မာတိကာသို့ ခုန်သွားရန်

ပြည်သူ့လှုပ်ရှားမှုပါတီ (စင်ကာပူ)

ဝီကီပီးဒီးယား မှ
People's Action Party
နာယကHeng Swee Keat
အထွေထွေ အတွင်းရေးမှူးလောရန့်စ်ဝေါင်
ဒုတိယနာယကMasagos Zulkifli
ဒုတိယ အထွေထွေအတွင်းရေးမှူးများ
  • Chan Chun Sing
  • Desmond Lee
ဆောင်ပုဒ်Changed World, Fresh Team, New Resolve – Securing a Brighter Future for You
တည်ထောင်ခြင်း၂၁ နိုဝင်ဘာ ၁၉၅၄; ၇၀ နှစ် အကြာက (၁၉၅၄-၁၁-21)
ယခင်Malayan Forum
ဆက်ခံ
  • Barisan Sosialis
    Democratic Action Party
(မလေးရှားနိုင်ငံ)
ဌာနချုပ်Block 57B New Upper Changi Road #01-1402 Singapore 463057
လူငယ်အသင်းYoung PAP
နိုင်ငံရေး သဘောတရား
  • Conversativsm []
  • Civic nationalism[]
  • Secularism[]
  • Third Way[၁၁]
  • ယခင်တုန်းက:
  • Anti-communism
ရပ်တည်ချက်ဗဟိုမှလက်ယာယိမ်း [၁၂]
နိုင်ငံတကာ မဟာမိတ်မရှိပါ
အုပ်ချုပ်ရေးဗဟိုအမှုဆောင်ကော်မတီ
ပါလီမန်
၇၉ / ၁၀၃
ဝက်ဘ်ဆိုဒ်
pap.org.sg

ပြည်သူ့လှုပ်ရှားမှုပါတီ (အင်္ဂလိပ်: People's Action Party, PAP) သည် စင်္ကာပူနိုင်ငံ၏ လွှမ်းမိုးကြီးစိုးသော နိုင်ငံရေးပါတီ ဖြစ်ပြီး ၁၉၅၉ ခုနှစ်မှစ၍ အာဏာကို ဆက်လက်ရယူထားသော နိုင်ငံရေးပါတီ ဖြစ်သည်။ ဤပါတီကို ၁၉၅၄ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ၂၁ ရက်နေ့တွင် ကိုလိုနီဆန့်ကျင်ရေး တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများအဖွဲ့က စတင်တည်ထောင်ခဲ့ပြီး လီကွမ်းယူး (Lee Kuan Yew)၊ တိုးချင်းချိုင်း (Toh Chin Chye)၊ ဂိုကင်ဆွေ (Goh Keng Swee) နှင့် အခြားသူများ ပါဝင်သည်။ မူလက လက်ဝဲဝါဒီနှင့် ဆိုရှယ်လစ်စံနှုန်းများကို အခြေခံခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် စီးပွားရေးတိုးတက်မှု၊ အရည်အချင်းအလိုက် ခန့်အပ်မှုနှင့် နည်းပညာရှင်များ ဦးဆောင်သည့် အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်ကို အလေးပေးသော လက်တွေ့ကျသည့် အလယ်အလတ်-ညာဘက် ပါတီအဖြစ် ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ ပါတီ၏ အမှတ်တံဆိပ်မှာ အပြာရောင်စက်ဝိုင်းအတွင်းရှိ အနီရောင်လျှပ်စီးပုံဖြစ်ပြီး "ပြည်သူ့အတွက် လှုပ်ရှားဆောင်ရွက်ခြင်း" (“Action for the People”) ဟူသော ဆောင်ပုဒ်အောက်တွင် လှုပ်ရှားသည်။

၁၉၅၉ ခုနှစ်တွင် ပြည်သူ့ လှုပ်ရှားမှုပါတီသည် စင်္ကာပူ၏ ပထမဆုံး ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ရေး အထွေထွေရွေးကောက်ပွဲတွင် အနိုင်ရခဲ့ပြီး လီကွမ်းယူးသည် ပထမဆုံး ဝန်ကြီးချုပ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ပါတီသည် ၁၉၆၅ ခုနှစ်တွင် မလေးရှားနှင့် ပူးပေါင်းခြင်းနှင့် နောက်ပိုင်းတွင် ခွဲထွက်ခြင်းတို့ကို ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး ထိုအချိန်တွင် စင်္ကာပူသည် လွတ်လပ်သော သမ္မတနိုင်ငံ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ပြည်သူ့ လှုပ်ရှားမှုပါတီ၏ ဦးဆောင်မှုအောက်တွင် စင်္ကာပူသည် လျင်မြန်သော စက်မှုထူထောင်ရေး၊ မြို့ပြဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးနှင့် ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ စီးပွားရေးဗဟိုချက်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။ ပါတီသည် လွတ်လပ်ရေးရပြီးချိန်မှစ၍ အထွေထွေရွေးကောက်ပွဲတိုင်းတွင် အများစု အနိုင်ရရှိကာ လွှတ်တော်ကို ဆက်လက် ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့သည်။

ပြည်သူ့ လှုပ်ရှားမှုပါတီ၏ ထင်ရှားသော ခေါင်းဆောင်များတွင် ၁၉၅၉ ခုနှစ်မှ ၁၉၉၀ ခုနှစ်အထိ ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် တာဝန်ယူခဲ့သော လီကွမ်းယူး၊ ပိုမို တိုင်ပင်ဆွေးနွေးသည့် အုပ်ချုပ်ရေးပုံစံကို မြှင့်တင်ခဲ့သော ဂိုချောက်တောင် (Goh Chok Tong) (၁၉၉၀–၂၀၀၄) နှင့် ၂၀၀၄ ခုနှစ်မှစ၍ ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသော လီရှန်လုံး (Lee Hsien Loong) တို့ ပါဝင်သည်။ လက်ရှိ ဒုတိယဝန်ကြီးချုပ် လောရန့် ဝေါင် (Lawrence Wong) သည် သတ်မှတ်ထားသော ဆက်ခံသူဖြစ်ပြီး ၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် ခေါင်းဆောင်ပိုင်းကို လွှဲပြောင်းယူမည်ဟု မျှော်မှန်းရသည်။

ပြည်သူ့ လှုပ်ရှားမှုပါတီသည် အရည်အချင်းအလိုက် ခန့်အပ်မှု၊ စီးပွားရေး လွတ်လပ်စွာ လုပ်ကိုင်ခွင့်နှင့် လူမှုတည်ငြိမ်အေးချမ်းရေးတို့ကို အခြေခံသည့် မူဝါဒများကို ချမှတ်ဆောင်ရွက်သည်။ ၎င်း၏ ချဉ်းကပ်ပုံကို လက်တွေ့ကျခြင်း၊ ရေရှည်မျှော်မှန်းခြင်းနှင့် အချက်အလက်အခြေခံခြင်းဟု မကြာခဏ ဖော်ပြကြသည်။ မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း လူမှုရေးအစီအစဉ်များကို တိုးချဲ့ခဲ့သော်လည်း မိမိကိုယ်ကို မှီခိုရပ်တည်ရေးနှင့် တစ်ဦးချင်း တာဝန်ယူမှုအပေါ် အာရုံစိုက်ဆဲ ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏ အောင်မြင်မှုများစွာရှိသော်လည်း ပြည်သူ့ လှုပ်ရှားမှုပါတီသည် နိုင်ငံရေးလွတ်လပ်ခွင့်များကို ထိန်းချုပ်ခြင်း၊ အတိုက်အခံ၏ ဩဇာအရှိန်အဝါကို ကန့်သတ်ခြင်းနှင့် မီဒီယာနှင့် အရပ်ဘက်လူ့အဖွဲ့အစည်းအပေါ် တင်းကျပ်စွာ ထိန်းချုပ်မှုထားရှိခြင်းတို့အတွက် ဝေဖန်ခံရမှုများလည်း ရှိခဲ့သည်။

ရွေးကောက်ပွဲများတွင် ပြည်သူ့ လှုပ်ရှားမှုပါတီသည် အစဉ်အမြဲ ခိုင်မာသော အခွင့်အာဏာကို ရရှိခဲ့သည်။ မကြာသေးမီ အထွေထွေရွေးကောက်ပွဲများတွင် ၂၀၁၅ ခုနှစ်၌ မဲဆန္ဒရှင်၏ ၇၀% ခန့်နှင့် ၂၀၂၀ ခုနှစ်တွင် ၆၁% ခန့် ရရှိခဲ့သော်လည်း အလုပ်သမားပါတီ (Workers' Party) ကဲ့သို့သော အတိုက်အခံပါတီများက အနည်းငယ် တိုးတက်မှုများ ရရှိခဲ့သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ပြည်သူ့ လှုပ်ရှားမှုပါတီ၏ အမွေအနှစ်သည် စင်္ကာပူ၏ အောင်မြင်မှု သမိုင်းနှင့် နက်ရှိုင်းစွာ ဆက်စပ်နေသော်လည်း နိုင်ငံရေး မတူကွဲပြားမှု၊ လူမှုရေး မညီမျှမှုနှင့် လူဦးရေဆိုင်ရာ အပြောင်းအလဲများနှင့် သက်ဆိုင်သော စိန်ခေါ်မှုများ တိုးပွားလာနေသည်။

ကိုးကား

[ပြင်ဆင်ရန်]
  1. Goldblatt၊ David (2005)။ Governance in the Asia-Pacific။ Routledge။ p. 293။
  2. Berger၊ Mark (2014)။ Rethinking the Third World။ Macmillan။ p. 98။
  3. [][]
  4. Lim၊ Benny။ "Nation building reboot needed"၊ 18 January 2017။ 1 May 2025 တွင် ပြန်စစ်ပြီး။ Archived from the original on 14 November 2018။ 
  5. Ortmann, Stephan (2009). "Singapore: The Politics of Inventing National Identity". Journal of Current Southeast Asian Affairs 28 (4): 23–46. doi:10.1177/186810340902800402. ISSN 1868-4882. 
  6. [][]
  7. Singh၊ Bilveer (2017)။ Understanding Singapore Politics။ World Scientific Publishing Company။ p. 36။
  8. ""Asian Values", Singapore, and the Third Way: Re-Working Individualism and Collectivism" (1999). Sojourn: Journal of Social Issues in Southeast Asia 14 (2): 332–358. doi:10.1355/SJ14-2D. ISSN 0217-9520. 
  9. "Classical Liberalism as a New Third Way"Liberalism Unveiled။ 2021။ pp. 1–24။ doi:10.1142/9789811220753_0001ISBN 978-981-12-2074-6
  10. Liberalism Unveiled: Forging a New Third Way in Singapore 9811220743, 9789811220746
  11. [][][၁၀]
  12. Diane K. Mauzy and R.S. Milne (2002)။ Singapore Politics Under the People's Action Party။ Routledge။ p. 147ISBN 0-415-24653-9