ဥပါဒါပရိတဿနာသုတ်

ပိဋကတ် သုံးပုံ
ဝိနယပိဋက
ပါရာဇိကဏ် ပါစိတ် မဟာဝဂ် စူဠဝါ ပရိဝါ
သုတ္တန်ပိဋကတ်
ဒီဃနိကာယ် မဇ္ဈိမနိကာယ် သံယုတ္တနိကာယ် အင်္ဂုတ္တရနိကာယ် ခုဒ္ဒကနိကာယ်
အဘိဓမ္မာပိဋကတ်
ဓမ္မသင်္ဂဏီ ဝိဘင်း ဓာတုကထာ ပုဂ္ဂလပညတ် ကထာဝတ္ထု ယမိုက် ပဋ္ဌာန်း

အရိယာသူတော်ကောင်းတို့ကို မဖူးမြင်ဘူးသော, အရိယာသူတော်ကောင်းတို့၏တရား၌ ကျွမ်းကျင်လိမ္မာခြင်းမရှိသော, အရိယာသူတော်ကောင်းတို့၏တရား၌ ဆုံးမမှုမရှိသော အကြားအမြင်မရှိသော ပုထုဇဉ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် ရုပ်ကို အတ္တ-ဟု ရှု၏။ အတ္တကို ရုပ်ရှိ၏-ဟု ရှု၏၊ အတ္တ၌ ရုပ်-ဟု ရှု၏၊ ရုပ်၌ အတ္တ-ဟု ရှု၏၊ ထိုသူ၏ ထိုရုပ်သည် ဖောက်ပြန်၏၊ တမျိုးတဖုံပြောင်းလဲ၍ဖြစ်ခြင်းကြောင့် ရုပ်၏ဖောက်ပြန် ခြင်းသို့ အစဉ်လိုက်သော ဝိညာဏ်သည် ဖြစ်၏။ ထိုသူအား ရုပ်၏ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့ အစဉ်လိုက်သောဝိညာဏ်ဖြစ်ခြင်းကြောင့် တောင့်တမှု အကုသိုလ်တရားတို့၏ ဖြစ်ခြင်းတို့သည် ကုသိုလ်စိတ်ကို ကုန်စေ၍ တည်ကုန်၏၊ ကုသိုလ်စိတ်ကို ကုန်စေခြင်းကြောင့် ထိတ်လန့်ခြင်း, ပင်ပန်းခြင်း, ငဲ့ကွက်မှုမရှိခြင်းတို့ ဖြစ်ကုန်၏၊ တဏှာ ဒိဋ္ဌိတို့ဖြင့်စွဲလမ်း၍လည်း တောင့်တ၏-အစရှိသည်ဖြင့် ခန္ဓာငါးပါးတို့တွင် တစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီ၌ ဖြစ်ပုံကို အကျယ်ဝေဖန်၍ ဟောတော်မူပါသည်၊ ထိုမှပြန်၍ အကြားအမြင်များသော အရိယာသာဝကအား ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ ဥပါဒါပရိတဿနာမရှိပုံကိုလည်း အကျယ် ဝေဖန်၍ တစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီ ဟောကြားတော်မူသည့်သုတ်။