ဝိနည်းပိဋကတ်: တည်းဖြတ်မှု မူကွဲများ
အရေးမကြီး ဘော့ - စာသားများကို အလိုအလျောက် အစားထိုးခြင်း (-ရှုပ်ချ +ရှုတ်ချ) |
removed detailed items, transferd some of these items to the specific article →ရဟန်းကျင့်ဖွယ်၂၂၇-သွယ် အကျဉ်း |
||
စာကြောင်း ၂၅ - | စာကြောင်း ၂၅ - | ||
(ဃ) မေထုန်၊ ခိုးမှု၊ လူသတ်၊ သံဃဂိုဏ်းခွဲ။ (သေလေးပါး) |
(ဃ) မေထုန်၊ ခိုးမှု၊ လူသတ်၊ သံဃဂိုဏ်းခွဲ။ (သေလေးပါး) |
||
==ရဟန်းကျင့်ဖွယ်၂၂၇-သွယ် အကျဉ်း== |
|||
===ပါရာဇိက ၄-ပါး === |
|||
၁ ။ မေထုန်မကျင့်ရ။ (လိင်မဆက်ဆံရ) |
|||
၂ ။ သူတပါးဥစ္စာမခိုးရ။ |
|||
၃ ။ လူမသတ်ရ၊ မသတ်ခိုင်းရ။ |
|||
၄ ။ ဈာန်မဂ်ဖိုလ်မရဘဲ ရသည်ဟုမပြောရ။ |
|||
===သံဃဒိသိသ် ၁၃-ပါး=== |
|||
၅ ။ သုတ်မလွှတ်ရ။ |
|||
၆ ။ အမျိုးသမီးဟူသမျှ မကိုင်ရ။ |
|||
၇ ။ အမျိုးသမီးနှင့်ညစ်ညမ်းရုန့်ရင်း စကားမပြောရ။ |
|||
၈ ။ မေထုန် အလှူမခံရ။ |
|||
၉ ။ အောင်မသွယ်ရ။ |
|||
၁၀ ။ သံဃာကို မပန်ကြားဘဲ ပမာဏလွန်သောကျောင်း မဆောက်ရ။ |
|||
၁၁ ။ သံဃာကိုမပန်ကြားဘဲ ကျောင်းကြီးမဆောက်ရ။ |
|||
၁၂ ။ မြင်ခြင်း ကြားခြင်း မရှိပါဘဲ ပါရာဇိကနှင့် မစွပ်စွဲရ။ |
|||
၁၃ ။ ပြစ်မှားလိုသောစိတ်ဖြင့် နာမည်တူပြု၍ ပါရာဇိကနှင့် မစွပ်စွဲရ။ |
|||
၁၄ ။ သံဃာကို သင်းမခွဲရ။ |
|||
၁၅ ။ သင်းခွဲသော သံဃာနောက်ကို မလိုက်ရ။ |
|||
၁၆ ။ ဝိနည်းကံ နှင့်အညီ ဆုံးမသည်ကို လိုက်နာရမည်။ |
|||
၁၇ ။ ဝိနည်းကံနှင့် မညီသော သစ်သီးပေးခြင်း၊ ပန်းပေးခြင်းစသည်တို့ကို မပြုရ။ ဆုံးမသည်ကို လိုက်နာရမည်။ |
|||
===အနိယတ ၂-ပါး (ပါသံစိတ် သံစိတ်)=== |
|||
၁၈ ။ မျက်ကွယ်ရာ၌ ရဟန်းနှင့် မာတုဂါမ နှစ်ဦးတည်းမနေရ။ |
|||
၁၉ ။ နားကွယ်ရာ၌ ရဟန်းနှင့် မာတုဂါမ နှစ်ဦးတည်း မနေရ။ |
|||
=== နိဿဂ္ဂိပါစိတ် ၃၀-ပါး=== |
|||
၂၀ ။ သင်္ကန်းကို အဓိဌာန် ဝိကပ္ပနာမပြုဘဲ (၁၀)ရက်မလွန်စေရ။ (ဝိကပ္ပနာ....... ) |
|||
၂၁ ။ တိစိဝရိတ်သင်္ကန်းနှင့် ညဉ့်ကင်း၍ မနေရ။ (တိစိဝရိတ်သင်္ကန်း......) |
|||
၂၂ ။ ကထိန်ခေတ်မှ လွန်၍ရသော သင်္ကန်းကို တစ်လအတွင်းအဓိဌာန်တင်ရမည်။ |
|||
၂၃ ။ ဆွေမျိုးမတော်သော ရဟန်းမကို သင်္ကန်းမဖွတ်စေရ။ (အလျှော်မခိုင်းရ) |
|||
၂၄ ။ ဆွေမျိုးမတော်သော ရဟန်းမ၏သင်္ကန်းကို အလှူမခံရ။ |
|||
၂၅ ။ ဆွေမျိုးမတော်သောသူကို သင်္ကန်းတောင်းခွင့်မရှိဘဲ မတောင်းရ။ |
|||
၂၆ ။ သင်္ကန်းတောင်းခွင့်ရှိသော်လည်း နှစ်ထည်ထက် ပိုမတောင်းရ။ |
|||
၂၇ ။ ဒါယကာတို့ ခန့်မှန်းသည်ထက် သင်္ကန်းဖိုး မစီရင်ရ။ |
|||
၂၈ ။ ဒါယကာနှစ်ဦး၏ သင်္ကန်းကို ရည်မှတ်သည်ထက် မစီရင်စေရ။ |
|||
၂၉ ။ သင်္ကန်းဖိုးကို သုံးကြိမ်တောင်း၍ ခြောက်ကြိမ်ထက် ပိုမရပ်ရ။ |
|||
၃၀ ။ ပိုးနှင့်ချည်ရောလျှင် အခင်းမပြုရ။ |
|||
၃၁ ။ အမည်း၊ အနက် သိုးမွေးကို အခင်းမပြုရ။ |
|||
၃၂ ။ သိုးမွေးအမည်းကို လေးဖို့နှစ်ဖို့ထက် မပိုစေရ။ (လေးဖို့ နှစ်ဖို့) |
|||
၃၃ ။ သိုးမွေးအခင်းကို သမုတိမရဘဲ (၆)နှစ်အတွင်း မပြုရ။ (သမုတိ.....) |
|||
၃၄ ။ အဆာနှင့် နိသိဒိုင်ကို အခင်းဟောင်းမှ တစ်ထွာမသွင်းဘဲ မပြုရ။ (အဆာနှင့် နိသိဒိုင်......) |
|||
၃၅ ။ သိုးမွေးကို ကပ္ပိယမရှိဘဲ သုံးယူဇနာထက် ကျော်လွန်၍မယူရ။ |
|||
၃၆ ။ ဆွေမျိုးမတော်သည့် ရဟန်းမကို သိုးမွေးမလျှော်ခိုင်းရ။ |
|||
၃၇ ။ ရွှေ၊ ငွေတို့ကို မကိုင်ရ။ |
|||
၃၈ ။ အရောင်းအဝယ် မပြုရ။ |
|||
၃၉ ။ အလဲ အလှယ် မပြုရ။ |
|||
၄၀ ။ အဓိဌာန်မတင်ဘဲ (၁၀)ရက်လွန်သော သပိတ်ကို မသုံးရ။ |
|||
၄၁ ။ သပိတ်အကွဲ (၅)ကွဲမရှိဘဲ သပိတ်ထပ်မတောင်းရ။ |
|||
၄၂ ။ ထောပတ်၊ ဆီ၊ ပျား၊ တင်လဲတို့ကို (၇)ရက်ထက် ပိုမထားရ။ |
|||
၄၃ ။ မိုးရေခံသင်္ကန်းကို (၄)လထက် ပိုမဆောင်ရ။ |
|||
၄၄ ။ ပေးထားသောသင်္ကန်းကို စိတ်ဆိုး၍ ပြန်မတောင်းရ။ |
|||
၄၅ ။ ချည်ကိုတောင်း၍ မရက်ခိုင်းရ။ |
|||
၄၆ ။ အမျိုးတော်ခြင်း ဖိတ်ခြင်းမရှိဘဲ ရည်မှန်းကာမျှ သင်္ကန်းကို ဝင်၍မစီရင်အပ်။ |
|||
၄၇ ။ သင်္ကန်းကာလကို (၅)ရက်ထက် မလွန်ရ။ (သင်္ကန်းကာလ.....) |
|||
၄၈ ။ သမ္မုတိမရဘဲ တိစီဝရိတ်သင်္ကန်းနှင့်(၆) ညဉ့်မကင်းရ။ |
|||
၄၉ ။ သံဃာညီညွတ်ပြီးသား လာဘ်ကို မိမိသို့ မညွတ်စေရ။ |
|||
===သုဒ္ဓပါစိတ် ၉၂-ပါး=== |
|||
၅၀ ။ မုသားမပြောရ။ |
|||
၅၁ ။ မဆဲရ။ |
|||
၅၂ ။ ကုန်းမတိုက်ရ။ |
|||
၅၃ ။ လူ၊ သာမဏေနှင့် ပုဒ်ပြိုင်စာမချရ။ |
|||
၅၄ ။ တစ်ကျောင်းတည်း၌လူ၊ သာမဏေနှင့် (၃)ညဉ့်ထက်ပို မအိပ်ရ။ |
|||
၅၅ ။ မာတုဂါမနှင့် တစ်ကျောင်းတည်းမအိပ်ရ။ |
|||
၅၆ ။ မာတုဂါမနှင့် နှစ်ယောက်ချင်း(၆) ခွန်းထက် မဟောရ။ |
|||
၅၇ ။ မိမိရသော ဈာန်၊ မဂ်၊ ဖိုလ်ကို လူ၊သာမဏေအား မပြောရ။ |
|||
၅၈ ။ ရဟန်းတစ်ပါး၏ သံဃဒိသိသ်ကို လူ၊ သာမဏေအား မပြောရ။ (သံဃဒိသိသ်......) |
|||
၅၉ ။ မြေကိုမတူးရ။ |
|||
၆၀ ။ သစ်ပင်မခုတ်ရ။ |
|||
၆၁ ။ ရဟန်းတစ်ပါးမေးသည်ကို ပြန်၍မပြောဘဲ မနေရ။ |
|||
၆၂ ။ သမ္မုတိရသောရဟန်းကို မရှုတ်ချအပ်။ |
|||
၆၃ ။ သံဃိကညောင်းစောင်းကို အပြင်မှာမထားအပ်။ |
|||
၆၄ ။ သံဃိကအိပ်ရာကို အထဲမှာမထားဘဲ မသွားရ။ |
|||
၆၅ ။ သံဃိကကျောင်း၌ အိပ်နေသော ရဟန်းကို နှိုး၍ မအိပ်ရ။ |
|||
၆၆ ။ သံဃိကကျောင်းမှ အမျက်ထွက်၍ နှင်မထုတ်ရ။ |
|||
၆၇ ။ စို့မရိုက်သော ညောင်စောင်းကို မထိုင်ရ။ |
|||
၆၈ ။ စိမ်းစိုသော ကောက်ပဲမရှိရာ၌ အမိုးသုံးဆင့်ထက်ပို၍ အင်္ဂတေ မတည်ဆောက်ရ။ |
|||
၆၉ ။ ပိုးရှိသော ရေကို မြေပေါ်၊ မြက်ပေါ်သို့ မသွန်ရ။ |
|||
၇၀ ။ သမ္မုတိမရဘဲနှင့် ရဟန်းမအား မဆုံးမရ။ |
|||
၇၁ ။ သမ္မုတိရသော်လည်း နေဝင်လျှင် မဆုံးမရ။ |
|||
၇၂ ။ မနာဖျားဘဲ ရဟန်းမတို့၏ ကျောင်းသို့ သွား၍ မဆုံးမအပ်။ |
|||
၇၃ ။ ရဟန်းမများအား ဆုံးမသော မထေရ်ကြီးများကို မကဲ့ရဲ့အပ်။ |
|||
၇၄ ။ ရဟန်းမကို သင်္ကန်းမပေးအပ်။ |
|||
၇၅ ။ ရဟန်းမကို သင်္ကန်းချုပ်မပေးရ။ |
|||
၇၆ ။ ရဟန်းမနှင့်တိုင်ပင်၍ ခရီးမသွားရ။ |
|||
၇၇ ။ ရဟန်းမနှင့်တိုင်ပင်၍ လှေမစီးရ။ |
|||
၇၈ ။ ရဟန်းမ စီစဉ်သောဆွမ်း မစားရ။ |
|||
၇၉ ။ အမျိုးသမီးနှင့်နှစ်ယောက်ချင်း မနေရ။ |
|||
၈၀ ။ ဧည့်သည်အတွက်ဆွမ်းကို တစ်ကြိမ်ထက်ပို၍မစားရ။ |
|||
၈၁ ။ ရဟန်း(၄)ပါး ထိုင်နေသည့်အခါ၌ ထမင်းစားဖိတ်လျှင် မစားရ။ |
|||
၈၂ ။ ရှေးဦးဒါယကာ၏ ဆွမ်းကို မစားဘဲ နောက်ဆွမ်းကို မစားရ။ |
|||
၈၃ ။ လက်ဆောင်မုန့်များကို သုံးသပိတ်ထက် ပိုအလှူမခံရ။ |
|||
၈၄ ။ စားနေတုန်း ဆွမ်း၊ ခဲဖွယ်ဘောဇဉ်တို့ကို ပယ်လျှင် နောက်ထပ်မစားရ။ |
|||
၈၅ ။ ပဝါရိတ်သင့်သော ရဟန်းအား စွပ်စွဲလို၍ ဆွမ်းစားမဖိတ်ရ။(ပဝါရိတ်သင့်....) |
|||
၈၆ ။ နေလွဲသောအခါ ညစာမစားရ။ |
|||
၈၇ ။ သိုမှီးထား၍ ဘောဇဉ်ကို မစားရ။ |
|||
၈၈ ။ မနာမဖျားဘဲ မွန်မြတ်သောဘောဇဉ်ကို တောင်းမစားရ။ |
|||
၈၉ ။ အကပ္မခံဘဲ ဘာကိုမျှမစားရ။ (အကပ္မ.......) |
|||
၉၀ ။ ပရိဗိုရ်ကို ဘောဇဉ်မပေးရ။ |
|||
၉၁ ။ ဆွမ်းခံရာ၌ မာတုဂါမနှင့် စကားပြောလို၍ အဖော်ရဟန်းကို ပြန်မလွှတ်ရ။ |
|||
၉၂ ။ အကြင်လင်မယား အခန်း၌ မနေရ။ |
|||
၉၃ ။ မျက်စိကွယ်ရာ၌ မိန်းမနှင့် နှစ်ယောက်ချင်း မနေရ။ |
|||
၉၄ ။ နားကွယ်ရာမှ မိန်းမနှင့် နှစ်ယောက်ချင်း မနေရ။ |
|||
၉၅ ။ ဆွမ်းစားပင့်ဖိတ်သော အိမ်မှတပါး အခြားအိမ်သို့ မလှည့်ရ။ |
|||
၉၆ ။ ဆေးပစ္စည်းကို ဖိတ်ကြားထားသည်ထက် လွန်၍ မတောင်းရ။ |
|||
၉၇ ။ စစ်အဂါၤ(၄)ပါးရှိသော စစ်ရေးပြပွဲသို့ သွား၍ မကြည့်ရ။ |
|||
၉၈ ။ အကြောင်းရှိ၍ စစ်မြေပြင်သို့ သွားသော် (၇)ရက်ထက် မလွန်ရ။ |
|||
၉၉ ။ စစ်ဆင်ရာအရပ်သို့ မသွားရ။ |
|||
၁၀၀ ။ ယစ်မျိုးငါးပါး မသောက်ရ။ |
|||
၁၀၁ ။ ရဟန်းချင်း ချိုင်းထိုး မကျီစားရ။ |
|||
၁၀၂ ။ ရေထဲမှာ မကစားရ။ |
|||
၁၀၃ ။ သိက္ခာကြီး၊ ဝါတော်ကြီးကို မရိုမသေမနေရ။ |
|||
၁၀၄ ။ ရဟန်းချင်း မခြောက်လန့်ရ။ |
|||
၁၀၅ ။ ရဟန်းသည် မနာမဖျားဘဲ မီးမမွေးရ။ |
|||
၁၀၆ ။ မဇ္ဈိမဒေသ၌နေသော ရဟန်းသည်(၁၅)ရက်တစ်ကြိမ် ရေချိုးရမည်။ |
|||
၁၀၇ ။ ဗိန္ဓုမထိုးဘဲ သင်္ကန်းမဝတ်ရ။ |
|||
၁၀၈ ။ ဝိကပ္ပနာပြုသည့် သင်္ကန်းကို ဝိကပ္ပနာမပြန်ဘဲ မသုံးရ။ |
|||
၁၀၉ ။ ပရိက္ခရာရှစ်ပါးကို မဝှက်ရ၊ မကျီစားရ။ |
|||
၁၁၀ ။ ပိုး၊ တိရစ္ဆာန်တို့ကို မသတ်ရ။ |
|||
၁၁၁ ။ ပိုးရှိသော ရေကို မသောက်ရ။ |
|||
၁၁၂ ။ ငြိမ်းအေးပြီးသော အဓိကရုဏ်းကို မချောက်ချားစေရ။ |
|||
၁၁၃ ။ ရဟန်းတစ်ပါး၏ သံဃဒိသိသ်အာပတ်ကို မဖုံးကွယ်ရ။ |
|||
၁၁၄ ။ အသက်(၂၀)မပြည့်သောသူအား ရဟန်းမခံစေရ။ |
|||
၁၁၅ ။ ခိုးသား၊ ဓားပြနှင့် တိုင်ပင်၍ ခရီးမသွားရ။ |
|||
၁၁၆ ။ အမျိုးသမီးများနှင့် တိုင်ပင်၍ ခရီးမသွားရ။ |
|||
၁၁၇ ။ မိစ္ဆာဒိဌိဝါဒများကို မယူရ။ |
|||
၁၁၈ ။ မိစ္ဆာဒိဌိဝါဒကိုမစွန့်၍ နှင်ထုတ်အပ်သောရဟန်းနှင့် ဓမ္မသမ္ဘောဂ၊အာဝါသသမ္ဘောဂမပြုရ။ |
|||
၁၁၉ ။ မိစ္ဆာဒိဌိဝါဒကိုမစွန့်၍ နှင်ထုတ်အပ်သော သာမဏေနှင့် ဓမ္မသမ္ဘောဂ၊ အာဝါသ သမ္ဘောဂ မပြုရ။ |
|||
၁၂၀ ။ ဝိနည်းဓိုရ်များ၏ စကားကို ရိုသေစွာ နားထောင်ရမည်။ |
|||
၁၂၁ ။ သိက္ခာပုဒ်များကို မကဲ့ရဲ့ရ။ |
|||
၁၂၂ ။ ပါတိမောက်ပြရာ၌ ပြောင်လှောင်မှုမပြုရ။ |
|||
၁၂၃ ။ ရဟန်းချင်း မရိုက်နှက်ရ။ |
|||
၁၂၄ ။ ရဟန်းကို လက်ဖြင့်မရွယ်ရ။ |
|||
၁၂၅ ။ လူ၊ သာမဏေတို့ကိုလည်း မရိုက်နှက်ရ။ |
|||
၁၂၆ ။ ရဟန်းကို နှလုံးမသာအောင်မပြောရ။ |
|||
၁၂၇ ။ ရဟန်းချင်း ရန်ဖြစ်နေသည်ကိုချောင်း၍ နားမထောင်ရ။ |
|||
၁၂၈ ။ ဆန္ဒမဲပေးပြီး မကဲ့ရဲ့ရ။ |
|||
၁၂၉ ။ ဝိနည်းကံကို ဆန္ဒမပေးဘဲ မသွားရ။ |
|||
၁၃၀ ။ တိုင်ပင်၍ သင်္ကန်းပေးပြီးမှ မကဲ့ရဲ့ရ။ |
|||
၁၃၁ ။ သံဃာအား ညီညွတ်ပြီးသောလာဘ်ကို ပုဂ္ဂိုလ်သို့ မညွတ်စေရ။ |
|||
၁၃၂ ။ မင်း၊ မိဖုရား အိပ်ခန်းထဲသို့ မဝင်ရ။ |
|||
၁၃၃ ။ကျောင်းအရံအပြင်ဘက် ရတနာကို မကောက်ရ။ |
|||
၁၃၄ ။ ထင်ရှားရှိသောရဟန်းကို မပန်ကြားဘဲ နေလွဲ ရွာဝင် မသွားရ။ |
|||
၁၃၅ ။ ဆင်စွယ်ကို အပ်ကျည်မလုပ်ရ။ |
|||
၁၃၆ ။ တစ်တောင့်ထွာထက်ပိုမြင့်သော ညောင်စောင်း၌ မအိပ်ရ။ |
|||
၁၃၇ ။ ညောင်စောင်းထဲမှာ လဲထည့်၍ မလုပ်ရ။ |
|||
၁၃၈ ။ အလျားနှစ်ထွာ၊ အနံတစ်ထွာခွဲ၊ အဆာတစ်ထွာထက်ပို၍ နိသိဒိုင် မပြုလုပ်ရ။ |
|||
၁၃၉ ။ အမာလွှမ်းသင်္ကန်းကို အလျား(၄)ထွာ ၊ အနံ (၂)ထွာထက် မပိုရ။ |
|||
၁၄၀ ။ မိုးရေခံ သင်္ကန်းကို အလျား (၆)ထွာ ၊ အနံ (၂)ထွာထက် မပိုရ။ |
|||
၁၄၁ ။ ဘုရားသင်္ကန်း ပမာဏကို မပြုရ။ |
|||
===ပါဋိဒေသနီ ၄-ပါး=== |
|||
၁၄၂ ။ ရဟန်းမ၏ ဘောဇဉ်ကို မိမိလက်ဖြင့် မယူရ။ |
|||
၁၄၃ ။ ဒါယကာများ ဆွမ်းကျွေးရာ ရဟန်းမများ ဝင်၍စီစဉ်လျှင် မောင်းမဲတားမြစ်ရမည်။ |
|||
၁၄၄ ။ သမ္မုတိရသော သေက္ခအိမ်ကို ဆွမ်းမခံရ။ |
|||
၁၄၅ ။ ဘေးရန်ရှိသည်ကို မပြောကြားဘဲ အရံတွင်း၌ မိမိလက်ဖြင့် ဘောဇဉ်မခံယူအပ်။ |
|||
===သေခိယ ၇၅-ပါး=== |
|||
၁၄၆ ။ သင်္ကန်းကို ညီညီဝတ်ရမည်။ |
|||
၁၄၇ ။ သင်္ကန်းကို ညီညီရုံရမည်။ |
|||
၁၄၈ ။ လည်၊ လက်ကောက်ဝတ်ဖုံးလျက် ရွာထဲသွားရမည်။ |
|||
၁၄၉ ။ လည်၊ လက်ကောက်ဝတ်ဖုံးလျက် ရွာထဲမှာနေရမည်။ |
|||
၁၅၀ ။ မျက်စိဣန္ဒြေစောင့်၍ ရွာထဲမှာ သွားရမည်။ |
|||
၁၅၁ ။ မျက်စိဣန္ဒြေစောင့်၍ ရွာထဲမှာနေရမည်။ |
|||
၁၅၂ ။ မျက်လွှာချ၍ ရွာထဲမှာသွားရမည်။ |
|||
၁၅၃ ။ မျက်လွှာချ၍ ရွာထဲမှာ နေရမည်။ |
|||
၁၅၄ ။ သင်္ကန်းကိုပင့်၍ ရွာထဲမှာ မနေရ။ |
|||
၁၅၅ ။ သင်္ကန်းကို ပင့်၍ ရွာထဲမှာ မသွားရ။ |
|||
၁၅၆ ။ ရွာထဲမှာ ကျယ်ကျယ်ရယ်၍ မသွားရ။ |
|||
၁၅၇ ။ ရွာထဲမှာ ကျယ်ကျယ်ရယ်၍ မနေရ။ |
|||
၁၅၈ ။ ရွာထဲမှာ ကျယ်ကျယ် စကားပြော၍ မသွားရ။ |
|||
၁၅၉ ။ ရွာထဲမှာ ကျယ်ကျယ်စကားပြော၍ မနေရ။ |
|||
၁၆၀ ။ ရွာထဲမှာ ကိုယ်ကို လှုပ်၍ မသွားရ။ |
|||
၁၆၁ ။ ရွာထဲမှာ ကိုယ်ကို လှုပ်၍ မနေရ။ |
|||
၁၆၂ ။ ရွာထဲမှာ လက်ရုံးကိုလှုပ်၍ မသွားရ။ |
|||
၁၆၃ ။ ရွာထဲမှာ လက်ရုံးကိုလှုပ်၍ မနေရ။ |
|||
၁၆၄ ။ ရွာထဲမှာ ဦးခေါင်းကိုလှုပ်၍ မသွားရ။ |
|||
၁၆၅ ။ ရွာထဲမှာ ဦးခေါင်းကိုလှုပ်၍ မနေရ။ |
|||
၁၆၆ ။ ရွာထဲမှာ ခါးထောက်လျက် မသွားရ။ |
|||
၁၆၇ ။ ရွာထဲမှာ ခါးထောက်လျက် မနေရ။ |
|||
၁၆၈ ။ ရွာထဲမှာ ခေါင်းမြီးခြုံ၍ မသွားရ။ |
|||
၁၆၉ ။ ရွာထဲမှာ ခေါင်းမြီးခြုံ၍ မနေရ။ |
|||
၁၇၀ ။ ရွာထဲမှာ ခြေဖျားထောက်၍ မသွားရ။ |
|||
၁၇၁ ။ ရွာထဲမှာ လက်ဖြင့် ဒူးကိုပိုက်၍၎င်း၊ သင်္ကန်းပတ်၍၎င်း မနေရ။ |
|||
၁၇၂ ။ မရိုမသေ ဆွမ်းမခံရ။ |
|||
၁၇၃ ။ သပိတ်၌ အမှတ်ထား၍ ဆွမ်းခံရမည်။ |
|||
၁၇၄ ။ လေးပုံတစ်ပုံ ထက်ပို၍ ဆွမ်းဟင်းမခံရ။ |
|||
၁၇၅ ။ သပိတ်အနားရေးထက်ပို၍ ဆွမ်းမခံရ။ |
|||
၁၇၆ ။ ဆွမ်းကိုရိုသေစွာ စားရမည်။ |
|||
၁၇၇ ။ သပိတ်ထဲ၌ အမှတ်မထားဘဲ မထားရ။ |
|||
၁၇၈ ။ ဆွမ်းကို အစဉ်လိုက် စားရမည်။ |
|||
၁၇၉ ။ ဆွမ်း၏ လေးပုံတစ်ပုံထက်ပို၍ ဆွမ်းဟင်းကို မစားရ။ |
|||
၁၈၀ ။ ဆွမ်းဦးကို နှိပ်၍ မစားရ။ |
|||
၁၈၁ ။ ဟင်းလျာများကို ဆွမ်းနှင့်ဖုံး၍ မစားရ။ |
|||
၁၈၂ ။ မနာဖျားဘဲ ဟင်းလျာတောင်း၍ မစားရ။ |
|||
၁၈၃ ။ ကဲ့ရဲ့လို၍ သူတစ်ပါးသပိတ်ကို မကြည့်ရ။ |
|||
၁၈၄ ။ ဆွမ်းလုတ်ပမာဏထက် မလွန်ရ။ |
|||
၁၈၅ ။ ဆွမ်းလုတ်ကို အဝန်းညီအောင်ပြု၍ စားရမည်။ |
|||
၁၈၆ ။ ဆွမ်းမရောက်ခင် ခံတွင်းမဖွင့်ရ။ |
|||
၁၈၇ ။ ဆွမ်းစားလျက် ခံတွင်းဖွင့်ထားခြင်း မပြုရ။ |
|||
၁၈၈ ။ ဆွမ်းစားလျက် စကားပြောခြင်း မပြုရ။ |
|||
၁၈၉ ။ ဆွမ်းလုတ်ကို မြောက်၍မစားရ။ |
|||
၁၉၀ ။ ဆွမ်းလုတ်ကို ဖြတ်၍မစားရ။ |
|||
၁၉၁ ။ ပါးစောင်၌ ဆွမ်းလုတ်ငုံ၍ မစားရ။ |
|||
၁၉၂ ။ ဆွမ်းစားရင်း လက်မခါရ။ |
|||
၁၉၃ ။ ဆွမ်းလုံးကို ကြဲ၍ မစားရ။ |
|||
၁၉၄ ။ လျှာထုတ်၍ ဆွမ်းစားခြင်း မပြုရ။ |
|||
၁၉၅ ။ ပျတ်ပျတ်မြည်အောင် ဆွမ်းမစားရ။ |
|||
၁၉၆ ။ ရှုပ်ရှုပ်မြည်အောင် ဆွမ်းမစားရ။ |
|||
၁၉၇ ။ လက်ကိုလျှက်၍ ဆွမ်းမစားရ။ |
|||
၁၉၈ ။ သပိတ်ကိုခြစ်၍ ဆွမ်းမစားရ။ |
|||
၁၉၉ ။ နှုတ်ခမ်းကိုလျက်၍ ဆွမ်းမစားရ။ |
|||
၂၀၀ ။ ဆွမ်းလုံးပေကျံသောလက်နှင့် ရေခွက်ကို မကိုင်ရ။ |
|||
၂၀၁ ။ သပိတ်ဆေးရေကို ရွာထဲမှာ မသွန်ရ။ |
|||
၂၀၂ ။ ထီး လက်၌ရှိသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၀၃ ။ တုတ်လက်၌ရှိသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၀၄ ။ ဓား လက်၌ရှိသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၀၅ ။ လေး လက်၌ရှိသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၀၆ ။ ခြေနင်းစီးထားသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၀၇ ။ ဖိနပ်စီးထားသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၀၈ ။ ယာဉ်စီး၍နေသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၀၉ ။ အိပ်ရာနေရာ၌ နေသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၀ ။ အာယောဂပတ်ဖွဲ့သူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၁ ။ ဦးရစ်ခေါင်းပေါင်းထားသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၂ ။ အိပ်ရာနေရာထက်၌ နေသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၃ ။ ခေါင်းမြီးခြုံထားသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၄ ။ နိမ့်ရာကနေ၍ မြင့်ရာ၌ နေသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၅ ။ ရပ်လျက် ထိုင်နေသောသူကို တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၆ ။ ရှေ့ကသွားသောသူကို နောက်ကလိုက်၍ တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၇ ။ လမ်းကိုသွားသောသူကို လမ်းမဟုတ်ရာက တရားမဟောရ။ |
|||
၂၁၈ ။ မတ်တတ်ရပ်လျက် ကျင်ကြီး၊ ကျင်ငယ် မစွန့်ရ။ |
|||
၂၁၉ ။ မြက်၊သစ်ပင်ရှိရာ ကျင်ကြီး၊ ကျင်ငယ်၊ နှပ်၊ တံတွေး မစွန့်ရ။ |
|||
၂၂၀။ ရေထဲမှာ ကျင်ကြီး၊ ကျင်ငယ်၊ နှပ်၊ တံတွေး မစွန့်ရ။ |
|||
(နာဖျားသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကိုမူ ဟောပြောတရားပြခြင်း၊ နာဖျားချိန်၌ ကျင်ကြီး၊ ကျင်ငယ်၊ တံတွေး စွန့်ပစ်ခြင်းတို့ကို ခွင့်ပြုပါသည်။) |
|||
===အဓိကရဏ သမ္မထ ၇-ပါး=== |
|||
၂၂၁ ။ သံဃာဝတ္ထု၏ ဟုတ်မှန်ခြင်း၊ ဓမ္မဝိနည်း ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ မျက်မှောက်ရှိသည်၏ အဖြစ်ဟူသော သမ္မုခါဝိနည်း။ |
|||
၂၂၂ ။ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်အား ပေးအပ်သော သတိဝိနည်း။ |
|||
၂၂၃ ။ ရူးသောရဟန်းအား ပေးအပ်သော အမူဠဝိနည်း။ |
|||
၂၂၄ ။ ဝန်ခံသဖြင့် ငြိမ်းစေအပ်သော ပဋိညာတကာရေတဗ္ဗဝိနည်း။ |
|||
၂၂၅ ။ ဓမ္မဝါဒီ ရဟန်းများရာသို့လိုက်၍ ပြုအပ်သော ယေဘုယျဝိနည်း။ |
|||
၂၂၆ ။ ယုတ်မာသောရဟန်းအား ပေးအပ်သော တဿပါပိယသိကဝိနည်း။ |
|||
၂၂၇ ။ မစင်ကို မြက်ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသကဲ့သို့သော တိဏဝတ္တာရကဝိနည်း။ |
|||
==ကိုးကား ကျမ်းမှီး== |
==ကိုးကား ကျမ်းမှီး== |
၁၆:၄၇၊ ၂ ဇန်နဝါရီ ၂၀၂၁ ရက်နေ့က မူ
ဝိနည်းပိဋကတ်ကို ရဟန်းတို့ လိုက်နာရန် စည်းကမ်းများ (သိက္ခာပုဒ်)ဟု ပြန်ဆိုနိုင်သည်။ "ဝိနယော နာမ သာသနဿ အာယု"၊ "ဝိနည်းသည် သာသနာတော်၏ အသက်"ဟု ဆိုထား၏။ ဝိနည်းပိဋကတ် သည် မြတ်စွာဘုရားရှင်၏ သာဝကရဟန်းတော်များ လိုက်နာကျင့်ဆုံးဆောက်တည်ရန် ပညတ်တော်မူခဲ့သော ဝိနည်းသိက္ခာပုဒ်များ ဖြစ်သည်။ ထိုသိက္ခာပုဒ်တို့တွင် ဘိက္ခုပါတိမောက်၌ ပါရှိသော ၂၂၇-သွယ် သိက္ခာပုဒ်တို့သည် ရဟန်းတော်တို့အတွက် အခြေခံကျသော အရေးကြီးသည့် ဝိနည်းများဖြစ်သည်။
ဝိနည်းပိဋကတ် ၅-ကျမ်:
ဝိနည်းပိဋကတ်ကို နိကာယ်ငါးရပ် ကျမ်း ၅-ကျမ်းခွဲခြားထားပါသည်။
(၁) ပါရာဇိကဏ် - အကြီးစားကျူးလွန်မှု (ပြစ်မှုကြီးများ)။
(၂) ပါစိတ် - အငယ်စားကျူးလွန်မှု။
(၃) မဟာဝါ - ပိုများပြားသော ရှေ့ပိုင်း ခန္ဓက ၁၀-ပါး။
(၄) စူဠဝါ - နည်းပါးသော နောက် ခန္ဓက ၁၂-ပါး။
(၅) ပရိဝါ - ရှေ့တွင်ပါရှိသော အကြောင်းအရာများကို သရုပ်ခွဲပုံစံ၎င်း အမေး၊ အဖြေသာမက ပဟေဋ္ဌိသဘောမျိုး ဉာဏ်စမ်းများပါ ပါဝင်သလို ဆရာအစဉ်အဆက် ဘွဲ့နာမည်များလည်း ပါဝင်ပါသည်။
မှတ်ချက်
(က) ပါတိမောက် ၂-ပါးကို ဒွေမာတိကာဟု ခေါ်ဝေါ်သည်။
(ခ) ရဟန်းတို့အတွက် ၂၂၇-သွယ်နဲ့ ဘိက္ခုနီများအတွက် ၃၃၁-သွယ် သိက္ခာပုဒ်။
(ဂ) ခန္ဓက တူညီဆက်စပ်နေသော အကြောင်းအရာများကို စုစည်းတင်ဆက်ထားသော အစု။
(ဃ) မေထုန်၊ ခိုးမှု၊ လူသတ်၊ သံဃဂိုဏ်းခွဲ။ (သေလေးပါး)
ကိုးကား ကျမ်းမှီး
၁ ။ ဘုရားဥပဒေတော်ကြီး၊ "အရှင်ဇနကာဘိဝံသ"။
၂ ။ ပါတိမောက်ဘာသာဋီကာ၊ "အရှင်ဇနကာဘိဝံသ"။
၃ ။ နိဗ္ဗာန်လမ်းညွှန်ကျမ်း၊ "ဘဒ္ဒန္တပညာသာရ"။
၄ ။ ဝိနည်းတော် ဥပဒေတော်ကြီး၊ "အရှင်ဩဘာသ"။
၅ ။ ဖားအောက်တောရ ဆရာတော်ကြီး၏ ဝိနည်းဥပဒေဆိုင်ရာ ဟောကြားတိတ်ခွေများ။