မြောက်ကိုရီးယား စံဘာသာစကား

မြောက်ကိုရီးယားစံဘာသာစကား သို့မဟုတ် မွန်ဟွာအော (ကိုရီးယား- 문화어၊ ဟန်ဂျာ- 文化語၊ "ယဉ်ကျေးမှုဘာသာစကား") သည် ကိုရီးယားဘာသာစကား၏ မြောက်ကိုရီးယားစံပုံစံဖြစ်သည်။ မွန်ဟွာအောကို ၁၉၆၆ ခုနှစ်တွင် စံအဖြစ် လက်ခံကျင့်သုံးခဲ့ပါသည်။ အဆိုပါ ကြေညာချက်တွင် မြောက်ကိုရီးယားမြို့တော် ပြုံယမ်းမြို့နှင့် ၎င်း၏ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ပြောဆိုသော ပြုံယမ်း ဒေသိယစကားသည် မွန်ဟွာအောအတွက် အခြေခံဖြစ်သင့်သည်ဟု ကြေညာချက်တွင် ထည့်သွင်းဖော်ပြထားသည်။ သို့သော်လည်း လက်တွေ့တွင်၊ လီအစ်ဆော့ပ်နှင့် အက်စ် ရောဘတ် ရမ်ဇီတို့က မွန်ဟွာအောသည် ရာစုနှစ်ပေါင်းများစွာ အမျိုးသားစံနှုန်းဖြစ်ခဲ့သည့် ဆိုးလ်ဒေသိယစကားတွင် “အခိုင်အမာ အမြစ်တွယ်နေဆဲဖြစ်သည်” ဟု အစီရင်ခံပါသည်။ ထို့ကြောင့် မြောက်ကိုရီးယားနှင့်တောင်ကိုရီးယားစံနှုန်းများကြား ကွာခြားချက်အများစုသည် တရုတ်-ကိုရီးယားဝေါဟာရနှင့် အခြားအငှားစကားလုံးများကို ကိုရီးယားစကားစစ်စစ်ဖြင့် အစားထိုးခြင်း သို့မဟုတ် စံမဟုတ်သော စကားလုံးအချို့ပါ၀င်သော "အလုပ်သမားလူတန်းစား၏မိန့်ခွန်း" အတွက် မြောက်ပိုင်းအတွေးအခေါ်ဆိုင်ရာ ဦးစားပေးမှုဖြစ်သည်။