မကသဇာတ်

ဝီကီပီးဒီးယား မှ

ဧကကနိပါတ် - ၅။ အတ္ထကာမဝဂ် -၄၄- မကသဇာတ်။ ။ ဖခင်ဦးထပ်၌ ကိုက်နေသော ယင်ကို ဆောက်ပုတ်နှင့် ရိုက်သဖြင့် ဖခင် သေဆုံးအောင် ပြုမိသောသားမိုက် အကြောင်း။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]

ကြား၊ မြင်သေးမှု လူမိုက်စု[ပြင်ဆင်ရန်]

နတ်လူတို့ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် သာဝတ္ထိပြည်မှ မဂဓတိုင်းသို့ ဒေသစာရီကြွချီတော်မူလတ်သော် ရွာ်ငယ်တစ်ခုသို့ ရောက်တော်မူသတတ်။ ထိုရွာငယ်၌ အသိအလိမ္မာနည်းပါးလျက် အလွန်မိုက်သောသူတို့သာ များပြားကုန်၏။

တစ်နေ့သ၌အလွန်မိုက်သော ရွာသားတို့သည် စည်းဝေးကြကုန်လျက် “အမောင်တို့ ... ငါတို့မှာတော်သွားပြီး အလုပ်ကိစ္စ ဆောင်ရွက်ကြသောအခါ မှက်တွေကိုက်သည့် အတွက် အလုပ်ပျက်သည်၊လက်နက် အပြည့်အစုံ ယူကာ မှတ်တို့ကို ထိုးသတ် ခုတ်ဖြတ်ကြရမည်” ဟု တိုင်ပင်ညီညွတ်ကြပြီးလျှင် လက်နက် အပြည့်အစုံ ဆောင်ယူကြလျက် တောသို့ ဝင်ကြကုန်၏။

မှက်စစ်တိုက်ထွက်ချင်းချင်းနှက်[ပြင်ဆင်ရန်]

တောသို့ ရောက်သောအခါမှက်ကိုက်ကုန်သည်ရှိသော် လူမိုက်တို့သည် မှက်တို့ကို ထိုးသတ် ခုတ်ဖြတ်ကြမည်ဟုနှလုံးသွင်းကာ အချင်းချင်းလည်း ထိုးသတ် ခုတ်ဖြတ်ကြကုန်၏။ မိမိတို့ကိုယ်ကိုလည်းမိမိတို့ ထိုးသတ် ခုတ်ဖြတ်ကြကုန်၏။ အနာရ၍ ပင်ပန်းဆင်းရဲလတ်သော် ရွာသို့ ပြန်ကာရွာတွင်း ရွာလယ် တံခါး စသော ထိုထိုအရပ်ဝယ်နာကျင်လျက် အိပ်ကြကုန်၏။

မြတ်စွာဘုရာသည်ရွာတွင်းသို့ ဆွမ်းခံကြွလာသောအခါ အနည်းငယ်သော ပညာရှိ သီတင်းသည်တို့သည် ရွာတံခါး၌မဏ္ဍပ်ဆောက်လုပ်၍ အလှူပေးလျက် တရားတော်ကို နာကြကုန်၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည်သီတင်းသည်တို့အား “အချင်း သီတင်းသည်တို့ .... ဤရွာမှာ လူနာတွေ များလှချည်လား” ဟုမေးတော်မူလျှင် သီတင်းသည်များက “ အရှင်ဘုရား ... ဤရွာမှာ လူမိုက် အလွန်များပါသည်၊၎င်းတို့မှာ မှက်တို့နှင့် စစ်တိုက်မည်ဟု တော်သို့ သွား၍ အချင်းချင်း လည်းကောင်း၊မိမိကိုယ်ကို လည်းကောင်း ထိုးခုတ် သတ်ဖြတ်ကြသဖြင့် ရောဂါရလျက် လူနာတွေ များပါသည်”ဟု လျှောက်ထားကြကုန်၏။

ထိုအခါမြတ်စွာဘုရားသည် “သီတင်းသည်တို့ ... မှက်ကို ပုတ်ခတ်သော လူမိုက်မှာ ယခုမှသာ ရှိသည်မဟုတ်၊ ရှေးကလ်း ရှိဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကိုဆောင်တော်မူသတည်း။

အတိတ်ဝတ္ထု[ပြင်ဆင်ရန်]

လွန်လေပြီးသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည် ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည်ကုန်သွယ်ခြင်းဖြင့် အသက်မွေးလေ၏။

ထိုအခါ ကာသိတိုင်းပစ္စန္တရာဇ် ရွာငယ်တစ်ခုဝယ် လက်သမား များစွာတို့သည် နေထိုက်ကြကုန်၏။ဘုရားအလောင်းကုန်သည်လည်း ထိုရွာသို့ ကုန်သွယ်သွားရင်း ရောက်လျက်ရှိ၏။

မှက်ကိုသတ်လေ ဖခင်သေ[ပြင်ဆင်ရန်]

သစ်ရွေသော လက်သမားတစ်ယောက်သည် သစ်ကို ရွေ၍နေစဉ် ကြေးနီခွက်အသွင် နီရဲပြောင်လက်သောည ခေါင်းအပြင်ဝယ်မှက်တစ်ကောင်းနား၍ ကိုက်လျက်ရှိ၏။ အပ်နှင့်ထိုးဆွသည့်ပမာ အလွန်နာကျင်လှ၏။ ထိုအခါလက်သမားသည် မိမိအထံ၌နေသော သားငယ်ကို “ချစ်သား ... အဘ ဦးခေါင်းမှာ မှက်ကိုက်နေသည်အမြန်ခြောက်ပါ” ဟု ခိုင်းလေ၏။ လက်သမားသားလည်း အဘအား “ဖခင် ... ခေတ္တသည်းခံပါဦး၊ဤမှတ်ကို တစ်ချက်တည်းနှင့် အသေသတ်မည်” ဟု ပြောဆိုတာ ထက်လှစွာသော ပုဆိန်ကို ချီမ၍အနားမှာရပ်လျက် မှက်ကိုသတ်မည်ဟု ဖခင်ဦးခေါင်းကို တအား ပေါက်လေ၏။ လက်သမားသည်ဦးခေါင်းကွဲကာ ထိုနေရာ၌ပင် သေဆုံးခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။

နည်းလမ်းညွှန်ပြဩဝါဒ[ပြင်ဆင်ရန်]

ကုန်သည်လည်းလက်သမားသားမိုက်၏ ပြုလုပ်ပုံ အခြင်းအရာကိုမြင်၍ ရောက်လာသော လူအပေါင်းတို့အား -

“အမောင်တို့ ...ပညာရှိသူမှာ ရန်သူပင် ဖြစ်သော်လည်း မြတ်လှသေး၏၊ မင်းဒဏ်ကို ကြောက်သဖြင့် လူကိုသတ်လိမ့်မည် မဟုတ်။ မိုက်သူကား အဆွေခင်ပွန်း ဖြစ်သော်လည်း မမြတ်လှပါ၊ အကောင်းလှပါ၊လက်သမားသားငယ်သည် မှက်ကို သတ်မည်ဟု အဘဦးခေါင်းကို ပုဆိန်နှင့် ခွဲခဲ့ပြီမဟုတ်လော” ဟု တရားဟောပြောကာ နေရာမှထိ၍ မိမိကိစ္စ အားလျော်စွာ အလိုရှိရာသို့သွားလေ၏။ လက်သမား ဆွေမျိုးတို့လည်း ဝိုင်းအုံလာပြီးလျှင် အလောင်းကို သင်္ဂြိုဟ်ကြကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း[ပြင်ဆင်ရန်]

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ကုန်သည် ပညာရှိသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟုဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

ဆောင်ပုဒ်[ပြင်ဆင်ရန်]

(၁) ပညာရှိလျှင်၊ ရန်သူပင်၊ လူတွင်မြတ်လှပေ။

(၂) မိတ်ပင်ဖြစ်ငြား၊ လူမိုက်ကား၊ မှတ်သားမမြတ်လေ။

(၃) ပုဆိန်နှင့်ခွဲ၊ မှက်ခြောက်နဲ့၊ ခေါင်းကွဲဖခင်သေ။

မကသဇာတ် ပြီး၏။

ကိုးကား[ပြင်ဆင်ရန်]

  1. မဟာပညာဗလပဌမကျော်ဦးကြီးဖေ။ ငါးရာငါးဆယ် နိပါတ်တော်စကားပြေ