ပုဗ္ဗေဝသမ္ဗောဓသုတ်

ပိဋကတ် သုံးပုံ
ဝိနယပိဋက
ပါရာဇိကဏ် ပါစိတ် မဟာဝဂ် စူဠဝါ ပရိဝါ
သုတ္တန်ပိဋကတ်
ဒီဃနိကာယ် မဇ္ဈိမနိကာယ် သံယုတ္တနိကာယ် အင်္ဂုတ္တရနိကာယ် ခုဒ္ဒကနိကာယ်
အဘိဓမ္မာပိဋကတ်
ဓမ္မသင်္ဂဏီ ဝိဘင်း ဓာတုကထာ ပုဂ္ဂလပညတ် ကထာဝတ္ထု ယမိုက် ပဋ္ဌာန်း

ဘုရားရှင် ကောသလနိုင်ငံ သာဝတ္ထိမြို့ ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် “အလောင်းတော်ဘဝ သဗ္ဗညုဘုရားရှင် မဖြစ်သေးမီက လောကကို စွဲ၍ဖြစ်ပေါ်လာသော သုခ, သောမနဿသည် လောက၌ “အဿာဒ”၊ အနိစ္စ, ဒုက္ခ, ဝိပရိဏာမဓမ္မသည် လောက၌ “အာဒီနဝ”၊ ဆန္ဒရာဂကို ပယ်ဖျောက်နိုင်ခြင်း, ပယ်စွန့်နိုင်ခြင်းသည် လောက၌ “နိဿရဏ”ဟု ကြံစည်တော်မူခဲ့ပြီ။

လောက၏ အဿာဒကို အဿာဒအားဖြင့်, အာဒီနဝကို အာဒီနဝအားဖြင့် နိဿရဏကို နိဿရဏအားဖြင့် အမှန်အတိုင်းထိုးထွင်း၍ သိမြင်တော်မူသည့်အခါ၌သာ သဒေဝက, သမာရက, သဗြဟ္မကဟူသော ဩကာသလောက၊ သမဏ, ဗြာဟ္မဏ, သဒေဝမနုဿ-ဟူသော သတ္တလောက၌ “အနုတ္တရသမ္မာသမ္ဗောဓိ”ကို ထိုးထွင်း၍သိမြင်တော်မူပြီ”ဟု ဝန်ခံတော်မူပုံ၊ “အကုပ္ပါ မေ ဝိမုတ္တိ၊ အယမန္တိမာ ဇာတိ၊ နတ္ထိ ဒါနိ ပုနဗ္ဘဝေါ”ဟု ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်ဖြစ်တော်မူပုံကို ရဟန်းတို့အား ဘုရားရှင် ဟောတော်မူသည့်သုတ်။

အဋ္ဌကထာ, ဋီကာတို့၌ ဖွင့်ဆိုချက်များ ရှိပါသည်။