ပုရာဏကဿပ

အဋ္ဌကထာကျမ်းတွင် ပုရာဏကဿပသည် ဂိုဏ်းဆရာကြီးမဖြစ်မီ အစေခံတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း။ ပင်ပင်ပန်းပန်း အလုပ်မလုပ်လိုသဖြင့် သူ၏ဆရာထံမှ ထွက်ပြေးခဲ့၍ ဘာသာရေးဂိုဏ်းတစ်ခုကို ဖွဲ့စည်းကာ ဂိုဏ်းဆရာကြီးတစ်ဦး ဖြစ်လာကြောင်း ဖော်ပြထားသည်။ သူ၏အလိုအားဖြင့် အတ္တသည် လုံးဝလှုပ်ရှားမှုမပြု။ ကောင်းမှု၊ မကောင်းမှု ပြုကျင့်နေသူမှာ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးသာဖြစ်သည်။ သူကိုယ်တိုင်အဇာတသတ်မင်းအား တင်ပြသောတရားမှာ ဤသို့ဖြစ်သည်-

^{"မင်းကြီး ပြုသူ၊ ပြုစေသူ၊ ဖြတ်သူ၊ ဖြတ်စေသူ၊ နှိပ်စက်သူ၊ နှိပ်စက်စေသူ၊ ပူဆွေးအောင်ပြုသူ၊ ပူဆွေးအောင်ပြုစေသူ၊ ပင်ပန်းအောင်ပြုသူ၊ ပင်ပန်းအောင်ပြုစေသူ၊ တုန်လှုပ်သူ၊ တုန်လှုပ်စေသူ အသက်ကိုသတ်သူ၊ အသက်ကိုသတ်စေသူ၊ ခိုးယူသူ၊ ခိုးယူစေသူ၊ အိမ်ကိုဖောက်ထွင်းသူ၊ အိမ်ကိုဖောက်ထွင်းစေသူ၊ ရွာကိုတိုက်ခိုက်လုယူသူ၊ ရွာကိုလုယူစေသူ၊ တစ်အိမ်တည်းကို တိုက်ခိုက်လုယူသူ၊ တစ်အိမ်တည်းကို တိုက်ခိုက်လုယူစေသူ၊ ခရီးလမ်း၌စောင့်၍ လုယက်သူ၊ ခရီးလမ်း၌စောင့်၍ လုယက်စေသူ၊ သူ့မယားကို သွားလာသူ၊ သူ့မယားကို သွားလာစေသူ၊ မမှန်သောစကားကို ပြောသူ၊ မမှန်သောစကားကို ပြောစေသူများသည် မကောင်းမှုကို ပြုသော်လည်း ပြုသည်မမည်။ ဤမြေပေါ်ရှိ သတ္တဝါတို့ကို သင်တုန်းသွားစက်ဖြင့် တစ်ခုတည်းသော အသားစု အသားပုံဖြစ်အောင် အကယ်၍ပြုစေကာမူ ထို့အကြောင်းကြောင့် မကောင်းမှုမရှိ၊ မကောင်းမှုဖြစ်ခြင်းမရှိ။ ဂင်္ဂါမြစ်၏ တောင်ဘက်ကမ်း၌ နေသောသူသည်လည်း အသက်ကိုသတ်လျက် သတ်စေလျက် ဖြတ်လျက် ဖြတ်စေလျက် နှိပ်စက်လျက် နှိပ်စက်စေလျက် သွားစေကာမူ ထို(သတ်စေခြင်းစသော)အကြောင်းကြောင့် မကောင်မှုမရှိ၊ မကောင်းမှုဖြစ်ခြင်းမရှိ။ ဂင်္ဂါမြစ်၏ မြောက်ဘက်ကမ်း၌ နေသောသူတို့လည်း လှူလျက် လှူစေလျက် ပူဇော်လျက် ပူဇော်စေလျက် သွားစေကာမူ ထို(လှူခြင်းစသော)အကြောင်းကြောင့် ကောင်းမှုမရှိ ကောင်းမှုဖြစ်ခြင်းမရှိ၊ အလှူပေးခြင်း၊ ဣန္ဒြေကိုဆုံးမခြင်း သီလစောင့်စည်းခြင်း၊ အမှန်ဆိုခြင်းတို့ကြောင့် ကောင်းမှုမရှိ ကောင်းမှုဖြစ်ခြင်းမရှိ။"}

အချုပ်အားဖြင့် ကောင်းမှု၊ မကောင်းမှုကို သူသည် လုံးဝမယုံကြည်။ ကောင်းမှုကြောင့် ကောင်းကျိုးဖြစ်သည်၊ မကောင်းမှုကြောင့် မကောင်းကျိုးဖြစ်သည်ကိုလည်း လုံးဝလက်သင့်မခံပေ။ သူ၏ဝါဒကို "အကိရိယဝါဒ" ဟု သမုတ်ကြသည်။ သူ၏ဝါဒသည် ဗုဒ္ဓ၏ ကမ္မဝါဒနှင့် ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး ဆန့်ကျင်သည်။ ဂိုဏ်းဆရာကြီး ၆ ဦးတွင် သူသည် ဝါအရင့်ဆုံး ဂိုဏ်းဆရာကြီးဖြစ်သည် ဟု ဆိုကြသည်။

ဒီဃနိကာယ် ကဿပသီဟနာဒသုတ်အရ သူ၏ ခြိုးခြံသောအကျင့်များကို ဗုဒ္ဓအားပြောပြရာတွင် "အစာကို တစ်ရက်ခြား၊ နှစ်ရက်ခြား၊ ခုနှစ်ရက်တစ်ကြိမ်၊ တစ်လတစ်ကြိမ် စားခြင်း၊ သာရေဖတ်အစအန၊ မှော်၊ ဖွဲနု၊ မြက်၊ နွားချေး၊ မစင်ကို စားခြင်း ရေမသောက်ဘဲနေခြင်း သူသေကောင်မှအဝတ်၊ ပျဉ်ချပ်အဝတ်၊ သစ်နက်ရည်အဝတ်ကို ဝတ်ခြင်း၊ ဆူးအခင်းပျဉ်ပြား၊ မြေကြီးပေါ်တို့၌ နေခြင်း၊ အိပ်ခြင်း၊ အမြဲရပ်နေခြင်း၊ အမြဲဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေခြင်း" စသည်တို့ ပါဝင်ကြောင်းမှတ်သားရသည်။