချို့နှင့်ရှေးဟောင်းသုတေသီများ ယုံကြည်ကြသည်။ လွန်ခဲ့သည့်ရာစုနှစ်အတွင်း ကျွန်း၏ လူဦး ရေသည်တဖြည်းဖြည်းတိုးများလာခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင်သံဖြူတူးဖော်ခြင်းသည်စီးပွားရေး၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်လာခဲ့သည်။ ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်နှစ်များတွင်သတ္ထုတူးဖော်ခြင်းလုပ်ငန်းသည်ယိုယွင်းပျက်စီးခဲ့ပြီးနောက်ဆုံးတွင်အဆုံးသတ်ခဲ့သည်။ ထို့နောက်ဆယ်စုနှစ်အတွင်း ခရီးသွားလုပ်ငန်းအား ပြောင်းလဲလုပ်ကိုင်လာခဲ့ကြသည်။ ယခုအခါ ကျွန်းသည်ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်များအတွက်အဓိကနေရာဖြစ်သည်။ ဒေသဆိုင်ရာစီးပွားရေးအတွက်ငါးဖမ်းခြင်းနှင့်အုန်းသီးစိုက်ပျိုးခြင်းသည်လည်း အဓိကစီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျွန်း၏မြေမျက်နှာသွင်ပြင်ကြောင့် နေထိုင်သူများသည် ကမ်းရိုးတန်းတလျှောက်နေထိုင်ကြသည်။ ယေဘူယျအားဖြင့် ကျွန်းပေါ်ရှိ တောင်များအတွင်းသို့ လူများအပေါက်ရောက်နိုင်ချေ။ ကျွန်း၏တဝက်ခန့်အား အမျိုးသားဥယျာဉ်အဖြစ် ထားရှိပြီး ကော့ပငန်း၏ ၈၀ကီလိုမီတာစကွဲအထက်သည် မပျက်စီးသေးသည့် သစ်တောကြီးများနှင့် မတူကွဲပြားသည့် အပင်နှင့် သတ္တဝါများပေါက်ရောက်နေထိုင်ကြသည်။ ၎င်းကျွန်းအား နတ်ကြီးသောကျွန်းတစ်ကျွန်းအဖြစ်လည်း မှတ်ယူကြပြီး ကျွန်‌းပေါ်တွင် ဗုဒ္ဓဘုရားကျောင်းများ၊ ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာနေရာများ၊ရေပူစမ်းများ နှင့် တရားစခန်းများအားလည်းတွေ့ရသည်။

ဖိုင်:Exploring the island on mopeds.jpg

ခရီးသွားရန် မော်တော်ဆိုင်ကယ်အား အဓိကအသုံးပြုသည်။

နံနက်ခင်းမြင်ကွင်း၊ ထောင်နိုင်ပန်

ပို့ဆောင်ဆက်သွယ်ရေး

ဆူရတ်ဌာနီခရိုင်တွင်ရှိသော လှေဆိပ် ၃ခု မှလည်းကောင်း ချွန်ပေါ်မြို့တွင်ရှိသော လှေဆိပ်တခုမှလည်းကောင်း ရေယာဉ်များဖြင့်လာရောက်လည်ပတ်နိုင်သည်။ အခြားရွေးချယ်စရာတစ်ခုမှာ ကော့စမွီကျွန်းမှ ကူတို့လှေဖြင့်လည်း လာရောက်လည်ပတ်နိုင်သေးသည်။ (ရာဇဖယ်ရီ လှေဆိပ်သည် ကော့ပငန်းကျွန်းမှ ၉ကီလိုမီတာအကွာတွင်ရှိသည်။)

၂၀၁၂ခုနှစ်မှစတင်ပြီး ကန္နီသီ လေကြောင်းလိုင်းမှ ထိုကျွန်းပေါ်တွင် လေယာဉ်ကွင်းတည်ဆောက်နိုင်ရန်ကြိုးစားခဲ့သည်။ ကန် လေကြောင်းလိုင်းက ၃၂ဟက်တာရှိသော မြေပြင်တွင် နေ့စဉ် ခရီးသည် ၁၀၀၀ခန့် အားဝန်ဆောင်မှုပေးနိုင်ရန်နှင့် အေအာတီ ၇၂-၆၀၀ အမျိုးအစား လေယာဉ်များအသုံးပြုနိုင်သည့် ၁၀၉၅ မီတာရှည်လျားသော လေယာဉ်ပြေးလမ်းတည်ဆောက်ရန်အတွက ဘတ် သန်း၅၀၀ခန့် အသုံးပြုခဲ့သည်။ ထိုပရောဂျက်အား ကနဦးက ဘတ် သန်း ၉၀၀ ခန့် ကုန်ကျမည်ဟု ခန့်မှန်းခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ ဘတ် ၂ ဘီလျံခန့် ကုန်ကျမည်ဟု ခန့်မှန်းရသည့်အပြင် အခြား ကုန်ကျစရိတ်များခြင်း၊ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးဥပဒေများနှင့် ရင်ဆိုင်ရခြင်း စသည့်ကိစ္စရပ်များကြောင့် ခတ္တရပ်ဆိုင်းထားရသည်၏။

အုပ်ချုပ်ရေး

ဗဟိုအုပ်ချုပ်ရေး

ကော့ပငန်းကျွန်းအား ကော့တောင်ကျွန်း နှင့် အခြားကျွန်းငယ်များပေါင်း၍ ကော့ပငန်းနယ်(အမ်းဖိုး) (၁၄၂ကီလိုမီတာစကွဲ) တခုအဖြစ်ထားရှိသည်။ ထိုနယ်အား နယ်အငယ် ၃ခုထပ်မံခွဲထားသေးပြီး ၎င်းတို့အား အုပ်ချုပ်ရေးနယ်မြေ ၁၇ ခု ထပ်မံခွဲထားသေးသည်။

အမှတ်	အမည်	ထိုင်း	ရွာများ	လူဦးရေ
01.	Ko Pha-ngan	เกาะพะงัน	08	10,094
02.	Ban Tai	บ้านใต้	06	04,865
03.	Ko Tao	เกาะเต่า	03	02,357

ဒေသန္တရအုပ်ချုပ်ရေး

ထိုနယ်အတွင်း ဒေသန္တရအုပ်ချုပ်ရေးနယ်မြေခွဲ ၄ခုရှိသည်။ ကော့ပငန်း သည် ကော့ပငန်းနှင့် ဘန့်သိုက် နယ်မြေခွဲ၏အစိတ်အပိုင်းတွင် ပါဝင်သည်။ ဖက်ပငန်းသည် ကော့ပငန်းနယ်မြေခွဲ၏ အစိတ်အပိုင်းတွင် ပါဝင်သည်။ ဘန်းသိုက်သည် ဘန်းသိုက်နယ်မြေခွဲ၏ အစိတ်အပိုင်းတွင်ပါဝင်သည်။

ရှေးက ဤကျွန်းအား ကော့စမွေခရိုင်မှ အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် ၁၉၇၀ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၁ ရက်နေ့တွင် နယ်မြေငယ်အဖြစ် ခွဲထွက်ခဲ့ပြီး ကော့ငငန်းနှင့် ဘန်းသိုက်တို့ ပါဝင်လာခဲ့သည်။ ၁၉၇၇ ခုနှစ် ဧပြီလ ၁၂ရက်တွင် နယ်တစ်ခုဖြစ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ကော့တောင် နယ်ခွဲအား ၁၉၈၂ခုနှစ် ဩဂုတ်လ ၁၅ရက်တွင် ကော့ငန်းနယ်မြေခွဲ ကျေးရွာအုပ်ချုပ်မှုအဆင့်မှ ခွဲထုတ်လာနိုင်ခဲ့သည်။

ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာပြဿနာများ

၂၀၁၈ ခုနှစ်အတွင်းရရှိသည့် အချက်အလက်များအရ ကျွန်းသည်တစ်နှစ်လျှင် လာရောက်လည်ပတ်သူပေါင်း ၄၅၈၀၀၀ခန့် လက်ခံရရှိသည်။ ထိုဧည့်သည်များနှင့်ကျွန်းသားများသည် တစ်နှစ်လျှင်အမှိုက်တန်ချိန် ၇,၃၀၀ ခန့်ထုတ်လုပ်သည်။ ၎င်းအကျိုးဆက်ကြောင့် မသန့်ရှင်းသောစွန့်ပစ်ရေများ နှင့် ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်နေသော သန္တာကျောက်တန်းများအရောင်ညှိုးနွမ်းခြင်း ပြဿနာများဖြစ်လာသည်။

ပညာရေး

ထိုင်းကျောင်းများ

ကျွန်းပေါ်ရှိကလေးများအတွက် ထိုင်းအစိုးရကျောင်း ၁၀ကျောင်းခန့်ရှိသည်။ ပညာရေးမှာ အလကားဖြစ်သော်လည်း နိုင်ငံခြားသားများဖြစ်ပါက ထိုင်းစကားရေးတတ်ရန်နှင့် ပြောတတ်ရန်လိုသည်။

နိုင်ငံခြားသားများအတွက် ကျောင်းများ

ပုဂ္ဂလိကပညာရေးဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းများသည်အင်္ဂလန်နိုင်ငံ၏အမျိုးသားသင်ရိုးညွှန်းတမ်းကိုလိုက်နာလျက်ရှိသည်။

ကလေးထိန်းကျောင်း

Learning Tree Nursery & Kindergarten ကို ၂ နှစ်မှ ၇ နှစ်အရွယ်ကလေးများအတွက် ၂၀၀၈ ခုနှစ်တွင်ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။

မူလတန်းကျောင်း

သီရိပညာ(Si Ri Panya) နိုင်ငံတကာကျောင်းအား အသက် ၅နှစ်မှ ၁၁အရွယ်ကလေးများအတွက် ပညာသင်ပေးနိုင်ပြီး ၂၀၁၂ခုနှစ်တွင်ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။

အလယ်တန်းအောက် ကျောင်း

Wisdom College Tutorial School သည် ကိန်းဘရစ်သင်ရိုးညွှန်းတမ်းအတိုင်းသင်ကြားပေးပြီး အသက် ၁၁မှ ၁၄နှစ်အရွယ်ကလေးများ တတ်ရောက်သင်ကြားနိုင်သည်။ ဤကျောင်းသည်ကလေးများ၏ပညာရေးတိုးတက်မှုနှင့်ပျော်ရွှင်မှုအကြားမျှတမှုရှိစေရန ်ပြင်ပသင်ကြားမှုများကိုလည်းပြုလုပ်သည်။